Όσο θα φεύγεις από μένα όλο και πιο μακριά
τόσο θα έρχεσαι στη σκέψη μου όλο και πιο συχνά
να ξέρεις εκεί που θα 'σαι θα 'μαι κι εγώ
θα αναπνέω τον αέρα που αναπνέεις κι ας πονώ
Θα υπάρχω μόνο γιατί θα υπάρχεις εσύ
κι ας νιώθω μακριά σου ζωντανή νεκρή
θα χαίρομαι μόνο με τις δικές σου χαρές
κι ας κομματιάζεται η ψυχή μου για σένα χίλιες φορές
Στο μυαλό μου έρχονται λόγια δικά σου αλαργινά
τότε που οι καρδιές μας χτυπούσαν σαν μία καρδιά
Όπου κι αν πας θα σε σκέφτομαι, θα σ' αγαπώ
όσο ανασαίνω όσο θα υπάρχω όσο να ζω...
Τώρα όλα γύρω μου ξένα, η ψυχή μου αιμορραγεί,
ο κόσμος μίκρυνε, οι δρόμοι στένεψαν, παντού σιωπή...
Ζεις στη σκέψη μου κυλάς στο αίμα μου όπως παλιά
σα χαλασμένη κασέτα στο μυαλό μου ξανα και ξανά
Μαρίζα Τσιμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .