Μια μάνα αετός έδωσε μια συμβουλή σε μια γυναίκα εγκυμονούσα για το πως πρέπει να μεγαλώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά της.
— Φοβάμαι - απάντησε -Το μωρό σε λίγο θα γεννηθεί και έχω τόσες αμφιβολίες. Θέλω να του παρέχω το ό,τι καλύτερο ώστε η ζωή του να είναι εύκολη και γαλήνια... μα πως θα ξέρω ότι το μεγαλώνω με τον καλύτερο τρόπο?
Η μάνα αετός την παρατηρούσε σιωπηλή, μετά τη πλησίασε και στάθηκε δίπλα της.
— Το να μεγαλώσεις ένα παιδί δεν είναι εύκολο - είπε - Δεν είναι το θέμα να του προσφέρεις μια άνετη ζωή. Αντίθετα, συχνά χρειάζεται το αντίθετο. Όταν γεννιούνται τα αετόπουλα μου, η φωλιά είναι γεμάτη από φτερά και μαλακά φύλλα: ένα καταφύγιο θαλπωρής όπου μπορούν να αισθανθούν προστατευόμενα.
Μα όταν έρθει η στιγμή να μάθουν να πετούν, αφαιρώ τα πάντα. Αφήνω μόνο ξερά κλαδιά με αγκάθια.
Η γυναίκα σούφρωσε το μέτωπό της, μπερδεμένη.
— Αγκάθια? Γιατί να το κάνεις τόσο δύσκολο?
— Γιατί η αμηχανία τα ωθεί να αλλάξουν - απάντησε η μάνα αετός. Αν η φωλιά παραμένει άνετη αυτά δεν θα μετακινηθούν ποτέ. Αντίθετα, αν τα ενοχλεί, τα ωθεί να ψάξουν μια νέα θέση, να ανακαλύψουν τη δύναμη που έχουν μέσα τους.
Η άνεση δεν διδάσκει τίποτα.
Η γυναίκα μπήκε σε στοχασμούς μα ακόμα είχε αμφιβολίες.
— Και όταν πέφτουν ? Τι κάνεις?
— Τα εκτοξεύω στο κενό - απάντησε η μάνα αετός με ήρεμη φωνή. Στην αρχή πέφτουν. Ο άνεμος τα στροβιλίζει. Μα εγώ είμαι εκεί, καταφθάνω, τα αρπάζω με τα νύχια μου και τα ξανασηκώνω. Μετά τα αφήνω εκ νέου. Επαναλαμβάνω αυτή τη διαδικασία έως ότου συνειδητοποιούν ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα φτερά τους. Και όταν κατορθώνουν να το κάνουν, τα αφήνω να πετάξουν, να φύγουν. Δεν παρεμβαίνω πια.
Η γυναίκα με καρφωμένο το βλέμμα πάνω της, ακόμη δεν το πιστεύει.
— Επομένως δεν τα προστατεύεις πάντα?
— Όχι — απάντησε με σθένος.
Δεν τροφοδοτώ την εξάρτηση τους. Τα μικρά μου πρέπει να μάθουν να είναι δυνατά, να επιβιώσουν χωρίς εμένα, απάντησε ξεκάθαρα η μάνα αετός.
Αν τα κρατούσα στη φωλιά για πάντα, το μόνο που θα κατάφερνα θα ήταν να εξασθενίσω. Το καθήκον μου είναι να τα προετοιμάσω για τη πτήση όχι να τα καθηλώσω δίπλα μου.
Η γυναίκα κατέβασε το βλέμμα της, χαϊδεύοντας τη κοιλιά της.
— Λοιπόν… πρέπει να αφήσω το παιδί μου να αντιμετωπίσει τη όποια δυσκολία?
Η μάνα αετός ήταν καταφατική.
— Δεν χρειάζεται να το κάνεις να υποφέρει. Παρά μόνο να το εκπαιδεύσεις. Και αν ακόμα αυτό σε πονά, μάνα ανθρώπινη, το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείς να του χαρίσεις είναι η δύναμη. Μην το καλύπτεις συνέχεια. Άφησε τον να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Κάνε τον να πετάξει.
Η γυναίκα αργά αργά αντιλήφθηκε το λόγο της. κοίταξε τη μάνα αετό με ευγνωμοσύνη και της χαμογέλασε.
— Σε ευχαριστώ μάνα αετό - ψιθύρισε ενώ απομακρύνονταν. - Οι συμβουλές σου είναι δώρο.
Ξανά πήρε το δρόμο της αποφασισμένη να να γίνει η μάνα που ο γιος της είχε ανάγκη: σοφή πια, με κουράγιο, ικανή να τον αφήσει να φύγει τη κατάλληλη στιγμή.
Αν θες το παιδί σου να μάθει να πετά ψηλά...μη κάνεις τα πάντα στη θέση του.
Μη το παρακρατείς σε μια φωλιά με μόνο τις ανέσεις της.
Οι αετοί σπρώχνουν τα μικρά τους έξω από τη φωλιά, τα υποχρεώνουν να αντιμετωπίσουν τα αγκάθια, γιατί γνωρίζουν ότι μονάχα έτσι θα ανακαλύψουν τα φτερά τους.
Μη φοβάσαι να τα δεις να πέφτουν. Όπως ο αετός θα είσαι εκεί για να τα βοηθήσεις να ανασηκωθούν.
Όμως μη τα κρατάς κάτω από τα δικά σου φτερά για πάντα.
Άφησε τα να αντιμετωπίσουν τον άνεμο.
Η πραγματική αγάπη δεν είναι να τα προστατέψεις από κάθε δυσκολία., μα να τα προετοιμάσεις να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
Και αν ακόμη αυτό σημαίνει να τα αφήσεις να πέσουν.
Και αν αυτό πονά.
Άφησε τα να βρουν το δρόμο τους.
Έστω και αν σκοντάψουν., έστω λαθεύοντας.
Έτσι μαθαίνουν να πετούν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .