Τι μέλλον μπορεί να έχουν οι Πολίτες της, ως εξαθλιωμένοι σκλάβοι χρέους και γκαρσόνια στο φθηνό ξενοδοχείο της Ευρώπης;

-Δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς για την Ελλάδα, όταν διαπιστώνει πως η ΑΑΔΕ εξελίσσεται σε μία γιγαντιαία και ανεξέλεγκτη Υπεραρχή - σε ένα Κράτος εν Κράτει, υπό την απόλυτη κυριαρχία των ξένων.Ακόμη χειρότερα, αντί να προσπαθήσει η κυβέρνηση να ανακτήσει τον έλεγχο της ΑΑΔΕ που χάθηκε με το τρίτο μνημόνιο (το βεβαιώνουν ξεκάθαρα επίσης πρώην υπουργοί),

της μεταβιβάζει με νέο νομοσχέδιο το ΣΔΟΕ και τον ΟΠΕΚΕΠΕ - σημειώνοντας ότι, ως ανεξάρτητη αρχή υπό τον ισόβιο στην ουσία διοικητή της (τον κ. Πιτσιλή που έχει εξελιχθεί σε Σερίφη του Νότινγκαμ ), ελέγχεται μεν τυπικά από τη Βουλή και καθόλου από το Υπουργείο Οικονομικών, αλλά ουσιαστικά από κανέναν Έλληνα!

Άλλωστε, όταν εμφανίζεται ο διοικητής της (σπάνια) στη Βουλή, απαντάει μόνο σε ότι θέλει και συνήθως με υπεκφυγές - αντιμετωπίζοντας υπουργούς οικονομικών και βουλευτές εντελώς απαξιωτικά. Είναι γνωστό βέβαια πως η πατρίδα μας έχει υποβαθμισθεί σε προτεκτοράτο χρέους, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό - ενώ αντί να βελτιώνει τη θέση της, συνεχίζει να την επιδεινώνει.

Μη έχοντας πάντως ως κράτος τον έλεγχο της ΑΑΔΕ, του Υπερταμείου και της ΤτΕ, πλέον ούτε και των κοινοτικών επιδοτήσεων μετά τα θέματα με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, είναι αδύνατον να χαραχθεί οικονομική πολιτική - αλλά μόνο φοροεισπρακτική, εις βάρος των επιχειρήσεων και των Πολιτών.

Μια χώρα που έχει παραχωρήσει τη δημόσια περιουσία της σε ξένους (Υπερταμείο), τις εφορίες της (ΑΑΔΕ), την κεντρική της τράπεζα (ΤτΕ), τώρα τις κοινοτικές επιδοτήσεις του πρωτογενούς τομέα (ΟΠΕΚΕΠΕ) και το ΣΔΟΕ, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά, είναι κράτος;

Μια οικονομία που στηρίζεται στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και στο real estate είναι οικονομία;

Μια χώρα που είναι περικυκλωμένη από εχθρικά κράτη (Τουρκία, Λιβυη, Συρια κλπ.), τα οποία δεν σέβονται την εθνική της κυριαρχία/κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ οι σύμμαχοι της την αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι (ΕΕ), έχοντας παραχωρήσει χωρίς αντάλλαγμα όλες τις βάσεις της (ΗΠΑ), πόσον καιρό μπορεί να παραμείνει ελεύθερη;

Τι μέλλον μπορεί να έχουν οι Πολίτες της, ως εξαθλιωμένοι σκλάβοι χρέους και γκαρσόνια στο φθηνό ξενοδοχείο της Ευρώπης; Απαισιοδοξία; Ασφαλώς όχι - ρεαλισμός.

Βασίλης Βιλιάρδος--