Ένα βαγόνι αδειανό, το δικό μου το ταξίδι
το πεπρωμένο οδηγός, τι είδους κι αυτό παιχνίδι
της νύχτας δρομολόγιο ήτανε η γραμμή του
αφετηρία τ' άγνωστο
ο χρόνος η σιωπή του
Ένα τρένο αδειανό με σπασμένα τα φρένα
με πήρε μαζί του και τρέχει ολοένα
εισιτήριο η ζωή, μήπως ξέχασα να χτυπήσω;
κάποιος άλλος μου το'κοψε, δε πρόλαβα καν να ρωτήσω
Με πορεία τρελή και με φώτα σβησμένα
σ' ενα τρένο του τρόμου τόσα χρόνια χαμένα
συνεπιβάτης η μοναξιά, χωρίς προσωπείο
η μοίρα σταθμάρχης, τι ταξίδι γελοίο!
Απ' το τζάμι του βλέπω το παρελθόν σα μια ταινία
πολιτεία ανάμνηση, παντού διάσπαρτα ονείρων μνημεία
Μα να ! Μια φιγούρα σκιάς απέναντι μου κοιτάζω
ζωή, καθρέφτης σου είμαι, πόσο σου μοιάζω..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .