Ανιχνεύοντας το χθες, μέσα από σπασμένα κομμάτια μνήμης σε θολά τοπία. Εκεί που συνυπάρχουν οι σκιές των αισθήσεων με τη παραίσθηση, εκεί και το λογικό με το παράδοξο.... στο ανασάλεμα του χρόνου. Ο νους τρέχει, τρέχει ακατάπαυστα, δε τιθασεύεται με τίποτα...
Ταξιδεύει σε αφετηρίες και σταθμούς σε χρονικές αναταράξεις ψυχής, χάνεται σε αδιέξοδα μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας, σκεπασμένα όλα από τη σκόνη της αιώνιας λήθης στην ατέρμονη μοναξιά της σιωπής...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.