Στο δωμάτιο πανικού (!) ο Μητσοτάκης

ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ. ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ 20%.ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "ΤΣΟΒΟΛΑ ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ" ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ.

Υπό διάλυση το σύστημα Μαξίμου λόγω δημοσκοπικής κατάρρευσης! Παραδοσιακά «γαλάζια» στελέχη παραδέχονται πλέον ότι «το παιχνίδι δεν γυρίζει»

Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη

Η επιστροφή στην «κανονικότητα» του Σεπτεμβρίου συνοδεύεται από σκηνικό εσωτερικής κατάρρευσης, ακόμη και στο στενό κυβερνητικό επιτελείο. Μετά την κομματική βάση και τους βουλευτές της Ν.Δ., το ηθικό είναι πλήρως καταρρακωμένο πλέον και εντός των τειχών του Μεγάρου Μαξίμου, όπου -σύμφωνα με όσα πληροφορείται η «κυριακάτικη δημοκρατία»- καταγράφονται αλυσιδωτές εικόνες και κρούσματα

κατάπτωσης και απογοήτευσης μεταξύ των υψηλόβαθμων στελεχών και των εξ απορρήτων συνεργατών του κ. Μητσοτάκη.

Και ενώ εσωτερικά το σύστημα της «γαλάζιας» διακυβέρνησης διαλύεται, η εικόνα των υπουργών στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου μετά τις διακοπές, την Παρασκευή, να χασκογελούν ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει το ενδοκυβερνητικό σκηνικό παρακμής και αποσύνθεσης. Ο δε πρωθυπουργός, επιχειρώντας να συγκαλύψει τον πανικό του, απεργάζεται σενάρια απελπισίας, ελπίζοντας ότι έτσι θα καταφέρει να συγκρατήσει την πτώση και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία.

Είναι η πρώτη φορά που δεν υπάρχει καμία εμπεριστατωμένη εκτίμηση ή έστω ελπίδα εντός του κυβερνητικού μηχανισμού ότι μπορεί να σηματοδοτηθεί πολιτική ανάκαμψη. Αντιθέτως, η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι έχει χαθεί ο έλεγχος – όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στο αφήγημα της ηγεσίας.

Ακόμη και τα πιο πιστά, παραδοσιακά «μητσοτακικά» στελέχη έχουν πλέον φτάσει στο σημείο να παραδέχονται ότι «το παιχνίδι δεν γυρίζει». Η φράση αυτή αποτυπώνει την πεποίθηση ότι η καθοδική πορεία της Ν.Δ. έχει πλέον μπει σε μη αναστρέψιμη φάση και κάθε επικοινωνιακή ή πολιτική απόπειρα ανάκαμψης είναι, το πολύ, μια μάχη αναβολής της τελικής πτώσης.

Πολλοί, επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές τους διακοπές στα πόστα εξουσίας περί το Μαξίμου, βρέθηκαν -όπως λέγεται χαρακτηριστικά- μπροστά σε ένα ακόμη πιο βαρύ και ασφυκτικό εσωτερικό κλίμα σε σχέση με πριν. Κι αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, διότι μέχρι πρότινος κυριαρχούσε η προσδοκία ότι η θερινή «κοιλιά» της κυβέρνησης θα αποδεικνυόταν παροδική και πως με την επανεκκίνηση του Σεπτεμβρίου τα πράγματα θα ισορροπούσαν. Η πραγματικότητα, όμως, τους διέψευσε.

Κατά το «πενία τέχνας κατεργάζεται», η επιταχυνόμενη κατάρρευση των ποσοστών της Ν.Δ. οδηγεί τον κ. Μητσοτάκη σε απονενοημένες μεθοδεύσεις, ακόμη και στους πιο κρίσιμους και ευαίσθητους τομείς, με όρους πολιτικού καιροσκοπισμού. Υπό το πρίσμα αυτό αντιμετωπίζεται και η ξαφνική ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έχοντας ακολουθήσει έως τώρα μια εντελώς υποχωρητική πολιτική, η κυβέρνηση υψώνει τώρα τους τόνους σε μια ενδιαφέρουσα συγχορδία με την τουρκική πλευρά, θέλοντας να διαμορφώσει όρους ακόμη και για μια βολική, τεχνητή κρίση που θα την εμφανίσει -στα μάτια των ψηφοφόρων- με μια δήθεν σθεναρή και αποφασιστική στάση, ανάλογη με την κρίση στα σύνορα του Έβρου το 2020.

«Επί του πεδίου»

Δεν θεωρείται τυχαίο ότι και ο Γ. Γεραπετρίτης, στη συνέντευξή του στο Open, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα απαντήσει «επί του πεδίου» εάν η Τουρκία εμποδίσει εκ νέου την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο και το Ισραήλ. Κι ενώ έχει αποδειχτεί επί μια εξαετία ότι δεν πιστεύει σε αυτές τις πολιτικές, υπηρετώντας αντιθέτως τον κατευνασμό και τα ανοιχτά σύνορα, κάτι ανάλογο -για να συσπειρώσει ό,τι έχει απομείνει από την εκλογική της βάση – κάνει το τελευταίο διάστημα και στο Μεταναστευτικό, με μια σκλήρυνση της ρητορικής και των εξαγγελιών της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως των πενιχρών αποτελεσμάτων.

Αυτή η στροφή αποδίδεται σε καθαρά προεκλογικές (και άρα πρόσκαιρες) ανάγκες, καθιστώντας εθνικά επικίνδυνες αυτές τις ακροβασίες, την ώρα που η αιμορραγία της Ν.Δ. στο εκλογικό ακροατήριο -που έχει αυξημένες ευαισθησίες τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στην παράνομη μετανάστευση- συνεχίζεται ακατάσχετη.

Αυτό που μένει να φανεί είναι πόσο θα επηρεαστεί μέσα στις επόμενες ημέρες από το κλίμα πανικού στα πρωθυπουργικά ρετιρέ και το «καλάθι» της ΔΕΘ. Έτσι όπως εμφανίζεται μέχρι στιγμής, θεωρείται βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει ιδιαίτερα αποτελέσματα, με δεδομένη τη φορολογική υπεραφαίμαξη των πολιτών, την ακρίβεια και τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης – μπροστά στα οποία τα 1,5 δισ. ευρώ αποτελούν «ψίχουλα».

Κατά τις πληροφορίες, ο κ. Μητσοτάκης έχει εισηγήσεις «να δώσει κι άλλα» την τελευταία στιγμή -κατά το παλαιό «δώσ’ τα όλα», σε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει επικοινωνιακά τις εντυπώσεις, έστω κι αν οι υποσχέσεις αυτές αποδειχθούν -όπως και στο παρελθόν- ανεφάρμοστες την ώρα της υλοποίησης ή συναντήσουν ενστάσεις από ευρωπαϊκής πλευράς.

Σε κάθε περίπτωση, οι πιο αισιόδοξοι πλέον δεν ελπίζουν σε ουσιαστική αντιστροφή, αλλά σε μια οριακή βελτίωση των τάσεων της κοινής γνώμης – απλώς και μόνο για να ανακοπεί ο ρυθμός της πτώσης και να αποφευχθεί μια άμεση πολιτική κατάρρευση, που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε επιτάχυνση των εξελίξεων.

Ήδη, οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να καταγράφουν πτώση της Ν.Δ., επιβεβαιώνοντας τις πρόσφατες αποκαλύψεις της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ότι έχει σπάσει και το φράγμα του 20%.

Ακόμη και σε προπύργια της Ν.Δ., όπως ήταν η Κρήτη τα τελευταία χρόνια, στον απόηχο του σκανδάλου των εικονικών επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα «γαλάζια» ποσοστά παρουσιάζουν κάθετη πτώση, ενώ στη βόρεια Ελλάδα γίνεται λόγος για πραγματικό «βατερλό».

Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη τις προηγούμενες ημέρες, όπου προήδρευσε σε συσκέψεις και πραγματοποίησε εξαγγελίες, ερμηνεύεται ως μία ακόμη απέλπιδα κίνηση να συγκρατηθεί η κατάρρευση.

Tα επικίνδυνα σχέδια του Κυριάκου για σκηνικό ακραίας πολιτικής πόλωσης

Το μόνο βέβαιο είναι ότι από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός θα εγκαινιάσει το σκηνικό ακραίας πολιτικής πόλωσης. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η επιλογή δεν είναι στρατηγική επιρροής της κοινωνίας, αλλά κομματικής και προσωπικής επιβίωσης.

Η επιλογή της πόλωσης εντάσσεται και στο γενικό πλαίσιο που αντιμετωπίζει τη φετινή ΔΕΘ, ως ανεπίσημη αφετηρία της προεκλογικής περιόδου – όσο κι αν ο κ. Μητσοτάκης επιμένει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027 και πως δεν θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο.

Ωστόσο, η προχθεσινή αναφορά του στις «μονοκομματικές κυβερνήσεις» και στην ανάγκη «σταθερότητας» επιβεβαιώνει ότι δεν έχει πάψει να μελετά το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού συστήματος, τουλάχιστον για τις δεύτερες κάλπες, με στόχο να χαμηλώσει ο πήχης της αυτοδυναμίας και να παραμείνει ο ίδιος στο πολιτικό παιχνίδι, έστω και μέσω συνεργασιών.

Στο πλαίσιο αυτής της πολωτικής τακτικής έχουν ήδη ξεκινήσει οι επιθέσεις όχι μόνο προς τις ηγεσίες της αντιπολίτευσης, αλλά και προς τον Αλέξη Τσίπρα, εν όψει της επικείμενης επανενεργοποίησής του, με δημιουργία νέου κόμματος, αφού προηγουμένως παραιτηθεί από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδιαφέρον, μάλιστα, έχει ότι, ενώ η κυρίαρχη άποψη στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι η επιστροφή Τσίπρα ευνοεί τη Ν.Δ., επειδή θα «ξυπνήσει» μνήμες της περιόδου 2015-2019, ενισχύοντας τη συσπείρωση της εκλογικής της βάσης, υπάρχουν και στελέχη (έστω ως μειοψηφία) που διαφωνούν. Βλέποντας επίσης στοιχεία πανικού σε αυτή την αντιμετώπιση, υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση ενδέχεται να κάνει «δώρο» στον κ. Τσίπρα με τις επιθέσεις της.

Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός σχεδιάζει να επανέλθει με πιο κεντροαριστερό πολιτικό προσωπείο, πιέζοντας τη Ν.Δ. σε έναν χώρο που μέχρι πρόσφατα θεωρούσε προνομιακό.

Το αντι-Τσίπρα αφήγημα, στη θέση του παλιού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, θεωρείται -από αυτή την οπτική- όχι μόνο παρωχημένο, αλλά και επικίνδυνο, δεδομένου ότι η Ν.Δ. έχει πλέον εξαετές κυβερνητικό παρελθόν και οφείλει να κριθεί για τα δικά της πεπραγμένα – και όχι να προσπαθεί να «χτίσει» την αντιπαράθεσή της γύρω από έναν αντίπαλο, τον οποίο τελικά ίσως αναδομήσει αντί να αποδομήσει.

Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

antinews.gr