Πόσο πολύ σ' αγάπησα...--.Μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο πολύ σ' αγάπησα
δεν θα μάθεις ποτέ, για σένα, πόσο μάτωσα
δεν θα σου πω ποτέ, όσο κι αν υποφέρω
δεν θα σου πω ποτέ.... για σένα πως πεθαίνω
Όχι, δεν θα σου δώσω αυτή τη χαρά
για να με περιφρονήσεις πάλι ξανά
όχι, δεν θα σου πω πως ακόμα σ' αγαπώ
για να ικανοποιήσω τον τρελό σου εγωισμό
Εσύ θα με βλέπεις πάντα να χαμογελώ
ενώ μέσα μου θα κλαίω και θα πονώ
τυχαία όταν συναντιόμαστε θα δείχνω ξένοιαστη, ευτυχισμένη
κι ας νιώθω τη ψυχή απ΄το κορμί μου να βγαίνει...
Μαρίζα Τσιτμή πόσο πολύ σ' αγάπησα....Μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.