Κάποια νύχτα με μάτια θολά
που ‘χα ώρες ατέλειωτες κλάψει
είχα πάρει τη πένα δειλά...
και το γράμμα αυτό, σου ‘χα γράψει
Ένα βράδυ μου ‘χες πει ντροπαλά σαν παιδί "σ ‘αγαπώ"
κι εγώ το είχα... πιστέψει
και καιρό, αχ θεέ μου, πόσο καιρό
μια βαριά με βασάνιζε σκέψη
Μία σκέψη φρικτή ...ποταπή
που αφάνταστα μ ‘έχει λυπήσει
ότι χίλιες ψευτιές μου ‘χεις πει
και ποτέ σου δεν μ ‘είχες αγαπήσει...
Και τα δάκρυα πέφτουν βροχή
σα βαριές φθινοπώρου ψιχάλες...
αχ, τι κρίμα να είσαι κι εσύ
μια αγάπη ψεύτικη σαν όλες τις άλλες...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.