Επιστολή μάνας σε αχάριστη κόρη

Πέρασα δύσκολα χρόνια, χρόνια μοναξιάς χρόνια σκληρού αγώνα για επιβίωση, μόνη, αφού έφυγε νωρίς ο στυλοβάτης της οικογένειας. Και εσύ στάθηκες σκληρή απέναντί μου, με κήρυξες πόλεμο, ένα πόλεμο συνεχόμενο χωρίς αιτία και χωρίς έλεος. Εγώ άοπλη ως μάνα δεχόμουν τις βολές σου, μάτωνα , μου γέμιζες πληγές και συνέχιζα, πάλευα, δούλευα μόνο για το καλό σου, κι εσύ έγινες εχθρός μου , με πολεμούσες χωρίς να κρύβεσαι έτσι ξεδιάντροπα, χωρίς λόγο, κι εγώ εκεί έστεκα όρθια, έπαιρνα δυνάμεις απ' Το Θεό και στεκόμουν με χιλιάδες τραύματα στη ψυχή και συνέχιζα να αγωνίζομαι για σένα για ένα καλύτερο μέλλον για ένα καλύτερο αύριο, για να μη στερηθείς αυτά που στερήθηκα εγώ. Και αφού σε βοήθησα σπούδασες, σε φρόντισα όσο μπόρεσα, σου βρήκα και μια πολύ καλή δουλειά με μεγάλες απολαβές, κι αφού πάτησες γερά στα πόδια σου οικονομικά, και αφού έγινες μεγάλη γυναίκα ...έφυγα γιατί δεν άντεχα άλλο την άσχημη συμπεριφορά σου, τις προσβολές σου, αυτόν τον πόλεμο σε όλους τους τομείς, έφυγα για να αναπνεύσω, έφυγα για να νιώσει ελεύθερη η ψυχή μου, και να σώσω ότι σώζεται στην υγεία μου απ' την συμπεριφορά σου, καθώς και την αξιοπρέπειά μου. 

Ποτέ δεν αναγνώρισες τις θυσίες μου, ποτέ δεν μου είπες ένα ευχαριστώ που δεν σου στέρησα τίποτα ότι μου ζήτησες.

Τώρα ζητάς να γυρίσω πίσω λέγοντας ότι δεν μου φέρθηκες καλά και ότι με χρειάζεσαι. Είναι αργά, πολύ αργά, ΟΧΙ, δεν επιστρέφω στη τυραννία σου που βίωσα όλα τα χρόνια κοντά σου. Δεν έχω άλλες αντοχές ούτε ψυχικές αλλά ούτε και σωματικές για να σε υπηρετώ. Ότι και να μου λες δεν διορθώνεται η ψυχική μου κατάσταση για τη οποία μόνο εσύ  ευθύνεσαι .Ζήσε τη ζωή σου όπως τη θέλεις, και άσε με να ζήσω όσο μου μένει χωρίς επιπλήξεις, χωρίς προσβολές, χωρίς τα βαριά και πικρά σου λόγια που δεν ξεχνιούνται με τίποτα.

Την αξία κάποιου την καταλαβαίνεις μόνο όταν τον χάσεις

η Μάνα σου.