Να σε καλέσω θα ’θελα ένα πρωινό
να με συνοδέψεις και πάλι σε εκείνο το δικό μας μονοπάτι..
Να περπατήσουμε ξανά πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα των δέντρων..
που θα βρίσκουμε μπροστά στο διάβα μας.
Και να γελάμε σαν τα παιδιά, όπως παλιά !
Να μεθάμε απ' τα αρώματα των λουλουδιών
Κι όπως θα περνάμε απ' τους θάμνους με τον δεντρολίβανο,
να απλώσουμε το χέρι να κόψουμε ένα κλωναράκι και περπατώντας
να το μυρίζουμε όπως εκείνο τον καιρό... θυμάσαι;
Να περπατάμε πλάι πλάι και να σιγοψιθυρίζουμε αυτό το τραγούδι…το δικό μας τραγούδι
Να περπατάμε δίχως να κοιτάμε πίσω.
Και να μη ξεχάσουμε ποτέ τις όμορφες στιγμές μας.
Κι ύστερα να κάνουμε μια ευχή μέσα απ' τη ψυχή μας για να ξαναβρεθούμε στο σημείο εκείνο... που είχαμε χαθεί..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .