Ο ΑΛΛΟΣ ΣΟΥ ΕΑΥΤΟΣ .....ΕΣΥ ..ΟΙ ΑΛΛΟΙ....ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥ...
Gerasimos Saltos
Τι φοβάσαι και δεν κάνεις πράγματα στη ζωή σου; Αφού σ’ αυτή τη σχέση που είσαι υποφέρεις, γιατί δεν ξεκουνάς; Ξύπνα...η ζωή δεν σε περιμένει...φεύγει...τρέχει σαν το ορμητικό νερό.....Αφυπνήσου..Ξεκόλλα. από τη λασπωμένη σκέψη της (δήθεν) ανημπόριας σου...Βγες στο καθαρό αέρα...ανέπνευσε... και περπάτα... Άντε να μην αρχίσω...Γιατί βουλιάζεις σε μια δουλειά που δεν σου αρέσει; Αφού κάθε μέρα υποφέρεις που ξυπνάς..σκεφτόμενος το ‘’γολγοθά’’ που σε περιμένει. Πίστεψε στον εαυτό σου..και διεκδίκησε αυτό, που είχες πάντα όνειρο να κάνεις. Ποτέ δεν είναι αργά, να ξεκινήσεις. Δεν βαρέθηκες να λυπάσαι τον εαυτό σου; Άντε να μην αρχίσω...
Πάψε να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους γι’ αυτό που σου συμβαίνει. Δεν είναι οι άλλοι που σε εμποδίζουν να κάνεις τα βήματα που θέλεις. Εσύ είσαι που βάζεις προσκόμματα στο δρόμο σου. Οι άλλοι είναι οι αφορμές, η αιτία της αδρανειάς σου, βρίσκεται μέσα σου..ψάχτην και ξεριζωσέ την...Άντε να μην αρχίσω..
Τι τρέχεις από δω κι από εκεί, γυρεύοντας αγάπη και αποδοχή; Ποιος περιμένεις να σε αγαπήσει, αν εσύ δεν σ’ αγαπάς; Από ποιον προσδοκάς αποδοχή αν εσύ δεν σε έχεις δεχτεί; Και να στα δώσουν αυτά τα συναισθήματα, μήπως εσύ θα τα πάρεις; Πως να πιστέψεις ότι άλλοι σου δίνουν κάτι, που εσύ ποτέ δεν το έχεις προσφέρει στον εαυτό σου; Άσε τους άλλους...και κοίταξε τι θα κάνεις με σένα. Άντε να μην αρχίσω...
Γιατί αναλώνεσαι για να δείξεις, πόσο μεγάλος και σπουδαίος εισαι; Νομιζεις ότι ενδιαφέρεται κανείς; Ποιος νοιάζεται για τις επιτυχίες ή ατυχίες σου; Τον εαυτό του κοιτάει ο καθένας και πως να περνάει καλά. Εσύ αλήθεια, γιατί δεν το κάνεις; Τι προσπαθείς να αποδείξεις; Αν θέλεις κάτι να αποδείξεις, αποδειξέ το, μόνο στον εαυτό σου. Αυτός εξάλλου θάναι πάντα πλάι σου, μέχρι και το θανατό σου. Ελευθερώσου επιτέλους.... Άντε να μην αρχίσω....
Τι κλαις και οδύρεσαι -τόσο καιρό- για τον αγαπημένο πρόσωπο που σε πρόδωσε; Γιατί αισθάνεσαι ότι αυτό που έκανε, ήταν επειδή εσύ δεν αξίζες; Για να το κάνει, -πιθανότατα- δεν ήσουν απλά γι’ αυτό, ο/η ‘’αγαπημένος/η’’του. Βίωσε το πένθος σου με αξιοπρέπεια, αλλά σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου. Δεν φταις εσύ που δεν ενέπνευσες την Αγάπη στην καρδιά του...συμβαίνει...το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με σένα. Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, μέχρι να βρεις την Αγάπη που σου αξίζει.Τέλειωνε λοιπόν με τα κλαψουρίσματα...Άντε να μην αρχίσω...
Τέλος, γιατί μοιρολογάς τα περασμένα και οικτίρεις (κατηγορείς) τον εαυτό σου γι’ αυτά που έχουν πεθάνει; Μπορείς να τα γυρίσεις πίσω ή να κάνεις πράγματα που δεν έκανες τότε; Τι αγχώνεσαι λοιπόν, για κάτι που δεν υπάρχει; Κι απ’ την άλλη, γιατί βασανίζεσαι γι’ αυτά που δεν έχουν έρθει ακόμη; Το μέλλον είναι άγνωστο, αβέβαιο κι αγέννητο. Που σημαίνει ότι κι αυτό δεν υπάρχει. Το να σγχώνεσαι για πράγματα που δεν υπάρχουν, πέραν του ότι σε οδηγεί στην τρέλλα, χάνεις και το ζωντανό ‘’τώρα’’σου. Ανθρωπέ μου σκέψου απλά...και ζήσε τις στιγμές...που μετά από λίγο θα στοιβαχτούν κι αυτές, με τ’αλλα πεθαμένα...Μη ξοδιάζεις ανόητα το παρόν σου....Άντε να μην αρχίσω...
Και ο μέσος άνθρωπος..όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα, αφού τα ακούει...τα ξανακούει...τελικά « ΔΕΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ..»...κι ο εαυτός του, αφού τα λέει...τα ξαναλέει....καταλήγει κάθε φορά...στο ’’ΆΝΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΊΣΩ...’’
Κάπως έτσι φίλε/η μου, για όλα τα θέματα της ζωής σου - στη στρογγυλή τράπεζα της συνείδησής σου- με συνδαιτημόνες τη λογική και την καρδιά, γίνεται ο ‘’εσωτερικός διάλογος’’.
Ο πραγματικός εαυτός σου επιμένει για τα ‘’θέλω’’ σου, παρατάσσοντας λογικά επιχειρήματα, για να σε πείσει, να ζήσεις με αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και ελευθερία.
Οι οργανισμικές σου ανάγκες, με τη σειρά τους, απαιτούν -συνεχώς- πιέζοντας το ‘’εγώ’’ σου , για την ικανοποίησή τους.
Ο ‘’περιχαρακωμένος’’ εαυτός σου, κουβαλώντας, ενδοβλημένες προκαταλήψεις ανασφάλειες, φόβους, και ‘’πρέπει’’, παλεύει να συχρονίσει την ανισορροπία των αναγκών σου, με αυτές του πραγματικού εαυτού.
Και η συνείδησή σου, σε ρόλο συντονιστή, δέχεται όλα τα αιτήματα - τα τόσο αντιφατικά- τα επεξεργάζεται και καταλήγει ανάλογα, είτε σε μια απόφαση που ικανοποιεί τα ‘’θέλω’’ σου (πρέπον) είτε σε μια άλλη, που επιβάλλουνε τα ‘’πρέπει’’(όροι αξίας)
Μα όλα τα ''θέλω'' μου διεκδικούν την ικανοποιησή τους;
Ναι όλα. Με τη διαφορά ότι εσύ... θα πρέπει να ξεδιαλέξεις, αυτά που -με οποιοδήποτε τρόπο- δεν ''βλάπτουν'' κανέναν, απ' αυτά που ''ξεβολεύουν'' ή δυσαρεστούν τους άλλους.
Τα δεύτερα δεν σε ενδιαφέρουν ..είναι πρόβλημα των άλλων.
Εσύ πρόσεχε αυτά που είναι ''ανήθικα'' και ''δόλια'', αυτά θα πρέπει να αποποιηθείς και να τα ξεριζώσεις απ' τη ψυχή σου.
'Ολα τα άλλα ''θέλω'' σου...είναι εντάξει. Αυτό θα πρέπει να το θυμάσαι πάντα.
Με απλά λόγια, αγαπητέ/η μου, καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας σου πάνω στη γη, γίνεται ένας διαρκής πόλεμος, ανάμεσα απ’ τα ‘’θέλω’’ σου και τα ‘’πρέπει’’.
Κι όσο επικρατούν τα ‘’πρέπει’’ τόσο θα καταπιέζονται οι οργανισμικές σου ανάγκες, για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες ή επιθυμίες των άλλων, γιατί πιστεύεις ότι μ’ αυτή τη στάση θα αποκομίσεις την πολυπόθητη αποδοχή κι Αγάπη τους.
Μόνο που αυτή η Αγάπη είναι υπό προϋποθέσεις, δεν είναι άνευ όρων, άρα δεν είναι πραγματική Αγάπη.
Αν όμως αποτινάξεις από πάνω σου τα ενδοβλημένα ‘’πρέπει’’ και προβάλεις τα ‘’θέλω’’ σου, αυτά τα ‘’θέλω’’ που δεν είναι ούτε παράλογα ούτε πρόστυχα, θα ξεθάψεις από μέσα σου τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά σου, προσφέροντας- συγχρόνως- στον εαυτό σου, αυτό που χρόνια τώρα ζητιανεύεις απ’ τους άλλους. Την αποδοχή και την Αγάπη άνευ όρων, για ΣΕΝΑ.
Κι αν αποδεχτείς κι αγαπήσεις εσένα, βαθιά και τρελλά, ξέρεις πόσο πολύ εύκολο θα είναι, να κάνεις το ίδιο και με τους άλλους;
Αλλά δεν σταματά εκεί. Θα μάθεις να λατρεύεις τη ζωή κι ό,τι σου προσφέρει. Με μια τέτοια τρέλλα αγάπης, δεν μπορεί να μην αρχίσεις ν’ ακούς τον άλλο σου εαυτό.
Δεν μπορεί, να μην αρχίσεις, επιτέλους να ζεις!!
Υ.Γ1. Δεν χρειάζεται να φαίνεσαι ξεχωριστός και πνευματώδης άνθρωπος.
Παρ’ όλο που τα μάτια των ανθρώπων θαμπώνονται απ’ το πνεύμα και το ταλέντο, δεν χρειάζεται καν να το δείχνεις.
Φτάνει και περισσεύει να είσαι μόνο Άνθρωπος.
Υ.Γ2. Η ζωή είναι πολύ μικρή...για να μην κάνεις και ‘’βλακείες’’.
Ειδικά, αν αυτές σου προσφέρουν ικανοποίηση, ήρεμία και ευεξία.
Κι αν το δεις και απ’ την άλλη πλευρά...αυτό που αποκαλούν οι άλλοι ‘’βλακία’’ ή ‘’μαλ..κ.ια’’ , μπορεί για σένα, να είναι και το ‘’κλειδί’’ της ευτυχίας σου.
Υ.Γ3. Άκου το συναίσθημά σου και συντονισέ το με τα όνειρά σου.
Όταν για κάποια επιλογή σου, συμφωνούν οι πολλοί, οι σοφοί, οι αυθεντίες και οι ειδικοί, ν’ αρχίσεις να ανησυχείς.
Όταν όλοι αυτοί..διαφωνούν και σε προτρέπουν να εγκαταλείψεις το ‘’όνειρό’’ σου, να ξέρεις ότι πας καλά.
Υ.Γ4. Κάποτε σ’ ένα χωριό είχαν μαζευτεί στην πλατεία, οι περισσότερο λογικοί και σοφοί, για να αποφασίσουν για την επίλυση ενός προβλήματος...και τελικά απεφάνθησαν ότι «ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ».
Οι συγχωριανοί τους, στεναχωρήθηκαν πολύ με το ανέφικτο του πράγματος και με σκυμένο κεφάλι, επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Μέχρι που παρουσιαστηκε ένας ‘’τρελός’’...και το ΕΚΑΝΕ!!
Gerasimos Saltos/03-10-2018.
Καλημερίζω υμάς...Καλό μεσοβδόμαδο....Ομορφοταξιδεμένος να είναι ο Οκτώβριος για όλους κι όλες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .