Η απόφαση του Πούτιν να προχωρήσει σε μερική επιστράτευση 300.000 στρατιωτών που θα πολεμήσουν στην Ουκρανία, αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη πως το καθεστώς του κινδυνεύει.
Ο Ρώσος πρόεδρος έχει βυθιστεί σε τέλμα, και η μόνη λύση θα ήταν να κάνει στροφή 180 μοιρών και να φύγει από την Ουκρανία.
Δυστυχώς όμως, διαχρονικά οι ηγέτες που μπλέκουν σε πολέμους που δε μπορούν να κερδίσουν συνήθως βουτάνε ακόμη περισσότερο μέσα στο τέλμα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Αυτό κάνει και ο Πούτιν, και έτσι ίσως το καθεστώς του να μην καταφέρει να επιβιώσει.Η μεγάλη αντεπίθεση των Ουκρανών άλλαξε τη ροή του πολέμου και έβαλε τη Ρωσία σε μια δύσκολη στρατιωτική κατάσταση. Αν και ο Πούτιν απέτυχε τον αρχικό του στόχο, να ανατρέψει τη δημοκρατία στην Ουκρανία, εν τούτοις κέρδισε μια άλλη αποδεκτή για αυτόν επιλογή: Να ελέγχει δηλαδή πλήρως την περιοχή του Ντονμπάς, και να κρατάει αρκετά από τα εδάφη που κατέκτησε.
Να μην ξεχνάμε πως ο αρχικός σκοπός της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», που ο ίδιος προανήγγειλε την 21η Φεβρουαρίου, ήταν απλά να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία των περιοχών αυτών.
Ο έλεγχός τους θα εξασφάλιζε μια «αιώνια» κόντρα με την Ουκρανία, και άρα θα έδινε στη Μόσχα ένα πλεονέκτημα, καθώς και τη δυνατότητα βέτο για το όποιο μέλλον της Ουκρανίας.
Μπορεί λοιπόν το Κίεβο να κινείται όλο και πιο κοντά προς τη Δύση, αλλά ποτέ δε θα μπορούσε η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, εφόσον θα παρέμενε σε ισχύ αυτή η «κόντρα» με τη Ρωσία. Παράλληλα, η Ουκρανία δε θα μπορούσε ποτέ (πολιτικά) να απεμπολήσει τόσα εδάφη προκειμένου να ενταχθεί στη Δύση.
Έτσι, θα υπήρχε ένα είδος «παγωμένου» ανοικτού πολέμου, κάτι που θα έδινε στη Ρωσία τη δυνατότητα να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της, και να επιλέξει έναν άλλο πιο βολικό χρόνο στο μέλλον ώστε να διορθώσει την παρούσα (στρατιωτική) κατάσταση.
Η τελευταία όμως ουκρανική αντεπίθεση έθεσε σε κίνδυνο αυτή τη ρωσική επιλογή. Όχι μόνο έχασαν εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Ρώσοι, αλλά όλα δείχνουν πως δε θα μπορέσουν να κρατήσουν κι αυτά που τους απέμειναν.
Τώρα μάλιστα φοβούνται πως μια παρόμοια αντεπίθεση μπορεί να συμβεί και αλλού.
Η ανάκτηση των εδαφών από τους Ουκρανούς σημαίνει πως τώρα θα μπορούν να φθείρουν τις ρωσικές δυνάμεις, και τις γραμμές ανεφοδιασμού τους εκ του μακρόθεν, με χτυπήματα πυροβολικού.
Ίσως μάλιστα οι Ουκρανοί να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τα κενά στις αδύναμες ρωσικές αμυντικές γραμμές, και να τις διασπάσουν.
Υπολογίζεται πως οι Ρώσοι έχουν χάσει πάνω από 70.000-80.000 (νεκροί και τραυματίες) στρατιώτες, ένα νούμερο που αναλογεί σε περισσότερο από το μισό των αρχικών δυνάμεων εισβολής. Οι Ουκρανοί έχουν τώρα το πλεονέκτημα σε αριθμούς, αλλά και σε στρατιωτικό υλικό που τους προσφέρει η Δύση. Άρα, η Μόσχα χρειάζεται απελπισμένα στρατιώτες, αλλά και υλικό.
Γι’ αυτό και η απόφαση του Πούτιν για επιστράτευση σηματοδοτεί την ανάγκη να κρατηθούν οι αμυντικές γραμμές, και να αποφευχθεί η κατάρρευση του μετώπου.
Επιπλέον, η απόφαση αυτή θα εμποδίσει όσους ήδη πολεμούν να φύγουν, ακόμη κι αν οι όροι και ο χρόνος της θητείας τους το επιτρέπουν. Αυτή λοιπόν η απόφαση του Πούτιν έχει σκοπό τη διατήρηση δυνάμεων στον πόλεμο, και την αποφυγή της κατάρρευσής τους.
Όσοι λοιπόν υπέγραψαν συμβόλαια να πολεμήσουν για ένα μικρό και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έχουν παγιδευτεί. Αυτό όμως θα σημάνει και περαιτέρω πτώση του ηθικού.
Εν τω μεταξύ, η προσπάθεια στρατολόγησης άλλων 300.000 θα αποτελέσει μια σοβαρή πρόκληση, αφού όλοι αυτοί θα χρειαστούν εκπαίδευση και εξοπλισμό. Κάτι που απαιτεί χρόνο, και που οι καταβεβλημένες ρωσικές δυνάμεις στο μέτωπο της ανατ. Ουκρανίας δε διαθέτουν.
Τώρα, η ελπίδα του Πούτιν είναι να διενεργήσει «μαϊμού» δημοψηφίσματα σε κατεχόμενες περιοχές, ώστε η Ουκρανία και η Δύση να «ξανασκεφτούν» τυχόν περαιτέρω προελάσεις.
Αν η Ρωσία αναγνωρίσει τις κατεχόμενες περιοχές ως δικό της έδαφος, τότε η απειλή χρήσης πυρηνικών μπορεί να αποτρέψει τους Ουκρανούς στο να προχωρήσουν σε δεύτερη αντεπίθεση.
Στο διάγγελμά του ο Πούτιν ισχυρίστηκε πως η απειλή για χρήση πυρηνικών δεν είναι μπλόφα, ελπίζοντας πως η απειλή αυτή θα παγώσει τις συγκρούσεις, και έτσι θα κερδίσει χρόνο για να ενισχύσει τα στρατεύματά του.
Οι απειλές όμως αυτές αρχίζουν και θίγουν την αξιοπιστία του. Η Ουκρανία επιτίθεται σε ρωσικά εδάφη, και σε εδάφη που η Μόσχα θεωρεί δικά της (Κριμαία). Η χρήση πυρηνικών θα απομονώσει και άλλο τον Πούτιν, θα προκαλέσει ρήγματα με την Ινδία και την Κίνα, καθώς και σοκ μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Η απειλή όμως θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν, άσχετα αν αποτελεί δείγμα του ότι η στρατιωτική κατάσταση της Ρωσίας είναι πλέον ιδιαίτερα δύσκολη.
Ο υπαρξιακός κίνδυνος για τον Πούτιν έχει να κάνει με αυτή την απόφασή του, η οποία ίσως να φέρει τον πόλεμο και μέσα στη χώρα του.
Οι πόλεμοι είναι δημοφιλείς μέχρι που ξαφνικά παύουν να είναι.
Χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια μέχρι η αμερικανική κοινή γνώμη να στραφεί εναντίον του πολέμου στο Ιράκ εξαιτίας των αυξανόμενων απωλειών, της επαναλαμβανόμενης στρατολόγησης, και της γενικευμένης απορίας για το ποιος τελικά ήταν ο σκοπός του εν λόγω πολέμου.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η ρωσική κοινή γνώμη στηρίζει την εισβολή στη Ρωσία, αλλά επίσης δείχνουν μια γενική απάθεια. Όσο οι Ρώσοι πολίτες δεν «αισθάνονται» τον πόλεμο δίπλα τους, τόσο θα στηρίζουν το Κρεμλίνο. Όμως, οι πρόσφατες ουκρανικές στρατιωτικές επιτυχίες είναι τόσο σημαντικές, που κατάφεραν να διαπεράσουν τη φούσκα των ρωσικών ΜΜΕ, να ανατρέψουν τα επίσημα αφηγήματα, και να ρίξουν τους Ρώσους προπαγανδιστές σε κατάσταση πανικού!
Τώρα, η στρατολόγηση πατεράδων και θείων, θα φέρει ακόμη πιο κοντά στο σπίτι τους τον πόλεμο, και πολύ πιθανόν να αντιστρέψει το σημερινό κύμα της στήριξης του εν λόγω πολέμου, από πλευράς του μέσου Ρώσου.
Παράλληλα, οι Ρώσοι πολίτες θα αρχίσουν να νιώθουν στο πετσί τους το οικονομικό κόστος του πολέμου.
Όπως γράφει ο Chris Miller στο Foreign Affairs, η Ρωσία υφίσταται μια πιο απότομη αναστροφή της ανάπτυξης από εκείνη της οικονομικής κρίσης του 2008, που δύσκολα θα ακολουθηθεί από μια επαναφορά μετά το τέλος της σημερινής κρίσης. Το ρωσικό επίπεδο διαβίωσης στηρίζεται σήμερα σε κρατικές δαπάνες, κάτι που δύσκολα θα μπορέσει να διατηρηθεί, και που θα έχει ως συνέπεια σκληρές αποφάσεις σχετικά με τον κρατικό προϋπολογισμό τον επόμενο χρόνο.
Αυτό έρχεται να υπογραμμίσει κάτι που οι αντίπαλοι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δεν αντιλαμβάνονται. Ο πρωταρχικός σκοπός αυτών των κυρώσεων δεν είναι να αλλάξει συμπεριφορά ο Πούτιν, αλλά να υποβαθμιστεί η ρωσική οικονομία, και να περιοριστεί η δυνατότητα του Κρεμλίνου να επιβάλλεται στη διεθνή σκηνή. Και αυτό μπορεί να το πετύχουν οι κυρώσεις.
Σίγουρα αποτελεί μια ενδεχόμενη καταστροφή για τους απλούς Ρώσους, όμως η εμβάθυνση της οικονομικής ανέχειας ίσως τους ταρακουνήσει σχετικά με το πραγματικό κόστος αυτού του πολέμου.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία θα χρειαστεί να εξοπλίσει και να χρηματοδοτήσει τις νέες στρατιωτικές δυνάμεις, αποκομμένη όντας από τη δυτική τεχνολογία.
Σίγουρα θα βρει τρόπους να παρακάμψει τις κυρώσεις, όμως αυτό και πάλι θα αποδυναμώσει και θα εξασθενήσει πολλές σημερινές γραμμές παραγωγής, ενώ θα έχει μεγάλες συνέπειες στην ανασυγκρότηση των ρωσικών δυνάμεων.
Η μαζική εισαγωγή τεχνολογίας παράλληλα με ένα τεράστιο brain drain, αποτελεί από μόνη της μια μεγάλη πρόκληση.
Θα υπάρξουν οπωσδήποτε «τρύπες» στις δυτικές κυρώσεις, αλλά συνολικά αν το δούμε η ρωσική οικονομία θα υποβαθμιστεί, το ίδιο και η βιομηχανία, αλλά το κυριότερο είναι πως θα μειωθεί η στρατιωτική εξοπλιστική δυνατότητα της Μόσχας.
Ένα σημαντικό μέρος του μεγάλου άγραφου συμβολαίου μεταξύ του Πούτιν και του ρωσικού λαού είναι πως οι πολίτες θα πρέπει να παραμένουν απαθείς πολιτικά, με αντάλλαγμα μια σχετική σταθερότητα και ευμάρεια. Αυτό τώρα έχει διαταραχτεί λόγω του πολέμου.
Η ρωσική οικονομία έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης, και ο λαός καλείται (διά της βίας) να πολεμήσει και να σκοτωθεί σε έναν πόλεμο που λίγο φαίνεται να τον απασχολεί.
Εν τω μεταξύ, η ανικανότητα και οι αστοχίες των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, που πλέον έρχονται στο φως, καθώς και η παγκόσμια απομόνωση σε συνδυασμό με την απώλεια του διεθνούς κύρους της χώρας, θα οδηγήσουν σε όλο και περισσότερες αντιδράσεις εντός της Ρωσίας.
Αντί όμως να κοιτάξει πως θα βγει από αυτό το τέλμα ο Πούτιν, ανακοινώνει μερική επιστράτευση, ρισκάροντας το μέλλον του καθεστώτος του.
Ένα στοίχημα, που μάλλον θα χάσει.
Απόδοση: Strange Attractor
Πηγή: csis.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .