Τι πρέπει να ξέρετε για τον σακχαρώδη διαβήτη

Γράφει ο Αλέξης Σωτηρόπουλος MD. PhD, Παθολόγος-Διαβητολόγος & Γενικός Ιατρός, Δ/ντής  Γ΄ Παθολογικού Τμήματος & Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν.Νίκαιας – Πειραιά. Email: alexiosotiropoulos@gmail.com.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα σύνδρομο με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης. Η έλλειψη μπορεί να είναι πλήρης ή μερική ή σχετική «δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του μεταβολισμού, λόγω παρεμπόδισης της δράσης της στους περιφερικούς ιστούς (αντίσταση στην ινσουλίνη).

Η κύρια έκφραση της διαταραχής του μεταβολισμού στον ΣΔ είναι η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση γίνεται με βάση τις μέχρι τώρα γνωστές αιτίες που προκαλούν τον ΣΔ (αιτιολογική ταξινόμηση) και τον κατατάσσει σε τέσσερεις κατηγορίες:

• ΣΔ ΤΥΠΟΥ 1 ινσουλινοεξαρτώμενος ή νεανικός διαβήτης τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη (παγκρεατικά βήτα-κύτταρα) δεν μπορούν πλέον να παράξουν την ινσουλίνη που χρειάζεται το σώμα τους (πλήρης έλλειψη).

• ΣΔ ΤΥΠΟΥ 2 μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης, διαβήτη στους ενηλίκους το πάγκρεας ενδεχομένως να μην παράγει αρκετή ινσουλίνη ή να μην μπορεί να τη χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά ή μερικές φορές και τα δύο.
• ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ.
• ΑΛΛΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΔΙΑΒΗΤΗ .

Ποια είναι τα συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη;

Η εκδήλωση διαβήτη τύπου 1 συνήθως είναι ξαφνική, με συμπτώματα που μπορεί να είναι πολύ έντονα. Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 2 εμφανίζονται βαθμιαία, αρχικά δε ενδέχεται να είναι αρκετά ασαφή Πολλά άτομα πάσχουν από διαβήτη για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν γίνει η διάγνωσή του.

Κάποια από τα σημάδια είναι:

• Συχνή ούρηση
• Υπερβολική δίψα

Η διαρροή γλυκόζης (λόγω υπεργλυκαιμίας) στα ούρα που αυξάνει την αποβολή υγρών μέσω των νεφρών οδηγεί στην υπερβολική αποβολή ούρων και την αίσθηση δίψας.

• Αυξημένη πείνα
• Απώλεια βάρους
• Κόπωση
• Θαμπή όραση
• Συχνές μολύνσεις
• Έλλειψη συγκέντρωσης
• Μυρμήγκιασμα των χεριών ή των ποδιών
• Αργή επούλωση πληγών
• Έμετος ή στομαχικό άλγος (μερικές φορές συγχέεται με τη γρίπη)

Όλα τα άτομα με Διαβήτη κινδυνεύουν;

 

Κίνδυνος ανάπτυξης ΣΔ ΤΥΠΟΥ 1

Εμφανίζεται ξαφνικά κυρίως στα παιδιά και νεαρά άτομα (κάτω των 20 - 30 ετών) με σοβαρά κλινικά συμπτώματα, που μπορούν γρήγορα να οδηγήσουν σε Διαβητική Οξέωση ή και σε Κώμα

 

Κίνδυνος ανάπτυξης ΣΔ ΤΥΠΟΥ 2

Άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα (ΔΜΣ ≥25 kg/m2) που έχουν έναν τουλάχιστον από τους παρακάτω παράγοντες:

1. Οικογενειακό ιστορικό ΣΔ σε συγγενείς 1ου βαθμού (γονείς, αδέλφια, παιδιά)
2. Ιστορικό υπέρτασης ή καρδιαγγειακής νόσου
3. Ιστορικό δυσλιπιδαιμίας (υψηλά τριγλυκερίδια [>250 mg/dL], χαμηλή HDL <35 mg/dL])
4. Γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
5. Καταστάσεις που σχετίζονται με αντίσταση στην ινσουλίνη (π.χ. μελανίζουσα ακάνθωση)
6. Ιστορικό προδιαβήτη
7. Ιστορικό ΣΔ κύησης
8. Για όλο τον πληθυσμό μετά την ηλικία των 35 ετών
9. Λοίμωξη από HIV (ν.AIDS)

Τί είναι ο προδιαβήτης;

Προδιαβητικά ονομάζονται τα άτομα που έχουν τιμές σακχάρου υψηλότερες των φυσιολογικών (101-125 mg/dl), όχι, όμως, τόσο υψηλές ( >126 mg/dl), για να χαρακτηριστούν διαβητικοί.

Χρησιμοποιούμε τον όρο «προδιαβήτη» για να υποδείξουμε το σχετικά υψηλό κίνδυνο για μελλοντική ανάπτυξη διαβήτη και καρδιαγγειακής νόσου.

Υπάρχει ιδανική διατροφή για τους διαβητικούς;

Οι διατροφικές οδηγίες στον ΣΔ εστιάζουν: 

Στην επίτευξη αρνητικού ενεργειακού ισοζυγίου μέσω της μείωσης της ενεργειακής πρόσληψης και της αύξηση της ενεργειακής κατανάλωσης με 

αποτέλεσμα τη μείωση του αρχικού σωματικού βάρους τουλάχιστον κατά 5-7% σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα 

1. Διάφορα διαιτητικά πρότυπα είναι αποδεκτά στη διαχείριση του ΣΔ, χωρίς κάποιο από αυτά να αποτελεί την ιδανική επιλογή. Σε όλα τα πρότυπα βασικές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι:
2. Η έμφαση στην αυξημένη πρόσληψη μη αμυλούχων λαχανικών.
3. Η ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης πρόσθετων σακχάρων και επεξεργασμένων δημητριακών.
4. Αύξηση της πρόσληψης διαιτητικών ινών μέσω της αυξημένης κατανάλωσης φρούτων, λαχανικών, οσπρίων και δημητριακών ολικής άλεσης
5. Η επιλογή, στο μέγιστο βαθμό, τροφίμων όσο το δυνατόν λιγότερο επεξεργασμένων.
6. Μείωση της πρόσληψης κορεσμένων και trans λιπαρών οξέων

Η μείωση της συνολικής πρόσληψης υδατανθράκων φαίνεται ότι σχετίζεται με την βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου στα άτομα με ΣΔ και μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα διαιτητικά πρότυπα και να προσαρμοστεί στις ανάγκες και προτιμήσεις του κάθε ατόμου

Στα άτομα με ΣΔτ1 και εντατικοποιημένο σχήμα ινσουλινοθεραπείας ή χρήση αντλίας συστήνεται η εκπαίδευση στη μέτρηση των υδατανθράκων –και σε κάποιες περιπτώσεις και η μέτρηση των πρωτεϊνών και λιπιδίων της τροφής– για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. 

Το Μεσογειακό πρότυπο: αποτελεί το πιο οικείο και εύκολα εφαρμόσιμο πρότυπο στην ελληνική πραγματικότητα. Δίνει έμφαση στην κατανάλωση τροφίμων φυτικής προέλευσης (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής άλεσης, ξηρούς καρπούς και σπόρους), εποχικών και τοπικών τροφίμων, ψαριών και θαλασσινών, ελαιολάδου ως κύρια πηγή διαιτητικού λίπους, γαλακτοκομικών προϊόντων (κυρίως γιαούρτι και τυρί), κόκκινου κρέατος σε χαμηλή συχνότητα και ποσότητα (2-3 φορές τον μήνα), μικρές ποσότητες κρασιού συνοδευτικά με το φαγητό και σπάνια κατανάλωση ζάχαρης και μελιού. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ποικιλία τροφίμων, στην κατανάλωση γευμάτων με την οικογένεια και τους φίλους και στην προετοιμασία των φαγητών στο σπίτι. Η ΜΔ συμβάλει τόσο στην πρόληψη του ΣΔ, όσο και στη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου σε άτομα με ΣΔ, ανεξάρτητα από την επί μέρους αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου. Επίσης, συνδέεται με μειωμένη καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα και μειωμένη επίπτωση καρκίνου

Γλυκαιμικός Δείκτης - Γλυκαιμικό φορτίο

1. Ο Γλυκαιμικός Δείκτης (ΓΔ) δείχνει πόσο αυξάνουν τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος 2 ώρες μετά την κατανάλωση ενός τροφίμου που περιέχει 50 γραμμάρια υδατανθράκων σε σύγκριση με ένα τρόφιμο αναφοράς (γλυκόζη ή λευκό ψωμί). 
2. Όσο μικρότερη η τιμή του ΓΔ τόσο μικρότερη η αύξηση προκαλείται στη γλυκόζη του αίματος 
3. Ο ΓΔ σχετίζεται με την ποιότητα και όχι με την ποσότητα των υδατανθράκων. Για τον λόγο αυτόν προτάθηκε η έννοια του Γλυκαιμικού Φορτίου (ΓΦ), το οποίο βασίζεται στον ΓΔ και σχετίζεται με την ποσότητα των υδατανθράκων του τροφίμου. Υπολογίζεται με την εξίσωση ΓΦ = ΓΔ/100 × γραμμάρια υδατανθράκων τροφίμου. 
4. Ο ΓΔ και το ΓΦ είναι σημαντικοί παράγοντες που τα άτομα με ΣΔ θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν στις καθημερινές επιλογές των τροφίμων που αποτελούν πηγές υδατανθράκων 
5. Θα πρέπει να επιλέγονται τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη (π.χ. δημητριακά ολικής άλεσης, όσπρια, φρούτα και λαχανικά).
6. Τρόφιμα που περιέχουν την ίδια ποσότητα υδατανθράκων προκαλούν διαφορετική αύξηση της γλυκόζης στο αίμα και η γλυκαιμική απόκριση από ένα συγκεκριμένο τρόφιμο ποικίλλει, μεταξύ των ατόμων, και μπορεί να επηρεαστεί από το συνολικό μείγμα των τροφίμων που καταναλώνονται. 

Τα συμπληρώματα διατροφής είναι κατάλληλα για διαβητικούς;

Για τα συμπληρώματα διατροφής, υπάρχει συναίνεση ως προς τα ελλιπή επίπεδα αποτελεσματικότητας τους για τους διαβητικούς ασθενείς, και μέχρι σήμερα δεν συστήνεται η χρήση τους από τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς για την διαχείριση του διαβήτη. Σε επίσημες αναφορές, τόσο η Βρετανική Διαβητολογική όσο και η Αμερικάνικη Διαβητολογική Εταιρεία δεν συνιστούν την χρήση διατροφικών συμπληρωμάτων για τη θεραπεία ή την πρόληψη του διαβήτη. Συγκεκριμένα, συστήνεται η πρόσληψη των απαραίτητων διατροφικών στοιχείων να γίνεται μέσω της διατροφής, όπως και στον υγιή πληθυσμό. Τα οφέλη των διατροφικών συμπληρωμάτων είναι αμφίβολα, αν δεν υπάρχει τεκμηριωμένη έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Δύο αναδυόμενοι τομείς έρευνας εδώ, είναι τα οφέλη της συμπλήρωσης της διατροφής με Β12 για διαβητικούς ασθενείς που λαμβάνουν μετφορμίνη και τα οφέλη της συμπλήρωσης με άλφα- λιποϊκό οξύ σε ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια. Τέλος σύμφωνα με την Αμερικάνικη Διαβητολογική Εταιρεία (ADA), στις μόνες περιπτώσεις που συστήνεται η χρήση πολυβιταμινούχων σκευασμάτων και ιχνοστοιχείων είναι στον υπερήλικο πληθυσμό με μειωμένη θερμιδική πρόσληψη, σε άτομα που ακολουθούν ακραίες υποθερμιδικές δίαιτες, σε χορτοφάγους ή άλλους ειδικούς πληθυσμούς όπου δεν είναι εφικτό να καλυφθούν οι ανάγκες τους μέσω της διατροφή.

Άσκηση και διαβήτης

Η φυσική δραστηριότητα είναι σημαντική για την ρύθμιση του σακχάρου. Σε συνδυασμό με ένα κατάλληλο διαιτολόγιο και θεραπευτική αγωγή, ο Διαβήτης μπορεί να ελεγχθεί. Η άσκηση μπορεί να  βοηθήσει στη μείωση της γλυκόζης και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Επίσης με  την άσκηση νιώθουμε καλλίτερα  και βελτιώνεται  γενικότερα η υγεία. Με την άσκηση μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση και άλλων νοσημάτων που συνυπάρχουν με τον διαβήτη. Δύο τύποι άσκησης υπάρχουν που είναι σημαντικοί για τον έλεγχο του Διαβήτη. Αυτοί είναι η αεροβική και άσκηση με βάρη. 

Η αερόβια άσκηση βοηθά το σώμα να χρησιμοποιεί την ινσουλίνη καλύτερα, μειώνοντας τη γλυκόζη αίματος. Συστήνεται άσκηση 30 λεπτά με μέτρια ή μεγάλη ένταση άσκηση, για 5 ημέρες την εβδομάδα, η συνολικά 150 λεπτά. Μοιράζεται  το πρόγραμμα της άσκησης σε τουλάχιστον 3 ημέρες. Προσοχή  όχι χωρίς άσκηση για περισσότερες από 3 ημέρες. Εάν πρέπει να υπάρξει απώλεια σωματικού   βάρος, θα χρειαστεί περισσότερη άσκηση. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει η αερόβια άσκηση να γίνεται  60 λεπτά, κάθε μέρα.                         

Οι ασκήσεις με βάρη ή οποιαδήποτε άσκηση με αντιστάσεις, ευαισθητοποιούν  τη δράση της ινσουλίνης και μειώνουν τη γλυκόζη αίματος. Αυξάνουν τον μυικό ιστό και ενδυναμώνουν τα  οστά.
Συνιστώνται ασκήσεις με βάρη 2 φορές την εβδομάδα επιπρόσθετα στην αερόβια άσκηση.
Μερικά είδη ασκήσεων με βάρη ή αντιστάσεις: Σηκώνοντας μικρά βάρη ή μεταφέροντας τα ψώνια με τα χέρια, Μηχανήματα με βάρη και ελεύθερα βάρη στο γυμναστήριο, Ζώνες αντιστάσεων, Ασκήσεις που χρησιμοποιούν το βάρος του σώματος (πους-απς, έλξεις),Οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί μυϊκή δύναμη.

Το πρόγραμμα της άσκησης πρέπει να είναι σχεδιασμένο ανάλογα με την φαρμακευτική αγωγή, την ύπαρξη επιπλοκών και τις ιδιαίτερες ανάγκες του διαβητικού ατόμου. Σε Διαβήτη Τύπου 1 είναι πολύ σημαντική η αναπροσαρμογή  της δόσης της ινσουλίνης, συνυπολογίζοντας το φαγητό και την ποσότητα της  άσκησης για την αποφυγή υπογλυκαιμίας.

Τι είναι ο διαβήτης της κύησης;

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Κύησης (ΣΔΚ) είναι η υψηλή γλυκόζη αίματος, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε γυναίκες που δεν έχουν ιστορικό διαβήτη.. Είναι αποτέλεσμα των ορμονικών αλλαγών στα πλαίσια της κύησης που δημιουργούν ινσουλινοαντίσταση. Ως ΣΔΚ ορίζεται ή διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων που διαπιστώνεται για πρώτη φορά στο β΄ ή στο γ΄ τρίμηνο της κύησης. Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Κύησης (ΣΔΚ) εκδηλώνεται σε περίπου 7% του συνόλου των κυήσεων, και είναι επικίνδυνος για τη μητέρα και για το έμβρυο. 

Παράγοντες κινδύνου για εκδήλωση ΣΔΚ είναι:

1. Ιστορικό ΣΔΚ σε προηγούμενη εγκυμοσύνη, ανεξήγητη αποβολή ή γέννηση νεογνού>4kg
2. Ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού Σακχαρώδη Διαβήτη (κυρίως 1ουΒ συγγενείς)
3. Παχύσαρκη γυναίκα (BMI>30)
4. Ηλικία εγκύου>25 ετών
5. Ιστορικό πολυκυστικών ωοθηκών, αρτηριακής υπέρτασης, μεταβολικού συνδρόμου, διαταραχής ανοχής γλυκόζης (IGT)

Κίνδυνοι που συνδυάζονται με τον ΣΔΚ: 

1. Μακροσωμία (βάρος κυήματος ή νεογνού μεγαλύτερο από εκείνο που αντιστοιχεί στην ηλικία κύησης ή >4.000 γραμ) και πολυυδράμνιο.
2. Περιγεννητικοί κίνδυνοι (θάνατος, δυστοκία των ώμων, κατάγματα, μαιευτικές παραλύσεις κ.ά.)
3. Απώτεροι κίνδυνοι για το παιδί (παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο και ΣΔτ2)
4. Προεκλαμψία
5. Ανάγκη καισαρικής τομής
6. Απώτερος κίνδυνος ΣΔτ2 για τη μητέρα

Διάγνωση του ΣΔΚ

1. Κατά την αρχική επίσκεψη κάθε εγκύου μέτρηση γλυκόζης νηστείας. Αν διαπιστωθεί επίσημος ΣΔ, δηλαδή γλυκόζη >126 mg/dL, αντιμετώπιση ως επί προϋπάρχοντος  ΣΔ μετά από επιβεβαίωση του παθολογικού αποτελέσματος.
2. Αν η γλυκόζη είναι ≥92 mg/dL, αλλά <126 mg/dL, γίνεται αντιμετώπιση ως επί ΣΔΚ
3. Αν γλυκόζη είναι <92 mg/dL, προγραμματίζεται διενέργεια δοκιμασίας φόρτισης με γλυκόζη μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδος της κύησης σε όλες τις εγκύους.
4. Δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη στις εγκύους και διαγνωστικά κριτήρια. Λήψη 75 g γλυκόζης από του στόματος
5. Μέτρηση γλυκόζης πλάσματος προ και 60 και 120 λεπτά μετά τη λήψη της γλυκόζης
6. Όταν έστω και μία τιμή είναι ίση ή μεγαλύτερη από τα κατωτέρω αναφερόμενα όρια διαγιγνώσκεται ΣΔΚ                                                                                                                     Γλυκόζη νηστείας 92 mg/dL Γλυκόζη 60΄ 180 mg/dL  Γλυκόζη 120΄ 153 mg/dL

Η διαχείριση το Σακχαρώδη Διαβήτη Κύησης (ΣΔΚ) σας, με αλλαγές του τρόπου ζωής σας, σε συνδυασμό με ένα πλάνο υγιεινών γευμάτων. Κάποιες γυναίκες χρειάζεται να λάβουν και ινσουλίνη.

Παρακολούθηση γυναικών με ΣΔΚ

1. Συνιστάται η παρακολούθηση της εγκύου ανά 2 εβδομάδες. Η συχνότητα της παρακολούθησης μπορεί να τροποποιείται ανάλογα με τις ανάγκες της ρύθμισης
2. Συνιστάται αυτοέλεγχος της γλυκόζης που πρέπει να γίνεται από 4 φορές (γλυκόζη νηστείας και τρεις μεταγευματικές) έως 6 φορές ημερησίως (πριν και μία ώρα μετά τα γεύματα).

Στις περισσότερες γυναίκες με Σακχαρώδη Διαβήτη Κύησης (ΣΔΚ), τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος επανέρχονται στα φυσιολογικά, μετά τη γέννηση του βρέφους. Ωστόσο, γυναίκες που εκδήλωσαν Σακχαρώδη Διαβήτη Κύησης (ΣΔΚ) είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη Τύπου 2, οπότε θα πρέπει να εξετάζεστε για προδιαβήτη ή διαβήτη Τύπου 2, κάθε τρία χρόνια μετά τον τοκετό.

Το κόστος του διαβήτη στην εποχή μας είναι πράγματι τόσο μεγάλο όπως αναφέρουν;

Ο σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) είναι η μάστιγα της εποχής μας. Στοιχεία της International Diadetes Federation (IDF) του 2018 αναφέρουν ότι το ποσοστό του ΣΔ τύπου 2 (ΣΔτ2) στον κόσμο εκτιμάται στα 425 εκατομμύρια ενώ πάνω από 1 εκατομμύριο παιδιά και έφηβοι πάσχουν από ΣΔ τύπου 1 (ΣΔτ1). Ο αριθμός αυτός μέχρι το 2030 αναμένεται να ξεπεράσει τα 600 εκατομμύρια. Αποτέλεσμα είναι, το 12% του προϋπολογισμού για την υγεία παγκοσμίως (727 δισεκατομμύρια δολάρια) να δαπανάται για την θεραπευτική αντιμετώπιση του ΣΔ και κυρίως των επιπλοκών του οι οποίες αφορούν άνω του 40% του συνολικού ποσού

Το συνολικό εκτιμώμενο κόστος του διαγνωσμένου διαβήτη το 2017 στις ΗΠΑ είναι 327 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένων 237 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε άμεσο ιατρικό κόστος και 90 δισεκατομμύρια δολάρια σε μειωμένη παραγωγικότητα. 

Για τις κατηγορίες κόστους που αναλύθηκαν, η φροντίδα για άτομα με διαγνωσμένο διαβήτη αντιστοιχεί σε 1 στα 4 δολάρια υγειονομικής περίθαλψης στις Η.Π.Α. και πάνω από το ήμισυ αυτών των δαπανών αποδίδεται άμεσα στον διαβήτη. 

Τα άτομα με διαγνωσμένο διαβήτη επιβαρύνονται με μέσο όρο ιατρικών δαπανών ~16.750$ ετησίως, εκ των οποίων τα ~9.600$ αποδίδονται στον διαβήτη. 

Τα άτομα με διαγνωσμένο διαβήτη, κατά μέσο όρο, έχουν ιατρικές δαπάνες ~ 2,3 φορές υψηλότερες από αυτές που θα ήταν αν δεν είχαν διαβήτη. Το έμμεσο κόστος περιλαμβάνει αυξημένη απουσία (3,3 δισεκατομμύρια δολάρια) και μειωμένη παραγωγικότητα κατά την εργασία (26,9 δισεκατομμύρια δολάρια) για τον απασχολούμενο πληθυσμό, μειωμένη παραγωγικότητα για όσους δεν ανήκουν στο εργατικό δυναμικό (2,3 δισεκατομμύρια δολάρια), ανικανότητα εργασίας λόγω αναπηρίας που σχετίζεται με ασθένειες (37,5 δισεκατομμύρια δολάρια ), και έχασε την παραγωγικότητα λόγω 277.000 πρόωρων θανάτων που αποδίδονται στον διαβήτη (19,9 δισεκατομμύρια δολάρια).

Μετά την προσαρμογή για τον πληθωρισμό, το οικονομικό κόστος του διαβήτη αυξήθηκε κατά 26% από το 2012 έως το 2017 λόγω του αυξημένου επιπολασμού του διαβήτη και του αυξημένου κόστους ανά άτομο με διαβήτη. Η αύξηση του επιπολασμού του διαβήτη και του ιατρικού κόστους είναι κυρίως μεταξύ του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω.

Δεδομένα από την Ελλάδα δια το κόστος του ΣΔ έχουμε από τη μελέτη του κου Αθανασακη το 2010

Athanasakis K, Ollandezos M, Angeli A, Gregoriou A, Geitona M, Kyriopoulos J.  Diabetιc Medιcιne. 2010 Jun;27(6):679-84.

Το μέσο ετήσιο κόστος θεραπείας για ελεγχόμενους ασθενείς υπολογίστηκε σε 981,72 ευρώ ( 940,66-1023,01 ευρώ), ενώ για τους μη ελεγχόμενους ασθενείς ήταν 1566,12 ευρώ (1485,42-1650,20 ευρώ). 

Οι μη ελεγχόμενοι ασθενείς είχαν 29,7% υψηλότερο ετήσιο φαρμακευτικό κόστος (340,50 έναντι 441,96 ευρώ), 70% υψηλότερο κόστος για εργαστηριακές / διαγνωστικές εξετάσεις (422,54 έναντι 718,49 ευρώ) και 85,5% υψηλότερο κόστος διαβουλεύσεων (218,68 έναντι 405,67 ευρώ) σε σύγκριση με τους ελεγχόμενους συνομηλίκους τους. 

Το μέσο κόστος για έναν ασθενή με διαβήτη τύπου 2 στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα, ήταν 1297,30 ευρώ (1244,42-1349,61 ευρώ).

Ποιες είναι οι βασικές συμβουλές για τους διαβητικούς;

Αλλαγή τρόπου ζωής, Ισορροπημένη Διατροφή, άσκηση, απώλεια σωματικού βάρους σε υπέρβαρους και παχύσαρκους,  μείωση διατροφικού άλατος, ρύθμιση Αρτηριακής πίεσης, ρύθμιση χοληστερόλης και λιπιδίων, καθώς και διακοπή καπνίσματος. Επίσκεψη συχνή στο Διαβητολόγο με έλεγχο γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάθε τρίμηνο και  Ετήσιος οφθαλμολογικός και καρδιολογικός έλεγχος.

.zougla.gr