Δομική Αναδόμηση Δομών;

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου * 

Κυβερνητικές, μη κυβερνητικές / «Μη» κερδοσκοπικές οργανώσεις, Δομές κ. α ανάλογα κατασκευάσματα… Προνοιακά, φιλανθρωπικά, μεταναστευτικά, φιλοξενίας. Ευαγή ιδρύματα –συνήθως- αδιαφανών , θολών ή σκοτεινών προδιαγραφών και σκοπιμοτήτων. Άλλοτε αποκαλούνται: «Μ.Κ.Ο» (=Μας Κοροιδεύουν Ορισμένοι) άλλοτε εμφανίζονται ως … «Κιβωτός του Κόσμου» με σύγχρονο Νωε ιδιοκτήτη (ο οποίος φρόντισε –εκτός από παιδιά – να την γεμίσει με ακίνητα, καταθέσεις, θυρίδες τραπεζικές, αυτοκίνητα κ.α θεοφιλή /θεάρεστα αγαθά). Συγκροτούνται οργανώσεις ψευδεπίγραφες (!). Η «Κιβωτός του Κόσμου» /Κ.τ.Κ αποτελεί Κιβωτό ανθρωπισμού για μερικούς ,

αλλά για άλλους είναι : «Κιβωτός του (υπο) κόσμου». Ίδωμεν. Όλα όμως όσα κατά καιρούς συγκυριακά ή καθ ‘έξιν επισυμβαίνουν , δεν θα πρέπει να γεμίζουν τα τηλεπάνελς / τηλεπαράθυρα ή να ικανοποιούν απλώς την περιέργεια ή την κουτσομπολίστικη διάθεσή μας. Είναι βέβαια δεδομένο πως τα ανθρώπινα συμφέροντα αποκορυφώνουν την έκπτωση /εξαχρείωση της κοινωνίας. Το ζήτημα όμως δεν (θα πρέπει) να περιορίζεται μόνο στη Κ.τ.Κ αλλά –κυρίως – στο πως δεν θα επαναλαμβάνονται (γενικότερα) ανοίκειες καταστάσεις. Οφείλουμε , ως Πολιτεία /Κοινωνία, να διερωτηθούμε αν πρέπει άμεσα να καταργήσουμε αυτές τις ανεπαρκείς, αμφιλεγόμενες , αδιαφανείς (sic) οργανώσεις;. Άραγε προσφέρουν , εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο;. Συμπορεύονται , συνάδουν, ταυτίζονται, με τον ανθρωπισμό /φιλανθρωπία, ή αποκλειστικά εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα ,συνεπώς είναι (κοινωνικά) επιβλαβείς;.  Αυτά είναι θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά και όχι η μάρκα αυτοκινήτου , τα ποσά των καταθέσεων και ο αριθμός ακινήτων που σχετίζονται με τους ιδιοκτήτες της κάθε Κιβωτού. Προτείνεται –από κυβερνητικά στελέχη, κόμματα, ΜΜΕ, κ.α – η αποιδρυματοποίηση, ως πανάκεια αντιμετώπισης. Θεωρώ ότι δεν θα επιλυθεί το πρόβλημα , για τους εξής λόγους: 

Τι θα τα αντικαταστήσει, σε αρχικό στάδιο; Και πόσο χρόνο θα πάρει;. 

      Τι θα γίνουν τα παιδιά που υπάρχουν εκεί, αλλά και εκείνα που έχουν ανάγκη και επρόκειτο να πάνε; . 

Οι υιοθεσίες , ως επιθυμητή επιλογή, δεν γίνεται ούτε  πρακτικά, ούτε χρονικά, ούτε ποσοτικά να αποτελέσουν άμεση λυσιτελή λύση. 

Προτείνω : Την διατήρηση των δομών για όσο απαιτηθεί , μέχρις ότου εξευρεθούν τρόποι καλύτερης διαβίωσης των παιδιών.  Επιβάλλεται βέβαια να προηγηθεί:                              ε ξ υ γ ί α ν σ η . Το να εφαρμοστεί εν θερμό το:  «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» δεν ενδείκνυται. Αντίθετα θα έχει επώδυνες συνέπειες. Μια απογοητευτικά απορρυθμισμένη , αποηθικοποιημένη, αποδιοργανωμένη, αποσαρθωμένη, αποστασιοποιημένη – από αρχές, αρετές, αξίες – αποσυνδεδεμένη από τις ρίζες της , κοινωνία, πως θα αυτοπροστατευτεί;. Πως θα αποσοβήσει τους κινδύνους από τα απόνερα (που είναι απόρροια ενός αποβολιμαίου εκφυλισμού); .  Πόσο εφικτή, αλλά και αποδεκτή είναι η επιβεβλημένη αποκάθαρση , όταν –αποκρουστικά – αποθεώνουν τον Μαμωνά λαϊκοί και κληρικοί , επειδή πιστεύουν πως η απόρριψη του ήθους είναι μέσον απόκτησης ευζωίας / τρυφηλότητας;.

Φαινόμενα απότοκα α-παιδείας, ανευθυνότητας, ανικανότητας , και αδηφάγου ιδιοτέλειας οδηγούν σε σήψη /αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού.  Αποφορά!. 

Σε κάθε περίπτωση είναι δυσχερέστατος ο χειρισμός μιας διαφθοράς που βρίσκεται στο απόγειό της. Ο απογαλακτισμός είναι δυσεπίτευκτος και χρονοβόρος , ενώ δυσεύρετο παραμένει το κατάλληλο, αποτελεσματικό χαλινάρι, που θα ηνιοχήσει την ηθική μας αποχαλίνωση!. 

Πικρή η διαπίστωση /αποτίμηση της αναποτελεσματικότητας των –όποιων – προσπαθειών επιμέρους αναδομήσεων , είτε αφορούν σε κρατικές ή ιδιωτικές δομές. Ακόμη και σε περίπτωση επιτεύξεως του στόχου, θα έχουν πάρα πολλά να γίνουν, δεδομένου ότι η ίδια η χώρα / το κράτος, απαιτεί ριζική /εκ βάθρων αναδιάρθρωση, ανασχηματισμό, επανίδρυση, πολυεπίπεδη και εκτεταμένη!.... Φαίνεται πως το ανέφικτο ουσιαστικής βελτιώσεως, οδηγεί μόνον σε …. (φραστική λεκτική /λεξική) αποδόμηση.  Προδήλως απαιτείται δομική αναδόμηση δομών –και όχι μόνον – αν όντως θέλουμε να ανακόψουμε την πορεία κατολισθήσεως της κοινωνίας /πολιτείας εν αποδ(ρ)ομεί. 

ΥΓ Σε περίπτωση αποτυχίας των προσπαθειών εξυγιάνσεως, τότε κατάργηση των «Δομών /Οργανώσεων» και αντικατάστασής τους από έναν αδιάβλητο υπερκομματικό φορέα κρατικό, ο οποίος θα διαχειρίζεται: την οικονομική συνεισφορά  των πολιτών (με ένα μικρό ποσοστό υποχρεωτικής συμμετοχής), καθώς και  την αναγκαία κρατική επιδότηση. 

       Ευελπιστώ πως έτσι θα επιλυθεί το πρόβλημα πραγματικά, μη κερδοσκοπικά και ανθρωπιστικά.