Λοιπόν, δεν ήξερα αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο. Κυρίως επειδή περιέχει και κάποια στοιχεία αυτοπροβολής. Από την άλλη, ούτε να μη γράψω τίποτα το θεωρώ σωστό. Στην πραγματικότητα, δεν θεωρώ σωστό ότι δεν γράφω κάθε μέρα και κάτι για το θέμα.
Παρένθεση. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο, ο οποίος δεν ξέρω τι δουλειά έκανε ή κάνει και τι μόρφωση έχει, αλλά αν μιλήσει κανείς λίγο μαζί του θα καταλάβει πως είναι καλύτερα να μιλάς με έναν τέτοιο άνθρωπο παρά με δέκα ακαδημαϊκούς. Πιο πολλά θα αποκομίσεις.
Δεν τα γράφω αυτά για να μου πει κανείς μπράβο. Πολλοί εκεί μου έχουν πει κάτι ανάλογο. Η απάντηση είναι η ίδια. Δε γίνεται να δίνουμε συγχαρητήρια στο αυτονόητο. Και για εμένα είναι αυτονόητο ότι, από τη στιγμή που η απεργία πείνας λαμβάνει χώρα στα όρια της ενορίας μας, η θέση μου είναι εκεί. Θα προτιμούσα να το έβλεπαν και άλλοι έτσι αλλά ο καθένας αντιλαμβάνεται την ιερωσύνη όπως μπορεί και όπως καταλαβαίνει και πράττει ανάλογα.
Υπάρχει μία στήριξη από τον κόσμο, συγκινητική ώρες ώρες, αλλά όχι τέτοια που θα προκαλέσει αλλαγές.
Θεωρώ πως η κυβέρνηση με τους γυμνοσαλιαγκες των ΜΜΕ - δύο εκ των οποίων θαυμάσαμε σε δύο κανάλια, το μεγάλο του ΠΑΟ και ένα μικρό και μάλλον αμελητέο - να ρίχνουν άφθονο δηλητήριο χωρίς καμία επίπτωση, χωρίς κάποιο τίμημα να πληρώσουν, έχουν πείσει αρκετούς από τους έτσι κι αλλιώς ευπιστους και έτοιμους να πειστούν ψηφοφόρους τους.
Βλέποντας την εξέλιξη της κατάστασης του Πάνου Ρουτσι, δεν μπορώ παρά να μην αισθανθώ οργή. Οργή για την αδιαφορία του κράτους, για την δήθεν υποστήριξη των κομμάτων. Αλήθεια πιστεύει κανείς αυτά που λένε για αδυναμία παρέμβασης; Αστεία πράγματα. Όταν συλλαμβάνονται τα μπουμπούκια τους πολύ άνετα παρεμβαίνουν.
Δεν είμαι υπέρ της βίας. Με συγκινούν αγωνιστές όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γκάντι, ο Τσο Μαν Σικ. Αλλά πραγματικά, βλέποντας την αδιαφορία, τον κυνισμό, την έπαρση των κυβερνώντων και των υποστηρικτικών τους, δε θα καταδίκαζα ένα βίαιο ξέσπασμα.
Όπως και να έχει, ελπίζω αυτό το άθλιο πτώμα που κάθεται και σαπίζει και ονομάζεται ελληνική κοινωνία να σηκωθεί. Να φωνάξει, να βροντήξει τις πόρτες του Κοινοβουλίου (μεταφορά είναι αυτό, μη μου πει κανείς βλακείες).
Υπάρχει ένας άνθρωπος που λιώνει. Επειδή του αρνούνται κάτι που έχει, θεωρώ , κάθε δικαίωμα να ζητά. Την εκταφή του παιδιού του. Πέρα από τις νομικές ακροβασιες και γελοιοτητες, δε βλέπω γιατί να μην επιτραπεί η εκταφή ώστε να ησυχάσει ο άνθρωπος.
Τέλος στα θετικά. Πολλά παιδιά πηγαίνουν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους. Ελπίζω ότι αυτά θα αποτελέσουν μία καλή μαγιά για το αύριο.
Αυτές οι σκέψεις για ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει.
Υγ. Μία από αυτές τις μέρες γνώρισα και την κ.Καρυστιανου. Μιλήσαμε λίγο. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από μερικούς παλιάτσους δημοσιογράφους και κάμποσα γελοία τρολ για να την καταβάλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .