Φθινόπωρο ήταν....
Φθινόπωρο ήταν και τότε θυμάμαι όπως και τώρα, που οι δρόμοι μας χώρισαν.... Ήταν από κείνα τα μελαγχολικά ηλιοβασιλέματα του φθινοπώρου με τους ατέλειωτους χρυσαφένιους δρόμους και με την ατμόσφαιρα να αναδύει έντονα άρωμα μοναξιάς...σιωπής, αποξένωσης... Παντού πεσμένα κίτρινα φύλλα, περπατάς και σε κάθε βήμα σου ακούς κάτω από τα παπούτσια σου το τρίξιμο των ξερών φύλλων κάτι σαν παράπονο, σα κραυγή πόνου...ψυχής....
Φθινόπωρο πάλι, σκηνικό μελαγχολίας και οι θύμησες κατακλύζουν όλο μου το είναι...απόηχος μακρινών αναμνήσεων...με έντονα συναισθήματα νοσταλγίας για κάτι που πέρασε κι έφυγε αφήνοντας στη ψυχή μου ανεξίτηλα σημάδια, πληγές.... που αδυνατεί ο χρόνος να γιατρέψει....
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .