Μα υπάρχει κανείς που δεν έχει ούτε έναν οβολό;

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ
karterika@yahoo.gr
Ο Μένιππος πεθαίνει και περνάει με μαούνα τον ποταμό Αχέροντα για να πάει στον Κάτω Κόσμο. Oλοι οι άλλοι επιβάτες κλαίνε, ενώ εκείνος κοροϊδεύει. Oταν φτάνουν στον προορισμό τους, ο μαουνιέρης Χάρων ζητάει να του πληρώσουν τα πορθμεία, που είναι μόνον ένας οβολός. Αλλά ο Μένιππος δεν έχει απολύτως τίποτε και συνεπώς δεν πληρώνει.
-Δώσε μου, καταραμένε, τα πορθμεία, λέει ο Χάρων.
-Μίλα, αν σου αρέσει, απαντά ο Μένιππος.
-Δώσε μου, σου λέω, την αξία του περάσματος.
-Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, λέει ο Λουκιανός (φράση γνωστή έκτοτε σε κάθε Ελληνα).
-Μα υπάρχει κανείς που δεν έχει ούτε έναν οβολό; αναρωτιέται ο Χάρων.

-Αν υπάρχει κι άλλος, δεν ξέρω. Εγώ πάντως δεν έχω, απαντά ο Λουκιανός.
Κι αφού ανταλλάσσουν διάφορες απειλές, όπως ο κ. Στουρνάρας που λέει ότι θα κατάσχει τις καταθέσεις και ο μέσος Eλλην που απαντά «πάρ' τες», ο Χάρων μονολογεί:
-Δεν θα πληρώσεις, λοιπόν, που έκανες τόσο ταξίδι;
-Να σε πληρώσει ο Ερμής, απαντά ο Μένιππος, που με παρέδωσε σε σένα (φράση γνωστή έκτοτε σε κάθε Ελληνα, με διάφορες παραλλαγές).
-Δηλαδή απλήρωτος θα μείνω, μονολογεί ο Χάρων.
-Αμα δεν έχω, πώς θα πάρεις; παρατηρεί μελαγχολικά ο Μένιππος.
-Μα δεν γνώριζες ότι έπρεπε να φέρεις έναν οβολό; ρωτάει πιο μαλακά τώρα ο Χάρων.
-Το γνώριζα, αλλά δεν είχα. Κι έπρεπε γι' αυτό να μην πεθάνω;
-Αυτό δεν με αφορά. Το σωστό είναι να με πληρώσεις.
-Τότε, ξαναγύρισέ με πίσω στη ζωή, λέει ο Μένιππος.
Ο Μένιππος έχει μαζί του μόνον ένα σακούλι που περιέχει μερικά λούπινα. Αυτή είναι όλη του η περιουσία. Δεν πληρώνει, άρα χρωστάει. Και τα απλήρωτα χρέη δημιουργούν στάση πληρωμών. Τα απλήρωτα πορθμεία προκαλούν τραπεζικές κρίσεις.
Οι τραπεζικές κρίσεις δεν εξαρτώνται μόνον από τις ικανότητες των τραπεζιτών να επενδύσουν τα χρήματα των καταθετών. Εξαρτώνται και από την παγκόσμια ισορροπία προσφοράς και ζήτησης των εμπορευμάτων. Η οποία δεν είναι εξασφαλισμένη. Ή, καλύτερα, η περιοδική ανατροπή της είναι βέβαιη. Γι’ αυτό και η Ιστορία κατέγραψε εκατοντάδες τραπεζικές κρίσεις. Σε καθεμία από αυτές δημοσιεύονται αναρίθμητες προφητείες για το τέλος των τραπεζών, του καπιταλισμού και του κόσμου. Αλλά το μόνο που τελειώνει είναι η αφέλεια.
Ο καθένας μας έχει την αφέλειά του. Αλλοι πιστεύουν ότι η κρίση θα φέρει την επανάσταση, ακόμη περισσότεροι ότι οι τράπεζες ουδέποτε καταρρέουν και σχεδόν όλοι ότι δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Μερικοί δεν θα γούσταραν σήμερα τον Λουκιανό διότι ήταν Σύριος, ήτοι «ξένος», αν και τα ελληνικά του δεν θα τα έφταναν ποτέ. Αλλοι, πάλι τον μπερδεύουν με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη (συνονόματοι μεν, αλλά με 18 αιώνες διαφορά). Πάντως, οι περισσότεροι Ελλαδίτες παρακολουθήσαμε την απόπειρα να «κουρευτούν» οι καταθέσεις στην Κύπρο κοροϊδεύοντας, σαν τον Μένιππο. Και ο λόγος που οι Ελλαδίτες παρακολουθήσαμε με ειρωνική διάθεση την ιστορία του «κουρέματος» των καταθέσεων στην Κύπρο δεν είναι ότι δεν αγαπάμε τους Κύπριους.
Είναι ότι δεν έχουμε πια καταθέσεις.
 agelioforos.gr