Με μισείς.
Επειδή κλέβω το φαγητό σου.
Γιατί φωνάζω, γιατί υπάρχω.
Αλλά δεν επέλεξα να είμαι γλάρος.
Γεννήθηκα έτσι.
Και ακριβώς όπως εσύ, είμαι εδώ για μια φορά - ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.
Είμαι μέρος της φύσης, όπως κι εσύ.
Αλλά χτίζετε τα σπίτια σας στις προκυμαίες,
Εκεί όπου το είδος μου κάποτε κυβερνούσε τον ουρανό και την παλίρροια.
Δεν έμειναν ψαράδες να μας ταΐζουν αποφάγια.
Δεν υπάρχουν βάρκες που πετάνε ουρές και κόκαλα στα πουλιά που περιμένουν.
Τώρα, είναι μόνο κτίρια, σημάδια και θυμός.
Γεμίζεις κάθε χώρο.
Και όταν παίρνω ένα ψίχουλο, δεν είναι απληστία - είναι ανάγκη.
Δεν είμαι εχθρός σου.
Προσπαθώ να επιβιώσω.
Τα μωρά μου κλαίνε στη φωλιά,
απαλά και αβοήθητα, σαν τα δικά σου.
Τα αγαπώ παράφορα, όπως αγαπάς κι εσύ τα δικά σου.
Αλλά και πάλι, θέλεις να μας πυροβολήσεις.
Να μας δηλητηριάσεις.
Να διώξεις μακριά .
Παρόλο που εσύ πήρες τη θέση μας.
Δεν ζητάω πολλά.
Ένα κομμάτι ουρανού.
Λίγη ακτή.
Μια ζωή που να μου επιτρέπεται.
Μη με μισήσεις που είμαι αυτό που γεννήθηκα να είμαι.
Ένας γλάρος
με φτερά,
με καρδιά,
και με μια λαχτάρα απλά να ζήσω...
Via
Seagull Appreciation Society.
Kenneth Bluhme Nielsen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .