ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ και ΤΡΕΜΟΥΝ μήπως τα τρακτέρ φτάσουν έξω από τη Βουλή

 Η δυσοσμία της διαφθοράς, ο παράνομος πλουτισμός, η αγανάκτηση για την κυβερνητική αλαζονεία, η συνείδηση της αδικίας και η υποκρισία των «εξεταστικών επιτροπών», που οδηγούν στην κάλυψη των κολλητών.

Με τις αγροτικές κινητοποιήσεις, το «επιτελικό κράτος» του κ. Μητσοτάκη μοιάζει να επαναλαμβάνει τα ίδια πολιτικά λάθη που σημειώθηκαν στην υπόθεση των Τεμπών

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι όχι μόνο δεν κάνουν πίσω, παρά τις δικαστικές διώξεις και τις εισαγγελικές παρεμβάσεις -ακόμη και σε επίπεδο

Αρείου Πάγου-, αντιθέτως μοιάζουν να αποκτούν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Κάθε νέα απόπειρα πίεσης, κάθε επίσημη προειδοποίηση, αντί να κατευνάσει το κίνημά τους, λειτουργεί, όπως αποδεικνύεται, ως επιταχυντής της οργής. Το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθεί τη θύελλα να δυναμώνει μέρα με τη μέρα και ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια δυναμική που πλέον δεν ελέγχεται ούτε πολιτικά ούτε επικοινωνιακά…

Καθώς μάλιστα την Παρασκευή ξεκινά η συζήτηση για τον νέο Προϋπολογισμό, οι πληροφορίες ότι οι αγρότες εξετάζουν το ενδεχόμενο να «μπουν» στην Αθήνα -και από την περιφέρεια να κυκλώσουν το κέντρο- έχουν προκαλέσει πραγματικό τρόμο. Η πιθανότητα να φτάσουν τα τρακτέρ στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από τη Βουλή, μοιάζει για το κυβερνητικό επιτελείο κυριολεκτικά εφιαλτική, όχι μόνο λόγω της εικόνας που θα δημιουργηθεί, αλλά και επειδή η πενθήμερη διαδικασία περιλαμβάνει Σαββατοκύριακο…

Από αυτή την άποψη, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ασφυκτικά για τον πρωθυπουργό, ο οποίος εμφανίζεται εγκλωβισμένος σε πολιτικό και στρατηγικό αδιέξοδο, και κάθε επιλογή -από τη σκληρή γραμμή έως την καθυστερημένη συνεννόηση- ενέχει πλέον πολλά ρίσκα…

Η παρουσία των αγροτών μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, παρά τον νόμο-έκτρωμα που ψηφίστηκε μετά την απεργία Ρούτσι, θα επαναφέρει αναπόφευκτα στη συλλογική μνήμη το σκηνικό των μεγάλων διαδηλώσεων για το έγκλημα των Τεμπών. Και οι συνειρμοί θα είναι αναπόδραστοι όχι μόνο στο επίπεδο των συμβολισμών με την αντιπαράθεση μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας -το πλήθος απέναντι στο κράτος-, αλλά και ως προς την ουσία…

Με τις αγροτικές κινητοποιήσεις, το «επιτελικό κράτος» του κ. Μητσοτάκη μοιάζει να επαναλαμβάνει τα ίδια πολιτικά λάθη που σημειώθηκαν στην υπόθεση των Τεμπών. Η διαμαρτυρία των αγροτών υπερβαίνει κατά πολύ το θέμα των επιδοτήσεων, όπως ακριβώς η διαμαρτυρία των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στους δρόμους για τα Τέμπη υπερέβαινε κατά πολύ το αίτημα για απόδοση ευθυνών στο σιδηροδρομικό δίκτυο…

Και στις δύο περιπτώσεις, το υπόστρωμα που τροφοδότησε τις κινητοποιήσεις εκτείνεται πολύ πέρα από τα άμεσα αιτήματα. Είναι η συσσωρευμένη δυσπιστία απέναντι στον τρόπο που κυβερνάται η χώρα, η βεβαιότητα ότι οι μηχανισμοί του κράτους λειτουργούν περισσότερο ως ασπίδα συγκάλυψης παρά ως εγγύηση της δικαιοσύνης και, πάνω από όλα, το κοινό αίσθημα αδικίας και απώλειας εμπιστοσύνης, που πλέον διαπερνά ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας…

Η δυσοσμία της διαφθοράς, ο παράνομος πλουτισμός, η αγανάκτηση για την κυβερνητική αλαζονεία, η συνείδηση της αδικίας και η υποκρισία των «εξεταστικών επιτροπών», που οδηγούν στην κάλυψη των κολλητών και στην εκ των προτέρων αμνήστευση των ενόχων, αποτελούν κοινό παρονομαστή…

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»antinews.gr