Έβαλα φωτιά κι έκαψα όλα τα ενθύμια

Οι αναμνήσεις γίνανε φωτιές που με καίνε

στοίχειωσαν στο μυαλό μου, κι όλα μου φταίνε

ο χώρος που ζήσαμε για μένα είναι ιερός

είναι χώρος αγάπης, αναμνήσεως Ναός

 

 

Έβαλα φωτιά κι έκαψα τα ενθύμια, τα έκαψα όλα, όμως εσύ παραμένεις μέσα
μου υπάρχεις στο βλέμμα μου, ζεις στο μυαλό μου, κυλάς  στο αίμα μου

 

Πίστευα πως θα σε ξεχνούσα αφού έκαψα όσα μου θύμιζαν εσένα, όμως απ' τις στάχτες τους πρόβαλαν αναμνήσεις φαντάσματα εφιάλτες όνειρα στοιχειωμένα...

 

 Είσαι παντού ο καθρέφτης της ψυχής μου,

στο ξύπνιο και στον ύπνο μου στο φόντο της ζωής μου, στα όνειρά μου όνειρο, στο ξύπνιο μου απουσία, ο χρόνος δεν υπάρχει πια, ζωή χωρίς ουσία..

 

Μαρίζα Τσιτμή