Αν πεθάνει ο πατέρας, μπορούν να κλείσουν όλη αυτή τη χώρα.

Κι αν πεθάνει ο πατέρας

Αν πεθάνει ο πατέρας, μπορούν

να κλείσουν όλη αυτή τη χώρα.

Να τη μεταφέρουν αλλού, να ξεβιδώσουν την Ακρόπολη,

να τυλίξουν τον γαλανό ουρανό

της Αττικής και να τον φορτώσουν

σε ένα φορτηγό.

Να σβήσουν το φως του ήλιου

που τόσο αγαπάμε.

Μπορούν να πάρουν τα πάντα:

το πλακόστρωτο του Πικιώνη,

να αποσυνδέσουν τα Προπύλαια

από τον Φιλοπάππου,

να κλέψουν τις καρυάτιδες

που απόμειναν,

τα σπίτια, την άμμο, τον άνεμο,

την πλατεία στο Μοναστηράκι

και την Παλιά Αγορά,

τα ώριμα καρπούζια, το χαλάζι,

τις επτά το βράδυ, τον Μάιο,

τον Ιούνιο, τον Ιούλιο,

τον βασιλικό, τις μέλισσες,

τη θάλασσα,

τα κολοκυθάκια και τα γεμιστά

της μάνας μου.

Αν πεθάνει ο πατέρας, μπορούν

να πάρουν κι άλλα:

τις αυλές, τις καρέκλες που έστηνε

για να ξαποστάσει,

τις μυρωδιές του νυχτολούλουδου,

τις κουβέντες στο τραπέζι,

τα απογεύματα της Κυριακής,

τον επιτάφιο της Μ. Παρασκευής.

Μπορούν να μαζέψουν ακόμη και

τα μικρά, τα ασήμαντα:

τις σιωπές, το χτύπημα του κουταλιού στο ποτήρι,

το γέλιο των παιδιών.

Αν πεθάνει ο πατέρας, μπορούν

να τα πάρουν όλα,

να τα φορτώσουν και να τα πάνε μακριά.

Γιατί τότε ο κόσμος, όπως τον ξέραμε,

θα ’χει ήδη τελειώσει.

.

.

| Βασισμένο στον μονόλογο του Roberto Benigni, στην ταινία The Tiger and the Snow |

| Via: Αντώνης Ανδρουλιδάκης |

#psixisakospost