Ποτάμι η ανάμνησή σου που κυλάει
μέσα στις φλέβες μου ορμητικό
το κάθε κύτταρο της ύπαρξης μου σ' αναζητάει
όπως ο διψασμένος στην έρημο λίγες σταγόνες νερό
H ζωή μου τώρα μοιάζει με άγριο εφιάλτη
μακάρι να'ταν μόνο ένα όνειρο για να μη τρελαθώ, ανάσες αγωνίας θολώνουν της ψυχής μου το τσάμι
κι εσύ σε θολό πλάνο που δεν μπορώ για να δω....
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.