Πως περνά έτσι ο καιρός, πως φεύγουνε τα χρόνια....Τα χρόνια φεύγουν, αλλά οι σκέψεις δε λένε να φύγουν, δεν λένε να ξεθωριάσουν .
Η μορφή σου δε σβήνει απ' τα μάτια μου...Ποτάμι οι σκέψεις μου, ένα ποτάμι που τρέχει ακατάπαυστα, πέρασε καιρός, αλήθεια πόσος καιρός...ώρες.. μέρες.. μήνες.. χρόνια..
Ξέρεις, έπαψα να μετρώ το χρόνο δεν έχει νόημα πια. Το τζάμι του χρόνου θολό και ραγισμένο όπως και οι σκέψεις μου, σκέψεις που ξορκίζω, μα δεν φεύγουν... Αναμνήσεις που δε θέλω να θυμάμαι γιατί με τρελαίνουν.
Μια καταιγίδα , ίσως με μια καταιγίδα
να ναυαγήσουν όλες οι σκέψεις αυτές που φέρουν το όνομα σου. Ίσως μια δυνατή βροχή,
ίσως να ξεπλύνει κάθε τι δικό σου, ίσως να ξεβάψει και τη μορφή σου απ' το πλάνο
των ματιών μου...ίσως.
Όλα τέλειωσαν, ακόμα και ο χρόνος, κι εγώ ακόμη εδώ να ζητώ απαντήσεις ...Μπορείς να μου πεις γιατί;
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .