Πότε θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση; Άγνωστο! Αυτό που είναι γνωστό είναι πότε ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση: Το καλοκαίρι του 2016 η κυβέρνηση- σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της- θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει τη ρύθμιση για τα 15 προαπαιτούμενα που ζητούσαν οι δανειστές, προκειμένου το Σεπτέμβριο να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Η κυβέρνηση τότε διεμήνυε προς πάσα κατεύθυνση ότι «βρισκόμαστε εντός χρονοδιαγράμματος»,
αν και είχε ολοκληρώσει μόνο τα 2 από τα 15 προαπαιτούμενα.
Πάει ο Σεπτέμβριος…
Στη συνέχεια, η κυβερνητική φιλολογία μιλούσε για ολοκλήρωση της αξιολόγησης έως τα τέλη Οκτωβρίου 2016. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal υποστήριξε με κατηγορηματικό τρόπο ότι η στα τέλη Οκτωβρίου θα έχουμε τελειώσει και ως τα τέλη του 2016 θα έχουν καθοριστεί και τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους!
Πάει κι ο Οκτώβριος…
Στις αρχές Οκτωβρίου, Ευρωπαίος επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, στενός συνομιλητής της ελληνικής κυβέρνησης, διαβεβαιώνει ότι τα ζητήματα της αξιολόγησης θα έχουν ολοκληρωθεί έως τα τέλη Νοεμβρίου. Ωστόσο, όντας ευφυής, βάζει και τη λέξη «πρέπει» στις δηλώσεις του, ώστε να κρατήσει και μια επιφύλαξη.
Ως γνωστόν, πάει κι ο Νοέμβριος…
Το Νοέμβριο επέστρεψαν οι «θεσμοί» κι όλα έδειχναν ότι στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου θα επικυρωνόταν η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και θα προδιαγράφονταν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Το έλεγαν οι κυβερνώντες, το επικύρωνε ο Ντάισελμπλουμ… Φυσικά καμία ετοιμασία δεν έγινε από την Αθήνα, κι έτσι το νέο ορόσημο της 5ης Δεκεμβρίου παρήλθε (κι αυτό) χωρίς αποτέλεσμα.
Πάει κι ο Δεκέμβριος…
Κάπως έτσι περνούν οι μήνες, περνούν τα χρόνια, και φτάσαμε στον έβδομο χρόνο βαριάς λιτότητας, σκληρής δοκιμασίας και έλλειψης ελπίδας για τους Έλληνες πολίτες. Το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά μέσα από τα κόμματα εξουσίας, δεν έχει καταφέρει να εφαρμόσει με αποτελεσματικό τρόπο τα όσα συμφώνησε, υπογράφοντας τα μνημόνια, αλλά ούτε και να παρουσιάσει στους πιστωτές μας ένα αξιοπρεπές, τεκμηριωμένο και ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Μήπως, όμως, αυτή η συνεχής καθυστέρηση παρατείνει, μεν, την υπαγωγή μας στα μνημόνια, αλλά τουλάχιστον!- γλυτώνει τους δύσμοιρους πολίτες αυτής εδώ της χώρας από μερικά μέτρα που μας επιβάλλουν οι δανειστές μας και τα οποία είναι δυσβάστακτα, ή άδικα;
Τα στοιχεία είναι αδιάψευστος μάρτυρας, ότι ποτέ, ούτε μια φορά από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου μας έβαλε στα μνημόνια από το Καστελόριζο, οι καθυστερήσεις δεν ωφέλησαν την Ελλάδα.
Ας θυμηθούμε, πρόχειρα, ότι με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, οι δανειστές προχώρησαν σε άμεση χρηματοδότηση από το Μηχανισμό Στήριξης που δημιουργήθηκε: Πήραμε εκείνη την περίοδο 80 δισεκατομμύρια από τις 15 (τότε) χώρες του ευρώ κι άλλα 30 δισεκατομμύρια από το ΔΝΤ. Τα μέτρα πουέλαβε τότε η ελληνική κυβέρνηση ήταν «ασπιρίνη»: Μείωση 30% του δώσου Χριστουγέννων, μείωση 12% στα επιδόματα, επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης κλπ. Στη συνέχεια, και φούπεράσε αρκετός χρόνος, έκοψε τον 13ο και 14ο μισθό στο δημόσιο, για όσους είχαν αποδοχές πάνω από 3.000 ευρώ!.
Ουσιαστικές μεταβολές στη δομή της οικονομίας, όμως, που έφερε την Ελλάδα στο αδιέξοδο, δεν έγιναν. Αντίθετα, άρχισε η γκρίνια για τις «πολλές» περικοπές. Ένα ολόκληρο χρόνο αργότερα, δηλαδή στα μέσα του 2011, η κυβέρνηση ψηφίζει το περίφημο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015». Παρά τις «ενέσεις» από τους δανειστές, η οικονομία στα τέλη του 2010 συρρικνώθηκε κατά 4,5%.
Έπρεπε να φτάσουμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, για να αποφασιστούν τα πρώτα ουσιαστικά μέτρα περιστολών: Μείωση κατώτατου μισθού, κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας ως το 2015, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων κι αντικατάστασή τους από ατομικές ή επιχειρησιακές, περικοπές συντάξεων κι επιδομάτων, πλήρες άνοιγμα 20 κλειστών επαγγελμάτων κλπ. Χαμός στους δρόμους. Το Σύνταγμα γεμίζει με «αγανακτισμένους» που έδρασαν συστηματικά και με πολιτικό υπόβαθρο, έως την ανάρρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Το Νοέμβριο του 2012 η συγκυβέρνηση ΝΑ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ συνειδητοποιεί ότι η Ελλάδα δεν έχει εφαρμόσει το Μεσοπρόθεσμο 2012-2015 και καταρτίζει νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, με ακόμα σκληρότερα μέτρα για τον ατυχή Έλληνα πολίτη, που πληρώνει συνεχώς καθυστερήσεις, αμφιταλαντεύσεις, ανεπάρκειες του πολιτικού κατεστημένου: Το νέο Μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, μείωση στις συντάξεις, μειώσεις στο εφάπαξ, πλήρη κατάργηση δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα- επιδόματος άδειας, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, κατάργηση οικογενειακών επιδομάτων, εισιτήριο για εισαγωγή σε νοσοκομείο κλπ.
Τον Ιούλιο του 2013 η κυβέρνηση αναγκάζεται μετά από μήνες διαβουλεύσεων, συζητήσεων και προσπάθειας καταλλαγής των έξαλλων διαμαρτυριών από οργανωμένες μειοψηφίες, φέρνει στη Βουλή το λεγόμενο «πολυνομοσχέδιο» που προβλέπει απολύσεις στο δημόσιο, περισσότερους φόρους, κινητικότητα στο δημόσιο, επιτήρηση στους προϋπολογισμούς των ΟΤΑ κλπ
Με την κοινωνία απέναντι, η κυβέρνηση δυσκολεύεται να προχωρήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, παρά την εργώδη προσπάθεια ορισμένων μελών της. Τον Ιούνιο του 2014 γίνεται ανασχηματισμός με τη «θυσία» πολλών από τους υπουργούς κι υφυπουργούς που προσπάθησαν να προωθήσουν στην πράξη τις μεταρρυθμίσεις, κυρίως μέσα από την ανάγκη εφαρμογής του δευτερογενούς δικαίου, δηλαδή της ουσιαστικής προώθησης των μεταρρυθμίσεων, στο στάδιο από την ψήφισή τους στη Βουλή μέχρι την πρακτική εφαρμογή τους. Η Νέα Δημοκρατία επέστρεψε στο λαϊκισμό κι η ήττα του Ιανουαρίου 2015 ήταν η προδιαγεγραμμένη εξέλιξη.
Το πρώτο μισό του 2015, η Ελλάδα έχασε απίστευτο χρόνο με τις γελοιότητες Βαρουφάκη, με τη «δημιουργική ασάφεια», με την αποστροφή (20/2/2015) «δεν θέλουμε χρήματα» κι άλλα τέτοια φαιδρά, που απλώς εξάντλησαν την υπομονή των δανειστών μας. Αλλά και στη συνέχεια, η άφρων πολιτική Τσίπρα μας οδήγησε στα capital controls, στο δημοψήφισμα- παρωδία, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.
Το Φεβρουάριο 2016 επιχειρείται μια ακόμα μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, όπως ο ετοιμοθάνατος ασθενής έχει μια αναλαμπή, μια προσπάθεια να ανακάμψει. Μάταια… Οι οπαδοί της ακινησίας διοργανώνουν τη μεγαλύτερη κινητοποίηση που έγινε εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, ενώ λίγο νωρίτερα είχε ξεκινήσει η (σχεδόν) ετήσια κινητοποίηση των αγροτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει δημοσκοπικά.
Από τότε, η μόνη μέριμνα της σημερινής κυβέρνησης είναι να μην εισπράξει άλλο πολιτικό κόστος. Καθυστερεί, αμφιρρέπει, πουλάει «τσαμπουκά», και κάθε φορά που βρίσκεται «με την πλάτη στον τοίχο» υποχρεώνεται να λάβει μέτρα ακόμα πιο επώδυνα από πριν.
Κανείς από αυτούς όλους, δεν έχει απολογηθεί στις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Ένα «συγνώμη» δεν ακούσαμε από κανέναν. Κανείς από τους «σωτήρες» μας δεν έχει δείξει ένα μικρό, έστω, σημάδι μετάνοιας.
Αντίθετα, όλοι τους, επιθυμούν να συνεχίσουν να μας «σώζουν»…- .rssfeed.gr/