Να με θυμάσαι...
Να με θυμάσαι, χωρίς φωτογραφίες και σημειώματα...
Χωρίς ζωγραφιές γράμματα και στιχάκια... Να με θυμάσαι γι' αυτό που σήμαινα για σένα... Για όσα, μέσα από 'μένα, απέκτησαν αξία κι έμειναν στη καρδιά σου...
Για πράγματα και αισθήματα που τότε μπορούσες να δεις..
.και να νιώσεις για μένα ιχνηλατώντας τώρα τις αναμνήσεις σου...Να με θυμάσαι, όπως σε θυμάμαι. Σαν μια ανάσα που δεν ήθελες να εκπνεύσεις...σαν ένα στίχο μόνιμο σε κασέτα του μυαλού σου, να με θυμάσαι, σαν το πιο όμορφο όνειρο της ζωής σου ….
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.