Παλεύοντας με αόρατη λήθη...
Στον έρωτα ο χρόνος είναι στιγμή και η στιγμή χρόνος
Μια μέρα μαζί σου ισοδυναμούσε με χίλιους αιώνες.... έφτανε ένα σου μόνο βλέμμα για να με κάνει να νιώσω όλο τον κόσμο δικό μου ....και ο ήχος της φωνής σου να ημερέψει τη ταραγμένη μου ψυχή ...Δε γιατρεύεται η απώλεια κι ο χρόνος δεν βοηθά, το αντίθετο συμβαίνει γιατί όσο περνούν τα χρόνια οι θύμησες γίνονται όλο και πιο βασανιστικές όλο και πιο οδυνηρές
Πέρασε καιρός που έφυγες, οι σιωπές μακρόσυρτες ρυθμισμένες στις φλύαρες εικόνες του μυαλού μου...σε συνεχόμενη προβολή δε λένε να φύγουν απ' το μυαλό μου. Στη σκέψη μου υπάρχεις μόνο εσύ... Όσο πληθαίνουν τα χρόνια της απουσίας σου πυροδοτούν μέσα μου το συναίσθημα του φόβου...Φοβάμαι, το θάμπωμα της θύμησης, φοβάμαι το ξεθώριασμα της μορφής σου...φοβάμαι τα τυχαία συναπαντήματα των φίλων σου στους ανώνυμους δρόμους των αναμνήσεων....Όλα αυτά συνθέτουν τον πόνο της απουσίας. Δεν μπορώ με τίποτα να διαχειριστώ την τρικυμία των συναισθημάτων που νιώθω μέσα μου όταν αγγίζω κάτι δικό σου, μου λείπεις, χωρίς εσένα νιώθω να μου λείπει η ίδια η ζωή, και κάνει τόσο θόρυβο αυτή η σιωπή σου...
Ανυπάκουο το
ρολόι του χρόνου ξέφρενη η πορεία του, αναμοχλεύει συνεχώς μνήμες επώδυνες...απ' το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων...
Μαρίζα Τσιτμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .