Kαι εσύ μου λες...

Χρεοκοπίες, και ενοχικά συμπλέγματα,με κέρματα, στις τσέπες μπερδεμένα.Όνειρα, πίσω από κλειστά συρματοπλέγματα,σ’ ένα σωρό, στ’ αζήτητα αφημένα.Ζωές ανώνυμες, σ’ αδιέξοδα αιχμάλωτες, στενάζουν στου Προκρούστη το κρεβάτι.Στης φαντασίας τα καλέσματα, ευάλωτες,μα δέσμιες, στου φόβου το κατάρτι.Πορείες τρόμου, σε στρωμένα ναρκοπέδια, θανάτου διαδρομές, χωρίς πυξίδα.Σοφών επιτελών, καλοστημένα σχέδια,παγώνουν και την τελευταία ελπίδα.Κι εσύ μου λες, ότι τα νιάτα μου χαράμισα,σ’ επαναστάσεις κι έμμονες ιδέες.Πως τα καλύτερα τα χρόνια μου, σπατάλησα,υπηρετώντας, πάθη και σημαίες.Κι εσύ μου λες, πως τη ζωή την απαρνήθηκα,στερήθηκα, του κόσμου τη σαγήνη.Μάθε λοιπόν, εγώ σκυμμένος δε γεννήθηκα,μαχαίρι κουβαλώ, κι όχι γαλήνη!.......

  Phantomashttp://waterfallsoflove.blogspot.gr/