Σ' αγγίζω μόνο με τη σκέψη μου...
Κάθε φορά που ακούω τα λόγια, εκείνου του τραγουδιού, συναντώ εσένα ...εσένα που δεν είσαι εδώ, αλλά που ποτέ δεν έφυγες... άφησες τον ίσκιο σου στον τοίχο της ψυχής μου...
Στις αγρύπνιες μου τις νύχτες κεντώ το όνομά σου, με στίχους αέρινους, τόσες αναμνήσεις, τόσα γιατί...ρίγη συνταράσσουν κάθε κύτταρο του κορμιού μου, και ξεσπώ σε δάκρυα...
Σ' αγγίζω με τη σκέψη μου και σαν κάποιο υπερκόσμιο φως να φωτίζει το δρόμο της νοσταλγίας... για να διαβώ και πάλι στις δικές μας παρατημένες έρημες γειτονιές των χαμένων ονείρων μας, για να περπατήσω και πάλι στις σβησμένες απ' το χρόνο περασιές μας. Στο μυαλό μου όλα θολά κι όλα μπερδεμένα, κι εσύ πάλι απών, όπου και να κοιτάξω όλα έχουν το χρώμα της σιωπής, και την μυρωδιά της απουσίας σου...Όλα άγνωστα χωρίς εσένα, ξένα...και απόκοσμα... Πώς πέρασε έτσι ο καιρός....Πως πέρασαν τα χρόνια...
Πόσα ηλιοβασιλέματα θαυμάζαμε μαζί αυτή τη Θεϊκή λάμψη με μυριάδες πορφυροκόκκινες πινελιές στον ορίζοντα, δίνοντας όρκους για αιώνια αγάπη....
Τώρα κάθε ηλιοβασίλεμα χάνομαι στα μαβιά μονοπάτια του δειλινού...ανιχνεύοντας την ανάσα σου που κάποτε ζέσταινε τη ψυχή μου...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .