ΙΔΟΥ Ο… ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ!

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΕΝΝΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΚΙΕΣ ΑΠ’ ΟΣΕΣ ΔΙΑΛΥΕΙ

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ανακοινώνει με ενθουσιασμό ότι ο αριθμός των πολιτών που έχουν ήδη εκδώσει Προσωπικό Αριθμό ανέρχεται στις 107.000, τα ερωτήματα γύρω από τη νέα ψηφιακή πολιτική ταυτοποίησης όχι μόνο δεν υποχωρούν, αλλά και διευρύνονται. 

Παρά την εικόνα επιτυχίας που καλλιεργείται από επίσημα χείλη, ο δημόσιος διάλογος αναζωπυρώνεται – ακόμη και μεταξύ πολιτών που δεν διατηρούν εκ προοιμίου αντίθεση προς το μέτρο, ούτε είναι επιρρεπείς σε θεωρίες συνωμοσίας.

Στην καρδιά των συζητήσεων βρίσκεται η τεχνολογία RFID, η οποία είναι ενσωματωμένη στις νέες ταυτότητες. 

Η RFID (Radio Frequency Identification), ή αλλιώς «ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων», χρησιμοποιεί μικροσκοπικά τσιπ που επικοινωνούν ασύρματα με ειδικούς αναγνώστες, μεταδίδοντας δεδομένα όπως ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας και βιομετρικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τους υπέρμαχους της τεχνολογίας, η χρήση RFID προσφέρει σημαντικά οφέλη: ενισχυμένη ασφάλεια, ταχύτερες διαδικασίες ταυτοποίησης και προστασία των δεδομένων μέσω κρυπτογράφησης.

 Όπως υποστηρίζεται, οι πληροφορίες παραμένουν ασφαλείς εντός της κάρτας χάρη σε τεχνολογίες υψηλής προστασίας, και οι προβλεπόμενες προδιαγραφές είναι εναρμονισμένες με τα ισχύοντα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Ωστόσο, η συζήτηση δεν περιορίζεται στα θεωρητικά πλεονεκτήματα. 

Ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που τίθενται αφορά την πραγματική εμβέλεια των RFID ετικετών που περιέχονται στις νέες ταυτότητες: σε ποιο βαθμό είναι τεχνικά δυνατό να μεταδοθεί θέση ή άλλη πληροφορία σε απομακρυσμένο σύστημα; 

Το ερώτημα αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο τις ανησυχίες περί πιθανής παρακολούθησης και περιορισμού της ιδιωτικότητας.

Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι τα προσωπικά δεδομένα δεν αποθηκεύονται σε κεντρικές βάσεις δεδομένων και ότι δεν υπάρχει δυνατότητα γεωεντοπισμού, η τεχνολογική φύση του RFID γεννά εύλογες επιφυλάξεις. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη επίδειξη της τεχνολογίας RFID το 1971 από τον Mario Cardullo προς αμερικανική εταιρεία διαχείρισης λιμένων αφορούσε – όχι την ταυτοποίηση ανθρώπων – αλλά την παρακολούθηση της διακίνησης εμπορευμάτων.

Η ίδια η χρήση των RFID μικροκυκλωμάτων δεν περιορίζεται στις ταυτότητες. Σήμερα, τα RFID εφαρμόζονται σε ποικίλα προϊόντα, από ετικέτες ρούχων και αποσκευών μέχρι εμφυτεύσιμες συσκευές κάτω από το δέρμα για σκοπούς αναγνώρισης. 

Η πολυχρηστικότητα της τεχνολογίας αυτής αυξάνει τις ανησυχίες γύρω από την πιθανή επέκταση της χρήσης της και σε άλλες πτυχές της κοινωνικής και προσωπικής ζωής.

Σημειώνεται επίσης ότι η καθολικότητα εφαρμογής τέτοιων τεχνολογιών δεν συνιστά παγκόσμια πρακτική. Αντίθετα, υφίστανται χώρες όπου η αντίληψη περί ατομικών δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών λειτουργεί ως φραγμός σε ανάλογες πρωτοβουλίες. 

Στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, δεν απαιτείται από τον πολίτη να φέρει δελτίο ταυτότητας, ενώ στην Ελβετία, η εισαγωγή ψηφιακής ταυτότητας απορρίφθηκε σε δημοψήφισμα το Μάρτιο του 2021, με την πλειοψηφία να τάσσεται κατά της σχετικής νομοθετικής πρότασης.

Τα παραπάνω δεδομένα ενισχύουν τον προβληματισμό που εκφράζεται από μερίδα πολιτών και ειδικών γύρω από το πού ακριβώς τοποθετείται η γραμμή ανάμεσα στην ψηφιακή εξυπηρέτηση και την ενδεχόμενη διακινδύνευση της ιδιωτικότητας και της ελευθερίας.

Καθώς η εφαρμογή του Προσωπικού Αριθμού επεκτείνεται και οι νέες ταυτότητες σταδιακά τίθενται σε κυκλοφορία, οι απαιτήσεις για επίσημες, σαφείς και διαφανείς απαντήσεις καθίστανται περισσότερο επιτακτικές από ποτέ. Ο δημόσιος διάλογος συνεχίζεται – αυτή τη φορά όχι γύρω από την τεχνολογία αυτή καθαυτή, αλλά γύρω από την πολιτική και ηθική χρήση της.

ΠΗΓΗ

https://oimos-athina.blogspot.com/2025/06/blog-post_5.html#more