Κοίταξέ με στα μάτια...

Κοίταξέ με στα μάτια, κοίταξέ με μόνο για λίγο...
Όμως.... μην μ' αγγίξεις ...
Άφησέ με για λίγο να χαθώ μέσα στις θάλασσες των γκριζοπράσινων ματιών σου...να φωτογραφίσω στο βλέμμα μου... το βλέμμα σου..και να το κρατήσω για πάντα δικό μου...
Άφησέ με να παγιδεύσω στην ανάσα μου, τη μυρωδιά σου...
και να ιχνηλατήσω την αύρα σου στης ψυχής μου το χάρτη

Το ξέρεις και το ξέρω, πως δεν θα σε ξαναδώ...δεν θα ξαναϊδωθούμε...
Κι αν τύχει κάποτε ...αν, και σε συναντήσω, εκεί που η ανάσα δυσκολεύεται να ανταμώσει τον σφυγμό, και παγώνει τη σκέψη, εκεί που οι σκιές στοιχειώνουν τα όνειρα και σμιλεύουν εικόνες σε ακοίμητες φλόγες νοσταλγίας ....ίσως,
ίσως τότε, να μην έχω την δύναμη ούτε καν.... να σε κοιτάξω στα μάτια... γιατί τότε θα είμαι μια άλλη, θα είμαι όλη μια πληγή που θα αιμορραγεί...
Κοιταξέμε στα μάτια, για μια τελευταία φορά, κοίταξέ με.. για λίγο....όμως... μη μ' αγγίξεις....Μη μ' αγγίξεις γιατί ίσως τότε..να μη βρω ποτέ τη δύναμη, και τον ....δρόμο για να φύγω...

Μαρίζα Τσιτμή