Η Κουβέρτα Του Παππού: Το Κείμενο που πρέπει να Διαβάσεις

Όταν τα γεράματα χτυπάνε την πόρτα… οι άνθρωποι γίνονται βάρος στους νεότερους, έτσι τουλάχιστον πιστεύουν… Και έτσι το βλέπουν κάποιοι. Ξεχνάνε, όμως, ότι τα γεράματα δεν είναι αρρώστια, κάποια στιγμή όλοι θα φτάσουν εκεί. Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ρθεις! Σοφή αυτή η παροιμία.

Κανένας δεν αναλογίζεται τα δύσκολα, αυτά που θα ‘ρθουν.

 Οι άνθρωποι όταν γερνάνε γίνονται σοφοί από την εμπειρία της ζωής. Η ψυχή τους γεμάτη και η καρδιά τους χτυπά πλέον από ανησυχία να δουν και να καμαρώσουν καλά τα παιδιά και τα εγγόνια τους, τη συνέχεια τους. Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι που καρδιοχτυπούν για τις ζωές των παιδιών τους, κάποιες φορές τους γίνονται ανεπιθύμητοι… Και αναρωτιέται κανείς, πόσο αχάριστοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι; Δεν τους έχει πει κάποιος ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ότι κάποτε και οι ίδιοι, αδύναμοι και γερασμένοι θα κρέμονται από τα δικά τους παιδιά;

Ο παππούς της ιστορίας πάντρεψε τον μονάκριβο γιο του. Απ’ την αγάπη που του είχε, του έκανε δώρο όλη την περιουσία του και δεν κράτησε τίποτα για τον ίδιο…Ο γιος παντρεύτηκε και όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι τη στιγμή που ο παππούς πολύ γέρος πια είχε ανάγκη τη φροντίδα του γιου και της οικογένειάς του…

Για αντάλλαγμα η νύφη του και ο γιος του τον έβαλαν να μένει σε ένα υπόγειο… Έστελναν δε το παιδί τους να του δίνει ένα πιάτο φαΐ.

Όταν πια δεν άντεχαν να τον φροντίζουν άλλο και οι καυγάδες μεταξύ νύφης και γιου είχαν γίνει καθημερινότητα (η νύφη δεν ήθελε καθόλου τον παππού στο σπίτι) αποφάσισε ο γιος να πάρει τον παππού να  πάει να τον αφήσει σε μια μακρινή καλύβα που είχαν. Ανέβασε μια μέρα σε ένα κάρο τον παππού με τη βοήθεια του μικρού εγγονού, για να τον πάνε στη καλύβα μέσα στο δάσος, πολύ μακριά . Και μια φορά την εβδομάδα θα του πήγαινε ο γιος του ένα πιάτο φαγητό. Όταν έφτασαν στη καλύβα τον ακούμπησαν σε ένα παλιό ξύλινο κρεβάτι τον παππού, του είπε ο γιος του ότι κάθε εβδομάδα θα του πηγαίνει ένα πιάτο φαγητό, τον χαιρέτησαν και μετά ανέβηκαν στο κάρο και γύρισαν πίσω στο σπίτι τους. Όταν φτάσανε στο σπίτι, η νύφη τους περίμενε στη πόρτα όλο χαρά που απαλλάχτηκε πια από τον γέρο πεθερό. Μπαίνουν μέσα αλλά είδαν τον μικρό να κρατά στα χέρια του την κουβέρτα που μετέφεραν τον γέρο παππού του στη καλύβα. Του ρωτούν όλο νεύρα γιατί πήρε τη κουβέρτα μαζί του, και ο μικρός τους απάντησε. Αυτή τη κουβέρτα την κράτησα γιατί αν γεράσεις πατέρα πως θα σε κουβαλήσω εγώ στη καλύβα εκεί που πήγαμε τον παππού; 

Την κουβέρτα την κράτησα για σένα πατέρα όταν γεράσεις.


Οι γονείς συγκλονίστηκαν… κατάλαβαν το λάθος τους και πήγαν με δάκρυα στα μάτια και έφεραν πάλι πίσω τον παππού από τη καλύβα γονάτισαν μπροστά στον πικραμένο πατέρα και του ζήτησαν συγχώρεση.


Εσείς, λοιπόν, που δεν ανέχεστε τους δικούς σας ηλικιωμένους που έχετε μέσα ή δίπλα στο σπίτι σας. Εσείς που αγανακτείτε με το ένα πιάτο φαγητό που τους προσφέρετε… Εσείς που θέλετε πολλές φορές, όντως, να τους ξεφορτωθείτε έτσι απλά με μια κουβέρτα… μην ξεχάσετε πετώντας τους από τη ζωή σας, να κρατήσετε την κουβέρτα!

Σίγουρα θα σας χρειαστεί όταν και οι ίδιοι φτάσετε στη δική τους θέση.

filosofieszois
ximeronews