Στους ώμους αυτού του Πατέρα ακουμπά ο λαός την ελπίδα και τις ενοχές του.

 Stratakis Mixalis 

Αυτός ο Πατέρας δεν κουβαλά στους ώμους του μοναχά το υπέρτατο χρέος του στη μνήμη του κοπελιού του.

Κουβαλά και κάτι ακόμα πιο βαρύ, ακόμα πιο βασανιστικό:

Την ελπίδα του ελληνικού λαού, να δει ξανανθισμένη τη Δικαιοσύνη σε τούτην εδώ την έρμη χώρα του.

Αυτός ο Πατέρας δεν κάνει αποφασιστικά βήματα, μέρα την ημέρα και ώρα την ώρα, προς το φυσικό του τέλος, μοναχά για να υπερασπισθεί το αναφαίρετο δικαίωμα του να μάθει ποιοί, πώς και γιατί, σκότωσαν τον γιο του, μα το κάνει για να ξυπνήσει και όλες τις κοιμώμενες αξίες σε τούτη τη χώρα.

Σε τούτη την πατρίδα, που δεν τον θεωρεί "δικό της", μα αυτός την θεωρεί "δική του".

Σε τούτον τον λαό, που κρύβει στις τάξεις του υπανθρώπους και απανθρώπους που τον χλευάζουν, τον βρίζουν και τον καταριούνται, επειδή δεν τους μοιάζει, αλλά αυτός δεν χλευάζει, δεν βρίζει και δεν καταριέται κανέναν.

Δεν αγωνίζεται, με όπλο την ίδια τη ζωή του, μοναχά για τον όρκο που έχει δώσει στη μνήμη του κανακάρη του.

Αγωνίζεται και για το Δίκιο, για όλους εμάς που το θωρούμε να κοιμάται και βαστούμε την αναπνιά μας μη το ξυπνήσουμε.

Στους ώμους αυτού του Πατέρα ακουμπά ο λαός την ελπίδα και τις ενοχές του.