Κάθε φορά που ακούω τα λόγια εκείνου του τραγουδιού, που τραγουδούσες με την κιθάρα σου, έχω τη ψευδαίσθηση πως αγγίζω εσένα ...εσένα που δεν είσαι εδώ, αλλά που ποτέ δεν έφυγες...νιώθω γύρω μου την αύρα σου, η σκιά της παρουσίας σου είναι σε κάθε βλέμμα μου...
Στις αγρύπνιες μου τις νύχτες μιλώ μαζί σου σα να 'σαι εδώ και ρίγη συνταράσσουν κάθε κύτταρο του κορμιού μου. Σ' αγγίζω με τη σκέψη μου και σαν από κάποιο υπερκόσμιο φως να φωτίζει το δρόμο της νοσταλγίας..
. για να διαβώ και πάλι στις στοιχειωμένες γειτονιές των χαμένων ονείρων μας, σε κείνες τις στιγμές στις ώρες που βουβάθηκαν..Όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου θολά, κι εσύ πάλι απών, όπου και να πέσει το βλέμμα μου βλέπω το χρώμα της σιωπής, και παντού διαχέεται η μυρωδιά της απουσίας..στις σβησμένες απ' το χρόνο περασιές μας.
Χωρίς εσένα όλα είναι άγνωστα, και όλα ξένα...που σέρνονται σε μια άβατη ομίχλη σε μια ατέρμονη απουσία. Πώς πέρασε έτσι ο καιρός....πως πέρασαν τα χρόνια , ντύθηκε η λησμονιά με το μουντό γκρίζο χρώμα της μοναξιάς, του ξαφνικού αποχωρισμού, της αιώνιας σιωπής του σύμπαντος..
Πρέπει να σου πω για να ξέρεις, κάθε ηλιοβασίλεμα χάνομαι στα μαβιά μονοπάτια του δειλινού...ανιχνεύοντας την ανάσα σου που κάποτε ζέσταινε τη ψυχή μου, και μου έδινε ζωή .
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .