Οι σταματημένοι δείχτες του ρολογιού, κραυγή απόγνωσης και οδύνης των δικών μας στιγμών στη στοιχειωμένη σκιά της απουσίας σου...Οι ώρες, οι κόρες του χρόνου δεν περνάνε πια από δω...Έχει παγώσει ο κόσμος , ακόμα κι η ανάσα έγινε πόνος ψυχής... το φως γύρω μου έχασε τη λάμψη του, πήρε τη θωριά της σκουριάς, της εγκατάλειψης...
Όμως αυτό που πονά πιότερο είναι η ερημιά του βλέμματος ....κοιτάς, μα δε... βλέπεις , ακούς, μα δεν ακούς τίποτα άλλο από τις λέξεις που έχουν στοιχειώσει στο μυαλό σου..
Αιχμάλωτη στη γεύση της μνήμης, φυλακισμένη στο χθες, αποκομμένη από κάθε ήχο και εικόνα του σήμερα, στέκω μαρμαρωμένη κοιτάζοντας το σκηνικό του αποχωρισμού... σκιά ανθρώπινης φιγούρας, με μια σκέψη να τριβελίζει συνεχώς το μυαλό μου ... ΓΙΑΤΙ; ;
Συνοδοιπόρος και εξομολογητής στον καιρό των πέτρινων σιωπών η μνήμη των αισθήσεων...
ακούραστη στην αγρύπνια και στον πόνο, ενώνει σε παζλ κομμάτια χρόνου που ζήσαμε μαζί, ημέρες όμορφες, στιγμές ευτυχίας, με πολλά όνειρα για μια ζωή που δεν προλάβαμε να ζήσουμε, σκέψεις που παίρνουν το νόημα πυξίδας σε περίπλοκα χορταριασμένα μονοπάτια αναμνήσεων, υγροί τάφοι ονείρων μας... εφιάλτης χωρίς τέλος...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .