Η Αθήνα έχει χαθεί, έρμαιο ενός τσίρκου λάθρο και γυφτων, παραδομένη η ίδια σε μια καθημερινή παράνοια και απειλή.

Πρέπει επειγόντως να πάρουμε την Αθήνα πίσω και να μην χάσουμε αντίθετα και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Βασίλης Α. Παπαδόπουλος

Φεύγοντας από το γραφείο μου, παίρνω τον ηλεκτρικό από Βικτόρια και κατεβαίνω Μοναστηράκι.

Ενδιάμεσος σταθμός η Ομόνοια.

Για να μπεις στην Βικτόρια σήμερα γύρω στις 7 το απόγευμα (όπως συνήθως) περνούσες ανάμεσα, κολλητά, από δεκάδες λάθρο και γυφτους, τζανκι και εγκληματικές παρέες.

Ο πίνακας δρομολογίων δεν λειτουργούσε. Αλλά ο συρμός δεν άργησε. Μέσα μια παρέα γυφτοι την έπεφταν σε μια μικροκαμωμένη κοπελίτσα, δεν κατάλαβα αν ήταν παρέα τους, δεν προσπάθησε να τους αποφύγει ούτε ζήτησε βοήθεια. Παρότι την κοιτούσα επίμονα. Τελικά μάλλον και παρέα ήταν και έστηναν το σκηνικό για να γελάσουν και να προκαλέσουν.

Ο συρμός φτάνει στην Ομόνοια. Με ανοιχτές τις πόρτες παραμένει ακίνητος και μετά από τρία τέσσερα λεπτά ακούμε την ενημέρωση «ο συρμός θα παραμείνει για λίγα λεπτά εδώ λόγω εισβολής ατόμων στη γραμμή»…

… Ούτε καν μάθαμε ποτέ τι σήμαινε αυτό, αλλά το χειρότερο είναι ότι κανείς μας, σε ένα ασφυκτικα γεμάτο βαγόνι, όχι δεν ανησύχησε, αλλά ούτε καν εξεπλαγη….

Οταν κάποτε βλέπαμε στο σινεμά John Carpenter και Stanley Cubrick σίγουρα δεν φανταζόμασταν ότι θα συνέβαιναν στη ζωή μας όλα αυτά. Σίγουρα όχι τόσο γρήγορα…

… Η Αθήνα έχει χαθεί, έρμαιο ενός τσίρκου λάθρο και γυφτων, παραδομένη η ίδια σε μια καθημερινή παράνοια και απειλή.

Πρέπει επειγόντως να πάρουμε την Αθήνα πίσω και να μην χάσουμε αντίθετα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Αλλά με ποιους; Με αυτούς που για να περάσουν από κάθε πλατεία Βικτωρίας, μόνο για κανένα προπαγανδιστικό βιντεάκι, πρώτα θα περάσει όλο το προσωπικό καθαριότητας του Δήμου και αυτό αφού γίνει μια πρόσκαιρη επιχείρηση «σκούπα» για να μεταμφιέσει την πραγματικότητα;

Προφανώς όχι.