Ομίχλη σκεπάζει το μέλλον της κτηνοτροφίας
Δεν είμαι κτηνοτρόφος. Ούτε με τη γη έχω ασχοληθεί μια ρίζα ελιάς δεν μου ανήκει.
Ο πατέρας μου δεν είχε χωράφια· είχε ένα μικρό μαγαζί. Ήταν έμπορος. Από αυτόν έμαθα πως η δουλειά του ανθρώπου δεν μετριέται σε τίτλους, δεν χωρίζεται σε «μεγάλους» και «μικρούς». Μεγάλωσα ακούγοντας πως όσοι κρατούν τη γη και τα ζώα τους, κρατούν κι εμάς. Κι έτσι, από μικρός έμαθα να σέβομαι όσους ξυπνάνε πριν τον ήλιο, όσους δεν αφήνουν τη ζωή να τους περιμένει.
Στη Μεσσηνία μεγάλωσα. Σε έναν τόπο όπου το χώμα ξέρει ονόματα, κι η δουλειά δεν είναι επάγγελμα — είναι τρόπος ύπαρξης. Όταν το χώμα πληγώνεται, όταν σβήνει το βέλασμα στα μαντριά και οι στάνες ερημώνουν, δεν χάνεται απλώς ένα επάγγελμα. Ραγίζει ολόκληρος ο οικονομικός ιστός, σβήνει μια ψυχή που κρατάει ζωντανή την ύπαιθρο.
Κι αυτό συμβαίνει τώρα. Μπροστά μας. Μέσα μας.
Βλέπουμε την κτηνοτροφία να σβήνει αργά, σαν σπίρτο μέσα στον αέρα. Οι άνθρωποι που έμαθαν να αγαπούν και να τρέφουν τη ζωή, βρίσκονται στο χείλος της απόγνωσης. Το μέλλον τους μοιάζει με άδειο στάβλο — σκοτεινό, κρύο, αβέβαιο.
Δεν είμαι κτηνοτρόφος. Μα υποκλίνομαι.
Σ’ εκείνους που ξέρουν να κρατούν στα χέρια τους το ψωμί μας. Που παλεύουν με τον καιρό, με την οικονομία, με την αδικία, και συνεχίζουν… γιατί δεν ξέρουν να κάνουν αλλιώς.
Δεν θέλουν χειροκρότημα. Δεν ζητούν οίκτο.
Ζητούν δικαιοσύνη.
Και εμείς — όσοι δεν στήσαμε ποτέ στάνες, όσοι δεν ξυπνήσαμε ποτέ στις 4 το πρωί για το άρμεγμα — έχουμε χρέος να σταθούμε δίπλα τους. Όχι από συμφέρον. Από σεβασμό. Από αλήθεια.
Γιατί αν χαθεί ο κτηνοτρόφος,
δεν χάνεται απλώς μια δουλειά.
Χάνεται μια ολόκληρη πατρίδα.
Γιάννης Λάσκαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .