H
σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων,
κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, για την Θράκη και τη
μειονότητα τις τελευταίες ημέρες –η οποία μάλιστα κλιμακώνεται πλέον σε
καθημερινή βάση- δεν είναι μόνο πρωτοφανής.
Ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και είναι λίγοι... Πολύ λίγοι.
Αναδεικνύει και ένα σοβαρότατο πρόβλημα για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το πολιτικό σύστημα της χώρας και με τον οποίο εν τέλει αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της δημοκρατίας μας…
Αναδεικνύει και ένα σοβαρότατο πρόβλημα για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το πολιτικό σύστημα της χώρας και με τον οποίο εν τέλει αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της δημοκρατίας μας…
Κατ’ αρχάς ακόμη και στις πιο δύσκολες και στις πιο οξυμένες πολιτικές περιόδους, ποτέ τα κόμματα και οι ηγεσίες τους δεν «ανακάτεψαν» τα εθνικά θέματα στις εκλογικές αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις.
Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, εδώ και πενήντα χρόνια, αν ανατρέξει κανείς δεν θα βρει άλλο τέτοιο δημόσιο «ξεκατίνιασμα» για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα. Μάλιστα, όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι –τόσο από το πολιτικό όσο και από το δημοσιογραφικό στερέωμα- συνέβαινε το αντίθετο.
Οι αρχηγοί των κομμάτων είχαν πάντοτε, με διάφορους τρόπους, μια «ανοικτή γραμμή» μεταξύ τους για να συνεννοούνται και να αντιμετωπίζουν τα πιθανά προβλήματα και τριβές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Και το έκαναν γιατί είχαν κυρίως επίγνωση ότι κάθε τέτοια εσωτερική σύγκρουση ήταν βούτυρο στο ψωμί της απέναντι πλευράς. Κάτι που δεν το ήθελε κανείς.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν προσφέρει πολλά τέτοια διδάγματα, μολονότι η δική τους περίοδος –αμέσως μετά το 1974- υπήρξε από τις πιο φορτισμένες πολιτικά, κοινωνικά και ιδεολογικά.
Ακόμη και το περίφημο «Βυθίσατε το Χόρα» που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Αύγουστο του 1976, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε αντιμέτωπη με την πρώτη κρίση με την Τουρκία μετά την εισβολή στην Κύπρο, εντάχθηκε -και πολύ σωστά- στο πλαίσιο της ενιαίας εθνικής γραμμής. Ανεξάρτητα μάλιστα από τις πραγματικές συνθήκες υπό τις οποίες ελέχθη, αυτό που έμεινε «καταγεγραμμένο» είναι ότι είχε υπάρξει «συνεννόηση» ανάμεσα στους δύο πολιτικούς άνδρες…
Επίσης, ακόμη και την εξίσου πολιτικά καυτή περίοδο που «μονομάχοι» ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη μπορεί να μην συνομιλούσαν απευθείας αλλά υπήρχαν «δίαυλοι» μεταξύ τους. Ήταν πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης τους που σήκωναν το τηλέφωνο όταν χρειαζόταν και προλάβαιναν τις κακοτοπιές.
Την πιο χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί τέλος η θέσπιση του 3% για την είσοδο των κομμάτων στην Βουλή. Όταν στις πρώτες εκλογές του 1989 το ΠΑΣΟΚ θέσπισε την απλή αναλογική, χωρίς κανένα περιορισμό, διαπιστώθηκε το πρόβλημα με την εκλογή των δύο μειονοτικών βουλευτών ως «ανεξαρτήτων». Αμέσως μετά η Κερκόπορτα έκλεισε με τον καθορισμό του ορίου αυτού το οποίο παραμένει ανέγγιχτο μέχρι σήμερα παρ’ όλες τις άλλες αλλαγές που γίνονται κατά καιρούς...
Ο ΚΟΡΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .