1) ΠΩΣ ΠΡΟΈΚΥΨΕ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΕΛΛΆΔΑ ΚΑΙ ΌΧΙ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΉΣ;

Γράφει ο ανάξιος δούλος του Θεού, ο Βαλκανιδης Δήμος εκ Κουφαλίων Θεσσαλονίκης.

tamystikatoubaltou.blogspot.com

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ

2) ΠΩΣ ΠΡΟΉΛΘΕ Η ΜΕΤΑΠΟΛΊΤΕΥΣΗ ΤΟΥ 1974;

3) ΠΩΣ ΜΕΤΑΛΛΆΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΟΙ ΒΑΣΙΛΙΆΔΕΣ-ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ ΣΕ ΣΗΜΕΡΙΝΟΎΣ ΝΤΕ ΓΚΡΕΣ;

4) ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΜΑΖΊ, ΤΙ ΚΟΙΝΌ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΌ ΓΝΏΡΙΣΜΑ ΈΧΟΥΝ;

1) Το Όνομα Ελλάδα και Έλληνες, Έλλην και ου το καθεξής, μαζί με όλα τα υπόλοιπα παράγωγα του, προέκυψε δια μέσω της σαφής, δικής μας, εσωτερικής εμφυλιοπολεμικής σύρραξης. Εν γένει της διχόνοιας που προήλθε αλγεινως, δια της διχαστικής Επανάστασης του 1821, με γνώμονα, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος Ρωμιοσύνης την Ελευθερία. Συν τοις άλλοις, ότι θα έπρεπε να αποδεχθούμε κάποιο Καινούργιο, νέο Όνομα ως προμετωπίδα, θέλοντας και μη, που θα μας συνοδεύει, ώστε να αυτοπροσδιορίζεται εις τον υπόλοιπο έξω κόσμο, της επικοινωνίας, αυτό το νεοσύστατο Κράτος. Παράλληλα που γεννιόταν μέσα από τις στάχτες του, μετέπειτα φυσικά από 400 ολόκληρα χρόνια, βάρβαρης, υποαναπτυκτης εν πολλοίς, Μουσουλμανικής σκλαβιάς. Επιπροσθέτως οι Φιλέλληνες, υποτιθέμενοι Ευρωπαίοι, ελεύθεροι σύγχρονοι σύμμαχοι μας, μας παραχώρησαν τόκους δυσβαστακτους, δια μέσω των δικών τους Τραπεζών, ώστε εσαεί να είμαστε υποχρεωμένοι σε δαυτους ή αλλιώς εξαρτώμενοι και ελεγχόμενοι ως είθισται, εις το διηνεκές, στον δικό τους τρόπο σκέψης.

Αφενός μεν, επέλεξαν να δουν οι Φιλέλληνες, υποτιθέμενοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας, των Βαυαρων του βλασφημου αιρετικού Λατίνου Πάπα και των υπολοίπων Προτεσταντών Αγγλογάλλων. Εν μέρει την δυτική Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία μας, του Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Αφετέρου δε, που αυτοί οι ίδιοι επέλεξαν όμως και σαφώς οικειοποιήθηκαν, εις τον δικό τους μικρόκοσμο. Επειδή εμείς πλέον αλλάξαμε Πιστεύω και από προ Χριστού, βαπτιστηκαμε στο Μετά Χριστόν, δια μέσω της χιλιοχρονης Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας μας, έως το 1453, που σκλαβωθηκε η Πόλη των Πόλεων, του Κωνσταντίνου την Πόλη, την Νέα Ρώμη. Εν συνεχεία ακολουθήσαμε ενστερνιζομενοι το Άνω σχομεν τας καρδίας, βαπτιζομενοι σε Ορθόδοξους Χριστιανούς, Ρωμιούς της Ανατολής, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Το Όνομα Ελλάδα λοιπόν, μαζί με τα εύλογα σύνορα, που θα συνόδευαν αυτό το νεοσύστατο Κράτος, καθώς τα προσάρμοζαν εναργως, σαν την σαμπρέλα του ελαστικού ποδηλάτου, στα εμφανώς δικά τους ιδιοτελεστατα, συμφεροντολογικα στενά και συντηρητικά, μέτρα και σταθμά, του δούνε και λαβείν, δια μέσω του διαίρει και βασίλευε.

Εν μέρει άρχισαν ανεπίσημα και μας το παραχωρούσαν δειλά δειλά, από το 1827, στο Λονδίνο, μετέπειτα την συμμαχική απρόσμενη, νικηφόρα Ναυμαχία του Ναυαρίνου στην Πύλο και κατέληξαν επίσημα, στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830. Στην απλή καθομιλουμένη, το Όνομα Ελλάδα σημαίνει για αυτούς, ότι είμαστε η συνέχεια των προγόνων μας, των Αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή είδαν από όλους εμάς, μόνο Αρχαιότητα, το Προ Χριστού, επιλεκτικά μονομερώς, αμετροεπως φανατικως. Εν προκειμένω υπέρ του δέοντος Αρχαιολατρες, δια μέσω της Αρχαίας Ολυμπίας και των Ολυμπιακών Αγώνων, συν τοις άλλοις και φυσικά τον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους, δια μέσω της Ακρόπολης του Παρθενώνα εν Αθήναις. Εν γένει την ανασύσταση του Μαντείου των Δελφών, των καταλοίπων δια των ειδωλολατρικών παγανιστικών ειδώλων, των Δώδεκα Θεών του Ολύμπου. Εν αντιθέσει και δεν είδαν από όλους εμάς, εν μέρει, μας απέκρυψαν εμφανώς, το ιδιαίτερο διαχρονικό, χαρακτηριστικό γνώρισμα μας. Ως εκ τούτου αυτό που μας κράτησε ζωντανούς ως Έθνος, την Ορθόδοξη Χριστιανική, Ρωμαίικη Ανατολική Πίστη μας, εις την Βάρβαρη Μουσουλμανική σκλαβιά, των 400 ολόκληρων χρόνων, δια μέσω του σωτηριου επιβαλλομενου Κρυφού Σχολειου.

Διότι οι υποτιθέμενοι Ευρωπαίοι, δυτικοί σύμμαχοι μας, των Φιλελλήνων, το σημερινό στην απλή καθομιλουμένη, πολύ δυτικό ιμπεριαλιστικό, Αμερικανικό ΝΑΤΟ, δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Επομένως δεν μπορούν να μας κατανοησουν την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία μας, εν γένει του Πιστεύω μας, αλλά και του τρόπου σκέψης μας εν πολλοίς. Επειδή δεν Πιστεύουν στα ίδια Δόγματα με εμάς, δεν έχουν φόβο Θεού στην Καρδιά τους, όπως άλλωστε μας κανοναρχουν οι Άγιοι Θεοφωτιστοι Πατέρες, των 9 Οικουμενικών Συνόδων, της πάλαι ποτέ πονεμένης, παραδοσιακής Ρωμαίικης Ανατολής, του Φώτη Κόντογλου και των Αγίων από την Καππαδοκία, Αγίου Αρσενίου και Αγίου Παϊσίου. Εν προκειμένω την Ορθόδοξη Χριστιανική Ρωμαίικη Πίστη μας, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Επιπροσθέτως με ορόσημο για όλους εμάς, την Μεγαλύτερη δυστυχώς σκλαβωμένη Εκκλησία μας, του Θεού Σοφίας, με έδρα το Πατριαρχικό Ρωμαίικο Φανάρι, στου Κωνσταντίνου την Πόλη την Νέα Ρώμη.

2) Η μεταπολίτευση του 1974 προήλθε αλγεινως, θέλοντας και μη, επάνω στα ημέτερα συντρίμμια, της προδοσίας της Κύπρου. Αφενός μεν, από την ανυπόφορη και παρά πολύ πιεστική, αντιδημοκρατική εν πολλοίς, Στρατιωτική Χούντα των Συνταγματαρχών, των δικτατόρων Παπαδοπουλου και Ιωαννίδη. Αφετέρου δε, όπως επίσης και οι υπόλοιποι προκλητικά προβεβλημένοι, υποτίθεται εκλεγμένοι δημοκράτες πολιτικοί καριέρας, δια μέσω του Πρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Καραμανλή εκ Παρισίων αντιστεκομενου, αντιστασιακού, λέγοντας ανερυθριαστα, ότι η Κύπρος κείται μακράν. Όσον αφορά τον Καισαροπαπα, τοπικιστη φιλόδοξο Κύπριο, καθεστωτικό Μακάριο Γ, εις το μέγιστο βαθμό του παραλόγου. Ως εκ τούτου θεωρείται σαφώς, μία διχαστική εμφυλιοπολεμική προσωπικότητα, του διαίρει και βασίλευε. Εν γένει τον παρά πολύ περιορισμένων, έως κατώτερων δυνατοτήτων, για αυτό και άλλωστε, αυτό που κατάφερε τρόπον τινά, ήταν αντί να καταφέρει να Ενώσει. Ως εκ τούτου ως Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και μετέπειτα Πρόεδρος της Νεοσύστατη Κυπριακής Δημοκρατίας, τις αντιμαχόμενες πλευρές, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, τους Ενωτικούς της ανταρτικης Οργανώσεως της ΕΟΚΑ του 1955-59, δια μέσω του Στρατηγού Αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα Διγενή.

Εν αντιθέσει έναντι των αντιπάλων τους, του Ανεξάρτητου Νησιού, δια μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας της Ζυρίχης Λονδίνου, του Φεβρουαρίου του 1959. Εν τούτοις καθώς αυτός πρωτοστατούσε αλγεινως, ήταν να υπάρχει ανεπίσημα, ένας αέναος εμφύλιος, άγριος εσωτερικός πόλεμος, από το 1959-1974. Εν συνεχεία με φυσικό επακόλουθο αποτελέσματος, οι Βάρβαροι υποαναπτυκτοι Μουσουλμάνοι Τούρκοι, με τις επευφημίες των Τοπικών Τουρκοκυπρίων, να εισβάλουν στις 20 Ιουλίου του 1974 και να σκλαβωσουν το Βόρειο τμήμα του νησιού, της τάξεως του 38/100 με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινως. Εν κατακλείδι η παρά πολύ κατώτερη του αναμενόμενου, Δημοκρατική Μεταπολίτευση του 1974, ανήλθε στην εξουσία επάνω στα συντρίμμια της προδοσίας της Κύπρου και στερεώθηκε θέλοντας και μη, με το εύλογο και παρά πολύ εύστοχο πετυχημένο, Δημοκρατικό Δημοψήφισμα τις 8 Δεκεμβρίου του 1974. Επειδή το 70/100 του εκλογικού σώματος, υπέρ του δέοντος, ψήφισε Προεδρευόμενη Δημοκρατία. Εν ολίγοις λέγοντας ξεκάθαρα, στο πολιτικό τους μήνυμα, ότι δεν θέλουν άλλες Στρατιωτικές δικτατορικές Χούντες, ώστε να χαριεντιζονται ερωτοτροπωντας, πλάι πλάι, με τα Βασιλικά Ανάκτορα του Τατοϊου, με απώτερο σκοπό, την γλυκιά καρέκλα της φιλόδοξης εξουσίας. Εν γένει Μοναρχίες του Οικογενειακού Καθεστωτικού Βασιλικού Στέμματος, δια των ξενοκινητων Γλυξμπουργκ.

3) Η ξενοκινητη μοναρχική Βασιλική, Δανέζικη Οικογενειοκρατία, των πάλαι ποτέ Γλυξμπουργκ, δια μέσω του Βασιλιά Γεωργίου του Α, από το 1864 έως το 1913, την σήμερον αλγεινως μεταλλάχθηκε σε Ντε Γκρες. Ως εκ τούτου άλλαξαν το Ονοματεπώνυμο τους από Γλυξμπουργκ σε Ντε Γκρες, που θα πει στα Γαλλικά, των Ελλήνων, όπως άλλωστε είχε ονομαστεί και ο Θείος τους Μιχαήλ το 2004, όταν αρνήθηκε την προσποιητή Βασιλική του καταγωγή. Επειδή επιθυμούσε να παντρευτεί μια απλή κοπέλα, εκτός της τάξεως των υποτιθέμενων Γαλαζοαιματων καθεστωτικών Μοναρχών Βασιλιάδων. Εν ολίγοις το Πολίτευμα της χώρας μας, επικυρώθηκε με το Δημοκρατικό Δημοψήφισμα τις 8 Δεκεμβρίου του 1974, σε Αβασίλευτη Δημοκρατία. Εν ολίγοις δεν επιθυμούμε άλλες Στρατιωτικές δικτατοριές, δια της Χούντας, που να προέρχονται από τις Μοναρχίες, Στέμματα, Βασιλιάδες και καθεστωτικά παλάτια δια των Ανακτόρων του Τατοϊου. Διότι ανέκαθεν οι Βασιλιάδες στερούσαν τα εύλογα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών. Όσον αφορά την σημερινή στενή, συντηρητική οικογενειακή Δημοκρατία μας, των Μητσοτακηδων και των υπολοίπων συν αυτών συνοδοιπόρων τους, δεν διαφέρει δυστυχώς σε τίποτα, από την Μοναρχία των ξενοκινητων Βασιλιάδων, δια των Γλυξμπουργκ.

4) Όλα τα παραπάνω έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα, που τα συνοδεύουν, με φυσικό επακόλουθο αποτελέσματος, θέλοντας και μη, φτάνοντας στο διηνεκές του σήμερα, εν έτη σύγχρονου 2025. Ως εκ τούτου το μακρινό 1834, όταν ενηλικιώθηκε ο πρώτος Βασιλιάς, του νεοσύστατου παρά πολύ δυτικού, Ελληνικού το ονόμασαν κρατιδίου, ο Βαυαρός Βασιλιάς Όθωνας 1833-1862. Παράλληλα που στήθηκε εκ των προτέρων, επάνω στην ημέτερα προδοσία, της δολοφονίας του Πρώτου Ρωμιού, Ορθοδόξου Χριστιανού Κυβερνήτη μας, του Ιωάννη Καποδίστρια 1776-1831, στο Ναύπλιο, όπου ήταν και η πρώτη μας πρωτεύουσα, από το 1827-1834. Καθώς τον δολοφόνησαν οι τοπικοί Προύχοντες και Κοτζαμπάσηδες, οι Μαυρομιχαλαίοι της Μάνης, μαζί με τους Καραβοκύρηδες της Ύδρας, δια μέσω των Κουντουργιωτηδων. Συν τοις άλλοις και του μετέπειτα Δικαστή, του Αναστασίου Πολυζωίδη, εν αντιθέσει το μετάνιωσε όμως, αυτός που το 1833, μαζί με τον επίσης Δικαστή τον Γεώργιο Τερτζετη, έσωσαν από βέβαιο θάνατο, τον Γέρο του Μωριά. Παράλληλα τον μεγαλύτερο ήρωα της Επανάστασης του 1821, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Δημήτριο Πλαπούτα, στις φυλακές του Παλαμηδίου, επίσης στην ιστορική πρώτη πρωτεύουσα, το Ναύπλιο. Εν τω μεταξύ και όλα τα δεινά των προσωπικών συμφερόντων, δια των συμφορων, μέσω του εμφυλίου πολέμου, από το 1823-25 τα προκάλεσαν τα δυτικά ξενόφερτα κόμματα, με το Αγγλικό του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και το Γαλλικό του Ιωάννη Κωλέττη.

Ενώ αυτός που τα εμπνεύστηκε όλα, ήταν ο άθεος με τον προσποιητο Γαλλικό Διαφωτισμό του, του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, από το Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ο δήθεν Λόγιος Αδαμάντιος Κοραής. Επομένως προτείνουμε, αφενός μεν, αφού κατέρρευσε η ξενοκινητη Βασιλική Μοναρχία, των Ευρωπαίων Γλυξμπουργκ, δια μέσω της Μεταπολίτευσης του 1974. Αφετέρου δε, να αλλάξουμε ή αλλιώς να τροποποιήσουμε και εμείς τρόπον τινά, το δικό μας Όνομα, της χώρας μας. Εν συνεχεία όπως άλλωστε έπραξαν, το άλλαξαν στην απλή καθομιλουμένη και οι Καθεστωτικοί Μονάρχες, ξενοκινητοι Βασιλιάδες, με ότι αυτό συνεπάγεται, το δικό τους, Οικογενειακό Όνομα, από Γλυξμπουργκ, σε Ντες Γκρες. Για αυτό προτείνουμε εμφανώς ανεπιφύλακτα, έστω και παρά πολύ ετεροχρονισμένα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ και ας πέρασαν περισσότερα από 50 ολόκληρα συναπτά έτη των χρόνων, από την ανόρθωση της επιβαλλομενης Μεταπολίτευσης του 1974. Από εδώ και στο εξής, το Όνομα της χώρας μας, να ονομάζεται, με ένα εύλογο φυσικά, δημοκρατικό δημοψήφισμα, ως ΕΛΛΆΔΑ-Η ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΉΣ Ή ΕΛΛΆΔΑ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉ ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ. Όπως επίσης και η Πρωτεύουσα της χώρας μας, να μεταφερθεί στο σημείο που δολοφόνησαν τον πρώτο Ρωμιό Ορθόδοξο Χριστιανό Κυβερνήτη μας, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ώστε να τον τιμήσουμε συμβολικά, στις 27/9/1831, στο Ναύπλιο 1827-1834.

Εν ολίγοις στην Πρώτη Ιστορική Πρωτεύουσα, ώστε να απεγκλωβιστούμε επιτέλους θέλοντας και μη, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, από το καθημερινό κλεινόν άστυ, της ανυποφορης υπερβολικής αστυφιλίας των Αθηνών, δια μέσω της Αρχαίας Ακρόπολης, του Παρθενώνα. Εν ταύτα που το εγκαθίδρυσαν οι Πρώτοι Βασιλείς του Βαυαρου Όθωνα, με τους Αντιβασιλεις του και φυσικά ο πατέρας του, ο πολύς Λουδοβίκος από το Βερολίνο. Εν γένει για αυτό και δημιούργησε και Ομοιωμα του Παρθενώνα, δια της Ακροπόλεως των Αθηνών, στο Βερολίνο, ως υπερβολικά Αρχαιολατρης που ήταν. Συν τοις άλλοις αλλά και η συμπρωτεύουσα να είναι, η ημικατεχομενη Λευκωσία, του 63/100. Εν μέρει πάντοτε με ένα Δημοκρατικό Δημοψήφισμα στην Κύπρο, στην Ελληνική ως Έθνος, του προ Χριστού και Πνευματικά στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, Ρωμαίικη, τον Μετά Χριστόν, Νήσο Κύπρο, των Αγίων και των Ηρώων. Επιπροσθέτως ο Εθνικός Ποιητής της Κύπρου, ο Βασίλης Μιχαηλίδης, γράφει ότι,η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνοτζερη του κόσμου, κανένας δεν εβρεθηκε για να την εξαλείψει. Καθώς η μεταπολίτευση του 1974, εγκαθιδρύθηκε σαφώς, επάνω στα συντρίμμια της ημετέρας προδοσίας της Κύπρου.

Επειδή όταν καταρρέει, ένα αυταρχικό δικτατορικό καθεστώς, αλλάζει και Όνομα θέλοντας και μη, ενώ η εκάστοτε πλέον Δημοκρατική χώρα, διορθώνει τα κακώς κείμενα, του παρελθόντος, που της θυμίζει το παλιό Όνομα και εν γένει σελίδα στην ιστορία της. Επιπροσθέτως όπως διεξήχθη στην Τσαρική Ρωσία το 1917 και μετονομάστηκε σε Σοβιετική Ένωση και κατόπιν, από το 1991 που απελευθερώθηκε από τους Άθεους Μπολσεβίκους του Λένιν και του Στάλιν, κατακερματιστηκε, με τα πολλαπλά κράτη των δορυφόρων της, σε Ουκρανία, Εσθονία, Λευκορωσία, Λετονία, Γεωργία και ου το καθεξής, μέχρι και την σήμερον, σε Ρωσία. Στην γειτονική μας εχθρική χώρα, της Μουσουλμανικής Τουρκίας, από Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 1908 με το Κίνημα των Νεότουρκων, σε Κεμαλική Τουρκία και την σήμερον σε Τουρκία. Το ίδιο διεξήχθη και στην Γερμανία, από τα τοπικά κρατίδια, της Βαυαρίας, Πρωσίας, στο Πρώτο Ράιχ, το Δεύτερο, Τρίτο, κατελειξαν στο Ανατολικό, Δυτικό Βερολίνο και από το 1989 με την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου, στην ενωμένη Γερμανία. Παράλληλα στην σημερινή Αυστρία και την Ουγγαρία, οι οποίες αυτές αμφότερες χώρες, ήταν ενωμένες, η πάλαι ποτέ, δυναστεία των Αψβούργων και μετέπειτα ονομάστηκαν ως Αυστροουγγαρία μέχρι το 1918.

Η συμμαχική μας χώρα της Αγγλίας, άλλωστε ανέκαθεν προτεκτοράτο της ήμασταν, δια μέσω του Ουίνστον Τσόρτσιλ, στον Β ΠΠ, των Δεκεμβριανών στην μάχη της Αθήνας, το 1944. Εν γένει τρία Ονόματα την συνοδεύουν, της Αγγλίας, Μεγάλης Βρετανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πάλαι ποτέ Περσία του Χομεϊνί, στο σημερινό Ιράκ. Εν μέρει η Ιταλία, το κοσμικό της όνομα και το θεολογικό της, σε Βατικανό, η Κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία του Τίτο, στα κατακερματισμένα κράτη της Σερβίας, Σλοβενίας, Κροατίας, Μαυροβουνίου και ου το καθεξής. Εν κατακλείδι μόνο η υποαναπτικτη Αλβανία, κράτησε το ίδιο Όνομα της, συν τοις άλλοις και η Ρουμανία. Εν γένει για να τους υπενθυμίζει, το παράγωγο της λέξεως Ρουμανία, ως την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, δια μέσω της Ορθόδοξης χριστιανικής Πίστεως τους. Εν τέλει και εμείς, ως παρά πολύ συντηρητικός, έως κομπλεξικος λαός που είμαστε και ανέκαθεν διαθέταμε κόμπλεξ κατωτερότητας. Ως εκ τούτου όταν ερχομασταν σε συναναστροφή, με τους υποτιθέμενους Ευρωπαίους Συμμάχους μας, των δυτικών Αρχαιολατρων Φιλελλήνων. Διότι αυτοί μας Ονόμασαν προ Χριστού, Έλληνες με τα Αρχαία και όχι το μετά Χριστόν, ως Ρωμιούς της Ανατολής, Ορθόδοξους Χριστιανούς, δια μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Για αυτό το καλύτερο από όλα θα ήταν, να ενώσουμε το προ Χριστού, την Αρχαία Εθνική Ελλάδα, με την Πνευματική Ορθόδοξη, Χριστιανική Ρωμαίικη Πίστη, τον Μετά Χριστόν, ως ένα Όνομα, Ελλάδα-Οικουμενικη Ρωμιοσύνη ή Ελλάδα-Η Ρωμιοσύνη της Ανατολής. Υστερόγραφο και να μην φοβόμαστε διόλου, τον αιρεσιάρχη βλάσφημο, Λατίνο Πάπα, στο Βατικανό, επειδή αυτός εκ των προτέρων, οικειοποιήθηκε το Όνομα, της Νέας Ρώμης. Εν αντιθέσει όμως, που για αυτόν υπάρχει μόνο η παλιά Ρώμη, δια μέσω των δώδεκα ειδωλολατρικών, Ελληνικών Θεών του Ολύμπου, ως Ρωμαιοκαθολικοί.

Εκ μέρους του Ενθεου Κινήματος της Ρωμιοσύνης του Δήμου Χαλκηδόνας, Ελλάδα Οικουμενική ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, η Ρωμιοσύνη της Ανατολής, πάμε για την Νέα Ρώμη, του Κωνσταντίνου την Πόλη, ακολουθώντας τα βήματα της χαμένης και συνάμα ξεχασμένης Πατροπαράδοτης ΡΩΜΙΟΣΎΝΗΣ, μέσω του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη του Ελεήμονος Δούκα Γ 1193-1254 από το blog μας tamystikatoubaltou.blogspot.com.

Γράφει ο ανάξιος δούλος του Θεού, ο Βαλκανιδης Δήμος εκ Κουφαλίων Θεσσαλονίκης.

tamystikatoubaltou.blogspot.com