Ο Θανάσης Βέγγος, ο «καλός μας άνθρωπος», έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή, το 2011
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Ο Θανάσης Βέγγος, ο «καλός μας άνθρωπος», έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή, τα ξημερώματα της 3ης Μαΐου του 2011. Ένας εξαιρετικός ηθοποιός, που άφησε πίσω του σπουδαίες ερμηνείες στον κινηματογράφο αλλά και το θέατρο, για πολλούς ίσως ο κορυφαίος Έλληνας κωμικός, ο οποίος διέπρεψε παράλληλα και σε δραματικούς ρόλους,
τόσο στη μεγάλη οθόνη όσο και στο θεατρικό σανίδι.Ο μεστός, γεμάτος ουσία, καθάριος λόγος του, αλλά και το χιούμορ του, ήταν τις περισσότερες φορές διανθισμένα με αλήθειες που πονάνε και συνάμα προβληματίζουν. Ο δικός μας Θανάσης, ήταν ένας άνθρωπος που προσπάθησε μέσα από τα αστεία του και τα αποφθέγματα του, να μιλήσει για το σύντομο της ζωής μας, τη δύναμη της αγάπης, τη θλίψη που μας καταβάλλει, για έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία γύρω μας, καθώς η ανθρωπιά εκλείπει.
Ανέκαθεν ο σπουδαίος μας ηθοποιός, ήταν φειδωλός στις δηλώσεις του. Προτιμούσε να μιλάει με τη δουλειά του και το έργο του, κυρίως όμως με τη στάση ζωής του. Μας άφησε πάντως, εξαιρετικά αποφθέγματα μέσα από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που κατά καιρούς έδωσε, τα οποία αποτελούν κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.
Διαλέξαμε 10 από αυτά και σας τα παρουσιάζουμε ως φόρο τιμής στη μνήμη του.
1. Δεν έχω χρόνο να μισώ αυτούς που με μισούν, γιατί είμαι απασχολημένος αγαπώντας αυτούς που με αγαπούν…
2. Λυπάμαι τους ανθρώπους που ενώ μπήκαν στην καρδιά μου, ξεφτιλίστηκαν στα μάτια μου…
3. Ονειρέψου σαν παιδί, ζήσε σαν τρελός, αγάπα σαν άνθρωπος, μικρός είναι ο κόσμος κι εμείς περαστικοί…
4. Ο αχάριστος είναι σαν το βάζο χωρίς πάτο, ό,τι και να βάλεις μέσα του, πάλι άδειο θα ‘ναι…
5. Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά, ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δυο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια…
6. Ξέρεις κάτι, η Ελλάδα πεθαίνει… Πεθαίνουμε σαν λαός. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Πεθαίνουμε. Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο…
7. Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ανώνυμου Έλληνα…
8. Εγώ είμαι άνθρωπος του Κινηματογράφου. Τα πλησιάσματά μου στο θέατρο είναι πολύ διακριτικά…
9. Κάθε φορά που υπέφερα, έβγαζα καταπληκτικά πράγματα στον Κινηματογράφο. Όταν τύχαινε να μου συμβούν ευχάριστα πράγματα, ήμουν κακός. Φοβάμαι, λοιπόν, το βόλεμα. Φοβάμαι, μήπως ξαφνικά, μου λυθούν όλα μου τα προβλήματα, μήπως βρεθώ με λεφτά, μήπως μου φύγουν οι ανησυχίες και το άγχος το δημιουργικό…
10. Για όλους είμαι ο Θανάσης. Κανένας μέχρι τώρα δεν μ’ έχει πει, κύριε Bέγγο…