του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αρκετοί επιμένουν να προσεγγίζουν επιφανειακά έως και
επιπόλαια την τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου κατά την διάρκεια της
χθεσινής του συνέντευξης στην ΕΡΤnews, στην οποία χαρακτήρισε την
Ελλάδα ως μια ΜΗ διακυβερνήσιμη χώρα…
Προφανώς δεν έχει νόημα να σπαταλήσουμε ούτε καν τον
ελάχιστο χρόνο ασχολούμενοι με την ελαφρότητα των αφοριστικών κριτικών
που διατυπώνονται και αυτό διότι θεωρούμε ότι ο εξαιρετικά ευφυής
Βενιζέλος, ανέδειξε ένα εξαιρετικά κρίσιμο πρόβλημα, απολύτως υπαρκτό,
αλλά και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό για την ακαταλληλότητα και την
επιβεβαιωμένη πλέον ανικανότητα του πολιτικού μας προσωπικού, το οποίο
αδυνατεί πλήρως να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα σύνθετα προβλήματα και
τις νέες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας…
Η πολιτική τάξη της χώρας αντιμετωπίζει, στο σύνολό της,
με πραγματικό δέος αυτό που είθισται να αποκαλούμε “πολιτικό κόστος”
και υποτάσσει τα πάντα σ’ αυτό. Πρόκειται για μια διαχρονική παθογένεια
που στραγγαλίζει την πολιτική και ευνουχίζει σταθερά την πολιτική
αποτελεσματικότητα όλων των συντελεστών που συνθέτουν τον “φέροντα
οργανισμό” της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας…
Οι ενδεδειγμένες πολιτικές αποφάσεις κατά κανόνα ΔΕΝ λαμβάνονται…
Όταν λαμβάνονται υπό την πίεση των εξελίξεων και ενίοτε
των υπερεθνικών οργανισμών, τότε κατά κανόνα ΔΕΝ υλοποιούνται ή
υλοποιούνται πλημμελώς και πλήρως αφυδατωμένες από το ουσιαστικό
περιεχόμενό τους…
Το εύρος των αρμοδιοτήτων, η σύνθεση, η λειτουργικότητα
και ο βαθμός αξιοπιστίας των θεσμών, ροκανίζονται σταθερά, αφού η
πρωταρχική επιδίωξη όλων, δεν είναι η προσαρμογή τους σε μια διάταξη η
οποία να υπηρετεί σταθερά τον υψηλά τοποθετημένο πήχη των απαιτήσεων,
αλλά η καταφυγή στα άλλοθι, η ολιγωρία, ο συμβιβασμός με την
αναποτελεσματικότητα, την συγκάλυψη των ευθυνών και την ευθυνοφοβία,
“προσόντα” διάχυτα στο Ελληνικό πολιτικό προσωπικό…
Οι κυβερνήσεις, εγκλωβίζονται στην λογική της
διεκπεραίωσης, ενώ με μια αλληλουχία απαράδεκτων συμβιβασμών, επενδύουν
σταθερά και κατ’ αποκλειστικότητα στην διασφάλιση της πολιτικής τους
μακροημέρευσης, αδιαφορώντας πλήρως για το μέγεθος και την διάχυση του
κόστους. Ενώ την ίδια στιγμή…
Η εκάστοτε αντιπολίτευση, λοβοτομείται πολιτικά και
μεταπίπτει ανερυθρίαστα στην ιδιότητα της “εν αναμονή κυβέρνησης”,
συμπεριφερόμενη ως πολιτικό δεκανίκι σε ότι αφορά στα κυρίαρχα και
φωνασκώντας υποκριτικά για τα δευτερεύοντα και τα επουσιώδη…
Η παραγωγή πολιτικού έργου και η διασφάλιση της
μαχητικότητας στην λειτουργία του κράτους, εξαντλείται σε τακτικισμους
φτηνού εντυπωσιασμού, που οδηγεί σταδιακά ακόμη και σε αυτήν την
γεωπολιτική του απίσχναση…
Πρόκειται για μια κατάσταση νοσηρή, που απορρυθμίζει
πλήρως την υπόσταση συνθλίβει στις Συμπληγάδες του εκφυλισμού, τον
περιφερειακό ρόλο της χώρας. Η πολιτική διακυβέρνηση ΔΕΝ διαχειρίζεται
πλεον προκλήσεις… ΔΕΝ συνθέτει εθνική ατζέντα… ΔΕΝ υλοποιεί οράματα…
Αυτό που κάνει είναι να διαχειρίζεται χρόνο με
αποκλειστικό γνώμονα μια σχέση ωφελιμισμού των στελεχών της με την
άσκηση της εξουσίας, ενώ η σχέση του πολιτικού προσωπικού συνολικά, με
την χώρα που υποτίθεται ότι εντέλλεται να υπηρετεί τις υποθέσεις της,
οδηγείται στον απόλυτο εκφυλισμό, με την χώρα να εργαλειοποιείται
πλήρως, στον βωμό των φτηνών και υστερόβουλων επιδιώξεών του…
Χώρα ΜΗ διακυβερνήσιμη, σημαίνει χώρα ΧΩΡΙΣ εθνικό
όραμα… ΧΩΡΙΣ ρόλο… ΧΩΡΙΣ διακριτή γεωπολιτική υπόσταση… Και εν τέλει
ΧΩΡΙΣ μέλλον και πυξίδα λειτουργική…
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο status, που υπηρετεί μόνο
την παγιωμένη θνησιγενή νοσηρότητα που δεν οδηγεί πουθενά σε έναν κόσμο
που τροποποιεί ραγδαία τους όρους και τις προϋποθέσεις της ύπαρξής του…
Αυτό που απαιτείται, είναι μια ευρύτερη πολιτική
συμφωνία υπό την εμπνευσμένη ηγεσία μιας προσωπικότητας την οποία
οφείλουμε να αναδείξουμε και μέσα από ένα ισχυρότατο θεσμικό σοκ, να
κατακτήσουμε ως χώρα ένα νέο περιβάλλον δράσης με κοινωνία συμμέτοχη και
απαιτητική, με υπολογίσιμο περιφερειακό και διεθνή ρόλο και με
πολιτική, εθνικά και θεσμικά παραγωγική, με όραμα και στόχους για την
επόμενη μέρα.
Η Γαλλία ένα αντίστοιχο σοκ το πέρασε κατ’ απαίτηση του
Σαρλ ντε Γκωλ με το Σύνταγμα της πέμπτης Δημοκρατίας, το οποίο παρά τις
αλλεπάλληλες τροποποιήσεις – προσαρμογές που υπέστη, εξάντλησε τα όριά
του όπως επιβεβαιώνουν σήμερα τα αδιέξοδα του Μακρόν…
Η Ελλάδα οφείλει να αναζητήσει ΚΑΙ τον εμπνευστή ΚΑΙ το
εύρος των θεσμικών ανατροπών που θα την καταστήσουν και πάλι
διακυβερνήσιμη, ικανή να ανατροφοδοτήσει τον εσωτερικό της δυναμισμό,
τον Ελληνισμό στο σύνολό του και έναν ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο, εάν
δεν θέλει να οδηγηθεί στον γεωπολιτικό της αφανισμό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .