Πέρασε καιρός που πια δεν σου γράφω... βλέπεις μου τέλειωσαν ακόμη κι οι σκέψεις...Ακόμη κι αυτές οι λιγοστές λέξεις που ξέμειναν στον άχρονο χρόνο ...πέτρωσαν και ήχο δε βγάζουν....Καθώς τα χρόνια της απουσίας σου πληθαίνουν κι εσύ αλαργεύεις όλο και πιο μακριά, τα φώτα σβήνουν, κι ο κόσμος μικραίνει, μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ ..
Σου γράφω με ότι απομεινάρια ψυχής μου έχουν απομείνει.... Ξέρεις...εδώ νιώθω ξένη ... χωρίς εσένα ...ξένη, και φοβερά μόνη σε τόπο ξένο και αφιλόξενο.... Μια απουσία και ερημώνει ο κόσμος όλος.... δεν βλέπεις δεν ακούς τίποτα γύρω σου .. Ανασαίνεις λέξεις.. λέξεις παλιές σκουριασμένες με αναπάντητα ερωτηματικά... Στο πλάνο των ματιών σου φιγουράρουν μόνο εικόνες του χθες ...θαμπές μακρινές.... και τα νυχτέρια σου γίνονται απελπιστικά ατέλειωτα.... .βασανιστικά ..και μόνο η σιωπή που γίνεται ένα με την ύπαρξη σου αφουγκράζεται τον πόνο σου κι ουρλιάζει μέσα στη νύχτα σκορπώντας τον τρόμο στις στοιχειωμένες σκιές των χαμένων ονείρων σου...Το αύριο αβέβαιο το σήμερα τελείως αδιάφορο, το χθες παρόν παντού σε κάθε βήμα, σε κάθε βλέμμα ..σε κάθε ανάσα. Κι εσύ.... παντού και πουθενά... κουράστηκα τόσα χρόνια να ζω με την απουσία σου σε κενό χρόνου...Πως γίνεται να μπορεί μία στιγμή να παγώνει μια αιωνιότητα......
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .