Νέος πατριωτισμός: Επάνοδος Τσίπρα χωρίς καθόλου τσίπα

ΣΧΟΛΙΟ: ΑΦΟΥ ΞEΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΚΑΙ ΞΕΓΕΛΑΣΕ ΕΝΑN ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 2015, ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΜΝΗΜOΝΙΑ ΓΙΑ 99 ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΩΡΑ ΖΗΤΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕΙ !

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Επειδή οι περισσότεροι πολιτικοί, και ιδίως πρώην πρωθυπουργοί, νομίζουν ότι απευθύνονται σε χαυνοπολίτες, επείγει να θυμηθούμε τι οραματίσθηκε προ ολίγων μηνών ο Αλέξης Τσίπρας στην «2η Διεθνή Διάσκεψη για την Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη» (Μάιος 2025), ώστε να αντιληφθούμε το μέγεθος του εμπαιγμού μας σχετικά με την επιθυμία του να επανέλθει στα πολιτικά πράγματα της χώρας,

δήθεν για να μας γλιτώσει από την ολιγαρχική λαίλαπα Μητσοτάκη. 

Καταρχάς ο κ. Τσίπρας αναμάσησε όλους εκείνους τους όρους που πληκτικά (και διαχρονικά) επαναλαμβάνονται από τους δημαγωγούς πολιτικούς μας, οι οποίοι είναι «εμβολιασμένοι» με τις τεχνικές της προπαγάνδας. Οι λέξεις αλληλεγγύη, ανάπτυξη, ανθεκτικότητα, ασφάλεια, δημιουργικότητα, εμπιστοσύνη, καινοτομία, πρόοδος είναι τα κλασικά εύηχα αλλά κενού περιεχομένου δολώματα, με τα οποία προσπαθεί και ο κ. Τσίπρας, μιμούμενος τις ομηρικές Σειρήνες, να υπνωτίσει τους Νεοέλληνες και να κερδίσει την εύνοιά τους.

Απαιτείται, είπε ο κ. Τσίπρας, «μια νέα προοδευτική [διάβαζε ορθώς: προδοτική] ατζέντα που μπορεί να δώσει έμπνευση, όραμα και αποτελεσματικότητα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής». Επίσης, «χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και την δικαιοσύνη, τους θεσμούς, την δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη. Αλλά πρωτίστως αυτό που χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει». 

Πέραν αυτών, όμως, των κοινότοπων λέξεων ο κ. Τσίπρας μίλησε και για τον «νέο πατριωτισμό». Τον όρο αυτόν είχε χρησιμοποιήσει στις 25 Μαρτίου 2020 η πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φανατική οπαδός της Νέας Τάξης Πραγμάτων, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία είχε διευκρινίσει τότε ότι στην καρδιά του «νέου πατριωτισμού» βρίσκονται «η ατομική ευθύνη, η συνεργασία και η αλληλεγγύη». 

Σε αντίθεση, ωστόσο, με την κυρία Σακελλαροπούλου, ο κ. Τσίπρας προσδιόρισε τον «νέο πατριωτισμό» ως έννοια που πρέπει να αντιταχθεί «στην ολιγαρχία και στην κλεπτοκρατία», υποκρινόμενος ότι εκείνος δεν ανήκει στο ίδιο κλαμπ.

Για να κατανοήσει ο Νεοέλληνας ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός αλλά και, αντιστοίχως, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιλέγεται από τον ανθέλληνα αόρατο μαριονετίστα με βάση κάποιες κοινές ιδεολογικές γραμμές που πρέπει να ακολουθεί, ώστε η εκλογή του από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού να μη διαταράσσει την κεντρική φιλοσοφία και τα θεμελιώδη συμφέροντα του κυρίαρχου λόμπι, πρέπει να ακούσει ή να διαβάσει με προσοχή τι δήλωσε ο κ. Τσίπρας στην συνέχεια εκείνης της ομιλίας του σχετικά με αυτόν τον «νέο πατριωτισμό», τον οποίο τοποθέτησε δίπλα στον «νέο διεθνισμό»:

«Από την μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή. Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο. Ένας νέος πατριωτισμός σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ένας νέος διεθνισμός για τον συντονισμό της δράσης μας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία».

Σήμερα, όμως, είναι πολλοί οι υποψιασμένοι πολίτες που έχουν αντιληφθεί ότι η προπαγανδιζόμενη παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτε άλλο από μία καμουφλαρισμένη αποδοχή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, μέσω της οποίας θα εδραιωθεί η ήδη εξελισσόμενη Παγκόσμια Δικτατορία.

Η υλοποίηση αυτού του σατανικού σχεδίου υπό την παραπλανητική ετικέτα «παγκοσμιοποίηση» προϋποθέτει κατ’ ανάγκην την αποδόμηση όλων των εθνών-κρατών και την ομογενοποίησή τους σε έναν οικουμενικό χυλό με κοινό (ψηφιακό) νόμισμα και κοινή θρησκεία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κτισθεί η σύγχρονη Βαβέλ!

Έτσι εξηγείται γιατί (και) ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ως οπαδός του «διεθνισμού», πολεμώντας λυσσαλέα κάθε πολίτη που τολμά να υπερασπίζεται με όλη του την ψυχή την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Στην Νέα Εποχή του «νέου πατριωτισμού» όποιος μάχεται για να κρατήσει ζωντανές τις παραδοσιακές αξίες, τις οποίες μεταλαμπάδευσαν με περηφάνια στους σημερινούς μεσήλικες οι γονείς τους, κηλιδώνονται ανερυθρίαστα ως «ακροδεξιοί» και «εθνικιστές». 

Κατά τον κ. Τσίπρα και τους Νεοταξίτες ομοϊδεάτες του, «πρόοδος» στην τρίτη δεκαετία του 21ου (απατ)αιώνα θεωρείται οτιδήποτε συμβάλλει στην αποδόμηση της Πατρίδας και του Έθνους. Ως εκ τούτου, ο «παλιός πατριωτισμός» των προγόνων μας, που έχυσαν το αίμα τους για να αποτινάξουν, χάριν όλων ημών, τον τουρκικό ζυγό, οδήγησε το 1821 σε μια «εθνικιστική επανάσταση». Αυτό υποστηρίζει και ο Gallant στο βιβλίο «Νεότερη Ελλάδα. Από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι τις μέρες μας (εκδ. πεδίο, Αθήνα 2017, σελ. 63), το οποίο διανέμεται ως σύγγραμμα στο Α΄ έτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης! 

Ο κ. Τσίπρας συνέχισε την ομιλία του με τα εξής λόγια, που πρέπει να σημάνουν συναγερμό νέας, επικείμενης προδοσίας: 

«Είναι λάθος να χαρίσουμε τον πατριωτισμό στα κόμματα της δεξιάς. Τα σοσιαλδημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνουν για αυτά ο πατριωτισμός και το ανήκειν. Να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τις προοδευτικές πολιτικές που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις. Και, κυρίως, να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικισμού που βλέπαμε να θεριεύουν στην Ευρώπη». 

Ακολούθως, ο κ. Τσίπρας, που φαίνεται πως δεν έχει καθόλου τσίπα, εμπλούτισε την ομιλία του με ακόμη ένα όραμα: την διασφάλιση θέσεων εργασίας, που είναι, όμως, γνωστό ότι συγκινεί όποιον πολίτη ψάχνει ένα κομματικό αποκούμπι. 

Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι «πρέπει να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό, για να προτάξουμε το όραμα του μέλλοντος. Για να εξηγήσουμε ότι εμείς θα παλέψουμε όντως για κάθε θέση εργασίας στη χώρα μας και για τις δυνάμεις της εργασίας, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας. Σε αντίθεση με την ακροδεξιά και τους δεξιούς συμμάχους της. Ή την κεντροδεξιά με τους ακροδεξιούς συμμάχους της, που προσποιούνται ότι αγωνίζονται για τους εργαζόμενους, αλλά κατά βάση είναι εκεί για να στηρίξουν τους δισεκατομμυριούχους».

Προσποιούμενος ότι έχουμε δημοκρατία, μίλησε και για την ανάγκη να υπάρξουν θεσμικά αντίβαρα, ώστε τα κράτη να μη γίνουν «Ανώνυμες Εταιρίες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν». Είναι εντυπωσιακό ότι, μέχρι πρότινος, όποιος τολμούσε να υιοθετεί την θεωρία της μετατροπής των κρατών σε Ανώνυμες Εταιρίες στιγματιζόταν ως συνωμοσιολόγος! 

Ξεχνώντας πανεύκολα τον τρόπο με τον οποίο κυβέρνησε ο ίδιος ως πρωθυπουργός της «πρώτη φορά Αριστερά», απεφάνθη ότι πρέπει «να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους. Με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, δημόσιας διοίκησης και οικονομικών φορέων που να βασίζεται στην προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση». Κάπου έλεος με αυτό το «κοινωνικό συμβόλαιο» που το επικαλούνται συνεχώς οι φωστήρες-ολετήρες πολιτικοί μας· τα κόκαλα του Ζαν Ζακ Ρουσό θα τρίζουν!

Συμπερασματικώς: Επιλέγοντας ο κ. Τσίπρας ως ρητορικό πυρήνα της ομιλίας του τον όρο «νέο πατριωτισμό» έδωσε το παγκοσμιοποιητικό-διεθνιστικό και, κατά τούτο, εθνομηδενιστικό-ανθελληνικό στίγμα του, που στην ουσία δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνο του υπερ-Νεοταξίτη συναδέλφου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ταυτοχρόνως, συνοδεύοντας τον «νέο πατριωτισμό» με τις λοιπές ρητορικές γιρλάντες περί αλληλεγγύης, ανθεκτικότητας, ασφάλειας κ.λπ., δηλαδή με τα τετριμμένα προπαγανδιστικά γλωσσοδόκανα που χαϊδεύουν τ’ αυτιά του ταλαιπωρημένου ακροατηρίου του, πιστοποίησε ότι παραμένει ένας αμετανόητος προπαγανδιστής-δημαγωγός, βγαλμένος από την κολυμβήθρα όσων έχουν την αποστολή να κατασκευάζουν πολιτικές περσόνες με μεγάλο ταλέντο στην εξαπάτηση του λαού. 

O λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του. Ελπίζουμε ο ελληνικός λαός να έχει πάρει το μάθημά του από το πάθημα Τσίπρα και να διατηρεί ακέραιη την μνήμη του, ώστε να μην έχει την τύχη της Κοκκινοσκουφίτσας. Με την προσθήκη του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκηνή, η λίστα των ευάριθμων «πολιτικών ιδιοκτητών» της Ελλάδος απέκτησε ακόμη μία «νεοταξίτικη μαριονέτα», την οποία ο αόρατος μαριονετίστας έβαψε με χρώμα κόκκινο, ώστε να μην πλήττει ο εμπαιζόμενος ελληνικός λαός από την αέναη εναλλαγή του «μπλε» και του «πράσινου», που εν τέλει κατήντησε γαλαζοπράσινο. 

Το μάπετ σόου πρέπει να λήξει εδώ. Δει δη γνήσιων πατριωτών και όχι πολύχρωμων προδοτών. 

*πρ. αναπλ. καθηγητής Νομικής Σχολής ΔΠΘ

https://www.antinews.gr/156040/politiki/neos-patriotismos-epanodos-tsipra-choris-katholoy-tsipa/