Σε ένα απογοητευτικό και κομματικά σαστισμένο και σάπιο ακροατήριο, με κάτι τύπους που ο χειρότερος έχει διοριστεί σε πέντε κι ο καλύτερος σε άνω των τριών θέσεων στο Δημόσιο και με ένα πρόσωπο γεμάτο από νευρικά και σπασμωδικά τικ και με στραβό σαγόνι, ο αρχηγός της
ερμαφρόδιτης αριστεράς των μειονοτήτων και των σαπρόφυτων του ελληνικού ρεβιζιονισμού , της ρεμούλας και της αναξιοκρατίας, της κλεψιάς και της μίζας, τόλμησε μέσα από την ιδεολογική του μιζέρια και αφάνεια, να αρθρώσει πολιτικό λόγο ισοδύναμης αξίας με όσες ήταν κι οι καρέκλες που κάθονταν άνθρωποι στη ΔΕΘ.
ερμαφρόδιτης αριστεράς των μειονοτήτων και των σαπρόφυτων του ελληνικού ρεβιζιονισμού , της ρεμούλας και της αναξιοκρατίας, της κλεψιάς και της μίζας, τόλμησε μέσα από την ιδεολογική του μιζέρια και αφάνεια, να αρθρώσει πολιτικό λόγο ισοδύναμης αξίας με όσες ήταν κι οι καρέκλες που κάθονταν άνθρωποι στη ΔΕΘ.