Κυριακή, Νοεμβρίου 12

Χάθηκα κι εγώ εκείνη τη στιγμή που έφυγες εσύ..


Σε μια αστραπή του χρόνου φωτογράφησα τη μορφή σου...

Οι λέξεις φτωχές, τα λόγια κουρελιασμένα, παντού σιωπή ... Ένα μεγάλο γιατί αιωρείται στη σκέψη μου, κραυγή της νύχτας σε δρομολόγια άγονης γραμμής, κόβει βόλτες στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου ...Σκέψεις που θέλουν να δραπετεύσουν στο φάσμα του χρόνου και να χαθούν στο μηδέν του απείρου... αλλά οι γυάλινοι τοίχοι της φυλακής μου δεν έχουν διέξοδο φυγής...

Οι θύμισες πέτρινα λευκά περιστέρια συμπιεσμένα στο χωροχρόνο που σημάδεψε η μοίρα  σε μια αστραπή της αιωνιότητας ... στιγμή  που γεύτηκα της ζωής την ατόφια ουσία , που πήρα μέρος  στο τρελό πανηγύρι της ως καλεσμένη της, που άκουσα τα πιο όμορφα λόγια , από ανθρώπινη ύπαρξη , και μέθυσα απ' το άρωμα της αγάπης... φωτογράφησα τη μορφή σου...στο πλάνο των ματιών μου, λάθος μου... που ζωγράφισα όνειρα μη γνωρίζοντας τα καπρίτσια του δολοφόνου χρόνου .. μια αστραπή η ζωή, χάθηκες για πάντα στην αιωνιότητα... χάθηκα κι εγώ εκείνη τη στιγμή που έφυγες εσύ..

Μαρίζα Τσιτμή

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .