Βενιζέλος για Τέμπη: Κάποιοι παριστάνουν τον Κρέοντα – Μια τραγωδία δεν τελειώνει χωρίς κάθαρση

Βενιζέλος: Υπάρχει ύβρις (αλαζονεία/παράβαση θεϊκών ή ηθικών κανόνων), ακολουθεί νέμεσις (τιμωρία ή θεία δίκη)
Με μια σιβυλλική –αλλά και αιχμηρή– ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξε να πάρει θέση αναφορικά με τις εξελίξεις στην υπόθεση των Τεμπών, και ειδικότερα σε σχέση με αιτήματα συγγενών για εκταφή θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας.
«Οποιοι παριστάνουν τον Κρέοντα ως προς την (εκ)ταφή των νεκρών, ας σκεφτούν το ταχύτερο ότι όλα τελούνται στο πλαίσιο μιας τραγωδίας η οποία δεν τελειώνει αν δεν επέλθει κάθαρση», έγραψε ο πρώην υπουργός.

Η ανάρτηση Βενιζέλου έρχεται λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου στην οποία αναφερόταν ότι τα αιτήματα για εκταφή «μελετώνται και πρόκειται σύντομα να απαντηθούν, από τους αρμόδιους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς, κατά τον λόγο της αρμοδιότητάς τους».
«Όποιοι παριστάνουν τον Κρέοντα ως προς την (εκ)ταφή των νεκρών»
Ο Κρέοντας είναι βασικός χαρακτήρας στην αρχαία τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Είναι ο ηγεμόνας που απαγορεύει την ταφή του Πολυνείκη, γιατί τον θεωρεί προδότη. Η Αντιγόνη, η οποία εκπροσωπεί την ηθική υποχρέωση απέναντι στους νεκρούς και τους άγραφους νόμους, αντιτάσσεται σε αυτόν.
Εδώ ο Βενιζέλος φαίνεται να παρομοιάζει κάποιους σύγχρονους πολιτικούς ή φορείς με τον Κρέοντα, υπονοώντας ότι παραβιάζουν ηθικές, πολιτισμικές ή θεσμικές υποχρεώσεις που αφορούν τους νεκρούς — ίσως κυριολεκτικά (π.χ. θέματα ταφής, ιστορικής μνήμης) ή και μεταφορικά (π.χ. πολιτική διαχείριση γεγονότων που έχουν πεθάνει ή "θάφτηκαν").
«ας σκεφτούν το ταχύτερο ότι όλα τελούνται στο πλαίσιο μιας τραγωδίας η οποία δεν τελειώνει αν δεν επέλθει κάθαρση»
Ο Βενιζέλος συνεχίζει με σαφή θεατρική/τραγική μεταφορά. Αναφέρεται στη δομή της αρχαίας τραγωδίας, όπου:
υπάρχει ύβρις (αλαζονεία/παράβαση θεϊκών ή ηθικών κανόνων),
ακολουθεί νέμεσις (τιμωρία ή θεία δίκη),
και τέλος έρχεται η κάθαρση (η λύτρωση του κοινού μέσω της συνειδητοποίησης και του συναισθήματος).
Δηλαδή, η ιστορία δεν κλείνει απλώς με πολιτικές ή τεχνικές αποφάσεις — χρειάζεται ηθική και συναισθηματική εξιλέωση, αλλιώς το τραύμα παραμένει ανοιχτό.
Αναφέρεται δηλαδή σε πολιτική αντιπαράθεση για την ταφή ή μη ταφή συγκεκριμένων προσώπων, ίσως με ιστορικό ή συμβολικό βάρος,
αγγίζει θέματα μνήμης, εθνικής ταυτότητας ή μεταχείρισης ιστορικών γεγονότων (π.χ. εμφύλιος, χούντα, προσφυγιά κλπ.), ή πιο γενικά να κατακρίνει μια ψυχρή ή απάνθρωπη στάση της εξουσίας απέναντι σε ευαίσθητα ζητήματα.
Η φράση του Βενιζέλου λειτουργεί ως πολιτική παρέμβαση με έντονη φιλοσοφική και πολιτισμική χροιά, καλώντας σε αυτοσυνείδηση, ηθική ευθύνη και αποκατάσταση της ισορροπίας, όπως επιτάσσει η δραματουργία της αρχαίας τραγωδίας..press-gr.com