Να σε καλέσω θα ’θελα ένα πρωινό
να με συνοδέψεις και πάλι σε εκείνο το δικό μας μονοπάτι..
Να περπατήσουμε ξανά πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα.
Ν’ ακούμε τον ήχο τους και να λέμε, να λέμε… κλωτσώντας κάθε μικρή πέτρα
που θα βρίσκουμε μπροστά στο διάβα μας.
Και να γελάμε όπως παλιά !
Να μεθάμε απ' τα αρώματα των λουλουδιών
Κι όπως θα περνάμε απ' τους θάμνους με δεντρολίβανο,
να απλώσουμε το χέρι να κόψουμε ένα κλωναράκι και περπατώντας
να το μυρίζουμε όπως τότε, θυμάσαι;
Να περπατάμε πλάι πλάι και να σιγοψιθυρίζουμε εκείνο το τραγούδι…
Να περπατάμε δίχως να κοιτάμε πίσω.
Να ξεχάσουμε…
Κι ύστερα να κάνουμε μια ευχή μέσα απ' τη ψυχή μας για να ξαναβρεθούμε στο σημείο που είχαμε χαθεί..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .