Εμποροκρατία (Μερκαντιλισμός/Mercantilism)... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;
Αποικία "Ελλάδα"... γιατί κόπτεται για τους δασμούς στην ΕΕ, δηλαδή τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ-ΓΑΛΛΙΑΣ;
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν οικοδομήσει ιστορικά την ηγεμονία τους σε δύο πυλώνες: τη στρατιωτική ισχύ και τη νομισματική ισχύ, χάρη στην κεντρική και κυρίαρχη θέση του δολαρίου.
Πρόκειται για μια μορφή ιμπεριαλισμού, όπου η ένοπλη στρατιωτική δύναμη συνδυάζεται με τον έλεγχο των παγκόσμιων νομισμάτων και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Σήμερα, όμως, αυτή η στρατηγική δεν είναι πια αρκετή για την επιβίωση και κυριαρχία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Οι ΗΠΑ αγοράζουν πολύ περισσότερα από όσα πωλούν,
παρουσιάζοντας τεράστιο εμπορικό έλλειμμα και αβάσταχτο δημόσιο χρέος...
Έτσι, η επιλογή Τραμπ για τους δασμούς είναι τόσο, μα τόση ευκολονόητη, αλλά γιατί παρουσιάζεται στολισμένη με ανοησίες και ηλίθιες μπαρούφες από πανεπιστημιακούς αναλυτές, πολιτικούς και δημοσιογράφους εμφανίζεται ως το απόλυτο κακό; Τι εξυπηρετούν τα αναθέματα κι οι μπαρουφολογίες, ειδικά για την Ελλάδα; Κι εδώ οι "ειδικοί επιστήμονες" με παπαγαλάκια πολιτικούς και αργυρώνητη δημοσιογραφία, όπως με τις μπίζνες και χρηματιστηριακές κονόμες για την "πανδημία των €μVολίων", την "πράσινη ανάπτυξη" και πράσινα άλογα, την "κλιματική αλλαγή", την θεσμοθέτηση και θεοποίηση του τρανσεξουαλισμού (γάμοι ομοφυλόφιλων, μαθήματα από την Γ' Δημοτικού στα σχολεία, τεκνοθεσίες κι ότι σεξουαλική ιδιαιτερότητα που βαπτίστηκε "ανθρώπινο δικαίωμα" κ.α.π.).
Ο Τραμπ, ως διευθύνων σύμβουλος των χρηματοδοτών του, θέλει να μετατοπίσει το βάρος της αμερικανικής οικονομίας από τη χρηματοδότηση στη βιομηχανία.
Να μειώσει τη δύναμη της Wall Street (κέρδη από τον χρηματιστηριακό αέρα και φούσκες), για την ενίσχυση της παραγωγής, τη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας κι υπαρκτά κέρδη.
Έτσι, υπό αυτή την έννοια, το "Make America Great Again" προσομοιάζει με: λιγότερα κέρδη για τους λίγους, περισσότερες θέσεις εργασίας για τους πολλούς, ώστε να διασωθούν οι ΗΠΑ.
Ο "δρόμος" της οικονομικοπολιτικής στρατηγικής του Τραμπ, το μονοπάτι των δασμών, έχει να κάνει πολύ με την Εμποροκρατία (Μερκαντιλισμός/Mercantilism), όπου οι ΗΠΑ βλέπουν τους εαυτούς τους ως θήραμα αναπτυσσόμενων οικονομιών.
Γι' αυτό ο Τραμπ, με
τους δασμούς των ΗΠΑ θέλει να ξαναγράψει τους κανόνες του παγκόσμιου
εμπορίου που επέβαλε μέχρι σήμερα ο καπιταλισμός, αλλά σήμερα
αναδεικνύονται σ' έναν τάφο για την πάλαι ποτέ "μοναδική υπερδύναμη".
Σήμερα οι ΗΠΑ –ειδικά κατά την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ– ξεκίνησαν εκ νέου μια οικονομική στρατηγική που φαινόταν ξεπερασμένη: αυτή των τελωνειακών δασμών, δηλαδή των φόρων που επιβάλλονται στα εισαγόμενα προϊόντα.
Ο στόχος;
Διόρθωση μιας βαθιάς οικονομικής ανισορροπίας: οι ΗΠΑ αγοράζουν πολύ περισσότερα από όσα πωλούν, παρουσιάζοντας τεράστιο εμπορικό έλλειμμα.
Αλλά, πίσω από αυτή την επιλογή κρύβονται πολλά περισσότερα από έναν απλό δημοσιονομικό ελιγμό. Είναι ένα όραμα εμπνευσμένο από ένα παλαιό οικονομικό δόγμα: την Εμποροκρατία.
Αρκεί να γνωρίζουμε (άραγε
οι πανεπιστημιακοί καθηγητές οικονομίας το γνωρίζουν, ή τους διόρισαν
καθηγητές για να παπαγαλίζουν το Διευθυντήριο όπου σιτίζονται κι
υπηρετούν;), ότι η Εμποροκρατία γεννήθηκε μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα και βασίζεται σε μια απλή αρχή: "Ένα έθνος γίνεται πλούσιο αν εξάγει περισσότερα από όσα εισάγει"!
Τότε συσσώρευαν χρυσό. Σήμερα... στοχεύουν να πουλήσουν περισσότερα προϊόντα, να παράγουν περισσότερα προϊόντα, να προστατεύσουν και ν' αναπτύξουν την παραγωγή τους και... να προστατεύσουν την αξία του νομίσματός τους (σημ. η Ελλάδα κι οι 27 χώρες μέλη του 4ου Ράιχ δεν διαθέτουν νομισματική κυριαρχία, εθνικό νόμισμα).
Για να συμβούν τα παραπάνω, τίθενται σε εφαρμογή οικονομικές και πολιτικές ενέργειες, μία από τις οποίες είναι οι εμπορικοί φραγμοί, όπως οι Δασμοί.
Αυτή η λογική θέτει την λεγόμενη "συνεργασία" μεταξύ των χωρών (του επίσης ληστρικού καπιταλιστικού όπλου: Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) στο πίσω μέρος (όπως
και την ληστεία των χωρών που όχι μόνον αποβιομηχάνισαν, αλλά
απαγόρευσαν κάθε παραγωγική διαδικασία... π.χ. "Κοινή Αγροτική Πολιτική -
ΚΑΠ" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την επισιτιστική ασφάλεια κι όχι
μόνον, αλλά σου απαγορεύει την κτηνοτροφία γιατί οι ακούσιες αποβολές
αερίων από τον πρωκτό -οι κλανιές, ή πορδές στην καθομιλουμένη-,
καταστρέφουν τον πλανήτη και τόσες άλλες γεωργικές παραγωγές) και επικεντρώνει τα πάντα στον ανταγωνισμό:
Κάθε κράτος προσπαθεί να υπερασπιστεί την εσωτερική του αγορά και να περιορίσει την εξάρτηση από τις ξένες χώρες.
Όπως συνέβη με την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έτσι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν επίσης μια θεμελιώδη κρίση (βλ. Καρλ Μαρξ, "νόμους ανάπτυξης του καπιταλισμού, συσσώρευση του κεφαλαίου... η κρίση του καπιταλισμού").
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία,
από τη στιγμή που είχε ξεμείνει από χρυσό για ν' αγοράσει πόρους και
αγαθά από το εξωτερικό, δεν ήταν πλέον σε θέση να συντηρήσει τη δική της
πολεμική μηχανή και κυριαρχία.
Ομοίως, σήμερα οι ΗΠΑ βρίσκονται μ' ένα ολοένα και λιγότερο σταθερό δολάριο, υπερφουσκωμένες χρηματιστηριακές πυραμίδες (σημ.
Ας θυμηθούμε τις ημέρες Σημίτη, με την θεοποίηση του χρηματηστηρίου ως
δείκτη οικονομικής ανάπτυξης, τον παροξυσμό της χρηματιστηριακής
"φούσκας", την πυραμίδα νεοφιλελεύθερων ημερών Σημίτη του '99, που έγινε
η μεγαλύτερη και βιαιότερη αναδιανομή εισοδήματος, που συνεχίζεται κι
εντείνεται μέχρι σήμερα) και τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην μπορούν να στηριχθούν πλέον από μια πραγματικά παραγωγική οικονομία: οι ΗΠΑ συνεχίζουν να εισάγουν τεράστιες ποσότητες αγαθών και πόρων, χωρίς να παράγουν αρκετά από αυτά.
Υπάρχει, ωστόσο, μια θεμελιώδης διαφορά: σήμερα υπάρχουν πιστώσεις, εμπορικά ισοζύγια, δανεισμός, ομόλογα κ.λπ. Ένα σύστημα που "επιτρέπει" (σωστότερα επιβάλει) να αγοράζεις ακόμη και χωρίς μετρητά, αλλά με αντάλλαγμα να ξεπουλάς τη χώρα σου ("σοσιαλιστικά",
δεξιά, αριστερά μνημόνια, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και ειδικότερα
το μνημόνιο Τσίπρα: υποθήκευση όλης της περιουσίας του Δημοσίου για 99
χρόνια ως ενέχυρο στους δανειστές).
Ο Ντόναλντ Τραμπ,
προσπαθεί να χρησιμοποιήσει εμπορικούς δασμούς για να περιορίσει τις
εισαγωγές και να αναζωογονήσει την εγχώρια παραγωγή.
Μια πλήρης κι απόλυτη μερκαντιλιστική κίνηση σωτηρίας των ΗΠΑ: προστασία των εγχώριων βιομηχανιών, ανακοπή της ανόδου ανταγωνιστών (όπως η Κίνα, Γερμανία) και προσπάθεια παράτασης της ζωής της αμερικανικής οικονομικής αυτοκρατορίας, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Η Εμποροκρατία (Μερκαντιλισμός/Mercantilism) δεν πέθανε ποτέ: απλώς άλλαξε μορφή. Για αιώνες ήταν το οικονομικό όπλο επιλογής για την υπεράσπιση, ή την απόκτηση παγκόσμιας ισχύος.
Εν κατακλείδι, στις ΗΠΑ το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο: για δεκαετίες, πολλές εταιρίες μεταφέρουν την παραγωγή σε χώρες όπου η εργασία κοστίζει λιγότερο.
Υπολογιστές, παπούτσια, ρούχα, τρόφιμα, τηλέφωνα:
τα πάντα προέρχονται από το εξωτερικό, συχνά από εργοστάσια που κάποτε
ήταν αμερικανικά και τώρα βρίσκονται στην Άπω Ανατολή, όπου η εργασία
κοστίζει πολύ λίγο και τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι πρακτικά
ανύπαρκτα. Αυτό έχει φτωχύνει τον εθνικό παραγωγικό ιστό των ΗΠΑ, έχει
αυξήσει το εμπορικό έλλειμμα και έχει προκαλέσει την απώλεια
εκατομμυρίων θέσεων εργασίας.
Οι δασμοί χρησιμεύουν στο να
κάνουν τα ξένα προϊόντα πιο ακριβά, ωθώντας τους πολίτες να αγοράζουν
αυτά που κατασκευάζονται στην πατρίδα τους.
Θεωρητικά, οι
τοπικές επιχειρήσεις προστατεύονται και η απασχόληση επανεκκινείται.
Αλλά στην πράξη, υπάρχει ο κίνδυνος να ανοίξει ένας εμπορικός πόλεμος,
επειδή άλλες χώρες (Κίνα) αντιδρούν με δικούς τους δασμούς.
Η ψωροκώσταινα Ελλάδα, η παραδουλεύτρα του 4ου Ράιχ,
"ανησυχεί" για τις επιπτώσεις των δασμών στα αφεντικά της (Γερμανία,
Γαλλία), σφυρίζοντας αδιάφορα για την κατάντια της εσωτερικής παραγωγής
λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς εθνική νομισματική κυριαρχία (εθνικό
νόμισμα), το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και για το 2024 το
ισοζύγιο Ελλάδας - ΗΠΑ μόλις στα 2,4 δισ. ευρώ.
Ούτε καν ν'
ακολουθήσουν τη δεξιά Μελόνι, που πετάχτηκε στις ΗΠΑ να διαπραγματευτεί
τα ιταλικά προϊόντα, αδιαφορώντας για μια "ενωμένη ευρωπαϊκή απάντηση"
στον Τραμπ, όπου "ενωμένη ευρωπαϊκή απάντηση" σημαίνει διασφάλιση
συμφερόντων της Γερμανίας.
Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα σφυρίζει
αδιάφορα για το ρόλο που έχει εναποθέσει το Διευθυντήριο (Ευρωπαϊκή
Επιτροπή κι Ευρωπαϊκές Οδηγίες) για την εξολόθρευση κάθε παραγωγικής
διαδικασίας στην χώρα (το "πατρίδα" είναι "εθνικιστική" διατύπωση),
αδιαφορώντας πως ακόμη και οι περιπτεράδες έχουν δηλωμένη φορολογική
έδρα στη Βουλγαρία, Κύπρο κ.α., την ουσιαστική απαγόρευση γεωργικής
παραγωγής, κτηνοτροφίας... αρκεί να είναι "καλά τα μισθά" του πολιτικού
συστήματος και των εργατοπατέρων (αριστερών και δεξιών) από τα αφεντικά
τους...
Υ.Γ. 1). Αχ... τι όμορφα και πόσο φθηνά τα ρούχα, τα παπούτσια, οι κάλτσες κι οι κυλότες Made in Turkey, στις λαϊκές αγορές... Αχ πόσο φθηνά είναι τα μαρούλια και τα αυγά Τουρκίας... για τον εξαθλιωμένο έλληνα πολίτη...
Υ.Γ. 2). Αχ τι όμορφα είναι τα βουνά μας με τις γερμανικές ανεμογεννήτριες για φθηνή (δεν διαθέτουμε πάμφθηνα τιμολόγια ρεύματος από τους εκμεταλλευτές των βουνών μας που "επένδυσαν" με χρήματα του λαού;) και κυρίως "πράσινη" ενέργεια...
Στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα επίσημο και συνεπές δόγμα, αλλά μάλλον ένα σύνολο σταθερών πεποιθήσεων που συνίσταται σε μια σκέψη: Προτιμάται η εξαγωγή σε τρίτους παρά η εισαγωγή αγαθών.
Η παραδοχή ότι η δημόσια παρέμβαση στην οικονομία είναι δικαιολογημένη εάν αποσκοπεί στην επίτευξη των παραπάνω στόχων, οι μερκαντιλιστικές προσεγγίσεις στην οικονομική πολιτική αναπτύχθηκαν με την εμφάνιση των σύγχρονων εθνικών κρατών.
Είχε γίνει προσπάθεια να αρθούν τα εσωτερικά εμπόδια στο εμπόριο που είχαν δημιουργηθεί κατά τον Μεσαίωνα, τα οποία επέτρεπαν την επιβολή φόρων στα αγαθά επιβάλλοντας δασμούς, ή τέλη σε κάθε πόλη, ή ποτάμι που διέσχιζαν. Η ανάπτυξη των βιομηχανιών ενθαρρύνθηκε επειδή επέτρεπαν στις κυβερνήσεις να αποκτήσουν εισόδημα μέσω της είσπραξης φόρων, που με τη σειρά τους επέτρεψε να καλύψουν στρατιωτικά έξοδα για τους πολέμους.
Ο Ούγκο Γκρότιους (1583 - 1645), ο Ολλανδός θεολόγος, ιστορικός, συγγραφέας και άριστος γνώστης της ελληνικής γραμματείας, γνωστός για την θεωρία του "Mare Liberum", σύμφωνα με την οποία η θάλασσα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ότι τα νερά είναι διεθνείς τομείς και ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να εμπορεύονται και να πλοηγούνται σε αυτά, κατανόησε κι εξέφρασε την εμπορικότητα μέσω των διαδρομών (θαλάσσιας επικοινωνίας).
Η θεωρία "Mare Liberum" μπορεί να εξηγηθεί από το κίνητρο των Κάτω Χωρών να διευκολύνουν τις παγκόσμιες διαδρομές επικοινωνίας, ώστε να μπορούν να πλημμυρίσουν τις τοπικές αγορές σ' όλο τον κόσμο με τα προϊόντα τους, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν τέλη διέλευσης κατά τη διάρκεια των ταξιδιών.
Η Ολλανδία ήταν ο μεγάλος έμπορος, επομένως ήθελαν να έχουν πρόσβαση στο εμπόριο με την Αμερική πάνω από όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .