Αυτές οι ξαφνικές τηλεφωνικές "συναντήσεις" από σένα είναι σαν ένα ταξίδι αταξίδευτο στο παρελθόν.
Δεν ήταν γραφτό ...έτσι δε λένε; Τώρα εγώ είμαι εδώ, κι εσύ αλλού, όπως πάντα. Όταν γνωριστήκαμε γίναμε φίλοι, τότε έτσι λέγαμε, και το πιστέψαμε στ΄αλήθεια..ενώ το νιώθαμε ότι προσποιούμασταν .Έτσι πέρασαν τα χρόνια, κι έγινες ο άνθρωπος στον οποίο ανοίγω την ψυχή
μου, και λέω τα πάντα. Τα πάντα εκτός από ένα. Το πιο σημαντικό. Δεν μπορέσαμε να ενώσουμε τους δρόμους μας, εγώ με την απειρία της νιότης μου τότε, και συ με τους δικούς σου φόβους, αποκλείσαμε κάθε πιθανότητα να εξωτερικεύσουμε το πάθος που νιώθαμε στις ψυχές μας.Δεν ξέρω τι ακριβώς είχες καταλάβει και τι όχι. Αλλά σε θεωρώ αρκετά έξυπνο ώστε να τα είχες καταλάβει όλα. Βλέπεις, τότε οι συνθήκες...και τόσοι άλλοι παράγοντες στάθηκαν εμπόδιο. Κάθε φορά που συναντιόμασταν φοβόμουν πως ότι δεν σου έλεγαν τα χείλη μου, θα σου τα μαρτυρούσε η καρδιά μου, με τους τρελούς δυνατούς χτύπους της, ειδικά εκείνες τις στιγμές που ερχόσουν τόσο κοντά μου, σα να ήθελες κάτι να μου πεις... Τότε ζητούσα να μου λες ότι σε προβλημάτιζε , να μου τα λες όλα, σα φίλοι, κι εσύ με αγκάλιαζες χωρίς να μιλάς...Όπως έκανες κάθε φορά, που συναντιόμασταν. Ξέρεις, σε είχα ερωτευτεί πριν ακόμη σε γνωρίσω. Κάποια πράγματα όμως πρέπει να γίνονται τη σωστή στιγμή. Αλλιώς, περνάει η στιγμή σαν τρελό τρένο που φεύγοντας σε πατάει και σ' αφήνει ανάπηρο στη ψυχή για όλη σου τη ζωή... να μαζεύεις τα κομμάτια σου. Έρχεσαι πάντα ξαφνικά όποτε εσύ το αποφασίζεις να εμφανιστείς σαν κομήτης στη ζωή μου μέσω τηλεφώνου, για να μου εξομολογηθείς για χιλιοστή φορά το πόσο πολύ μ' αγάπησες, και να μου πεις ότι είμαι το απωθημένο των νεανικών σου χρόνων... και μετά χάνεσαι .... Και εγώ σ' ακούω, αδύναμη να σου πω το παραμικρό.. Γιατί σε θέλω έστω και έτσι στη ζωή μου, με κάρτα απεριόριστων διαδρομών. Δε ξέρω που βρίσκω τη δύναμη να σε αντιμετωπίζω ψυχρά, φιλικά. Τα αληθινά συναισθήματα θα πρέπει να εξωτερικεύονται στην ώρα τους. Κι αυτές οι τηλεφωνικές "συναντήσεις" με σένα είναι σαν ένα ταξίδι επίπονο χωρίς προορισμό...Υπήρξες, και έτσι θα μείνεις, ένας κομπάρσος στο σκηνικό της ζωής μου, με ξαφνικές πρόσκαιρες εμφανίσεις σου, μόνο μέσω τηλεφώνου...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .