ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΞΗΝΤΑ…

Αφιερωμένο σε όσους διάλεξαν την αλήθεια αντί για τον θόρυβο.

Μετά τα εξήντα δεν κυνηγάς άλλο τον χρόνο —

τον παρατηρείς ήσυχα, όπως κοιτάς ένα γνώριμο τοπίο.

Έχεις δει αρκετά για να ξέρεις ότι δεν αξίζει να τρέχεις πίσω του.

Αντί γι’ αυτό, κάθεσαι μαζί του. Συζητάτε.

Μετά τα εξήντα δεν μετράς πια τα χρόνια στην Υπηρεσία —

μετράς τα βλέμματα που σε σεβάστηκαν,

τις σιωπές που σε επιβεβαίωσαν,

και τις αποφάσεις που πήρες όταν όλοι κοιτούσαν αλλού.

Μετά τα εξήντα, δεν φοβάσαι να είσαι μόνος.

Τη μοναξιά την επέλεξες — όχι από παραίτηση, αλλά από σοφία.

Γιατί έμαθες πως η ησυχία σου είναι πιο πολύτιμη

από τις φωνές που δεν σε καταλάβαιναν ποτέ.

Μετά τα εξήντα, δεν σε πειράζει που κάποιοι δεν στάθηκαν όπως ήθελες.

Έκανες αυτό που όφειλες για τους δικούς σου,

κι ας μην είχες πάντα πού να ακουμπήσεις.

Έγινες εσύ το στήριγμα.

Μετά τα εξήντα φροντίζεις την ψυχή σου —

όχι με μεγάλες πράξεις, αλλά με μικρές αγάπες:

ένα γραμματόσημο που σου μιλά,

μια ψαλμωδία Κυριακάτικη,

ένα παλιό αντικείμενο που θυμίζει πατρίδα και ρίζες.

Μετά τα εξήντα, δεν σε νοιάζει να σε καταλάβουν όλοι.

Σε νοιάζει να σε καταλάβει έστω ένας.

Κι αν δεν υπάρχει, σε καταλαβαίνεις εσύ.

Και αυτό αρκεί.

Μετά τα εξήντα, ζεις όπως θέλεις — όχι όπως περιμένουν.

Δεν απολογείσαι πια που δεν θες εκδρομές ή συναναστροφές.

Δεν ζητάς άδειες για τις επιλογές σου.

Τώρα, επιλέγεις εσύ.

Γιατί μετά τα εξήντα…

δεν τελειώνει η ζωή.

Μετά τα εξήντα, αρχίζεις να ζεις πιο αληθινά από ποτέ.

Ανδρέας Κυριακού