Της ΡΑΝΙΑΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!
Μεσάνυχτα της Κυριακής έγινε δεκτή την τελευταία στιγμή, με τρόπο που καταστρατηγεί τον Κανονισμό και τη δεοντολογία από την Υπ. Τουρισμού Ολ. Κεφαλογιάννη, απαράδεκτη και σκανδαλώδης τροπολογία που νομιμοποιεί τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ Βαθμού (Ν.3852/2010 «Καλλικράτης») να παραχωρούν, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τουριστικής δραστηριότητας-ακόμα και αν μεταξύ τους παρεμβάλλονται δημόσια κτήματα-το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης όμορων εκτάσεων αιγιαλού, παραλίας, όχθης και των παρόχθιων ζωνών, λιμανιών και πλεύσιμων ποταμών των Δήμων.
Η τροπολογία-ρύθμιση μπήκε “σφήνα”, την τελευταία στιγμή στην ολομέλεια της Βουλής στο το νόμο-«σκούπα» που καταργεί κεκτημένα, προσθέτει μνημονιακά μέτρα και αφαιρεί δικαιώματα και σε αυτήν σφοδρά αντιτάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία του οποίου διεξήχθη ονομαστική ψηφοφορία επί της σκανδαλώδους ρύθμισης. Προφανώς η τρικομματική πλειοψηφία θεώρησε τη ρύθμιση συναφή με το πολυνομοσχέδιο, εφόσον καταλύεται στην πράξη και το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε αιγιαλό και όχθες.
Η παραχώρηση χρήσης θα γίνεται κατόπιν αίτησης της ενδιαφερόμενης επιχείρησης και με σύναψη μισθωτηρίου συμβολαίου, εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση του νόμου, που ψηφίσθηκε στις 28/4/13.
Η αναφορά σε δημόσιες εκτάσεις “όμορες” ή με κοινόχρηστους χώρους που έχουν αποκτήσει κοινόχρηστο χαρακτήρα με απαλλοτρίωση (αρθ.1 της ΚΥΑ/ ΦΕΚ 801Β 5/4/13 ) δημιουργούν προϋποθέσεις για απαλλοτριώσεις με σκοπό την δημιουργία “παράκτιων μετώπων”!!
Με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις οι παραχωρήσεις
Από το 2009 έως και τον Μάρτη του 2013 δημοσιεύονταν κάθε χρόνο Υπουργικές Αποφάσεις με θέμα την «απευθείας παραχώρηση σε τρίτους, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών που περιέχονται στους ΟΤΑ Α΄Βαθμού».
Για μια πενταετία, δόθηκε χρόνος και η δυνατότητα στους Δήμους, όχι μόνο να παραχωρήσουν κοινόχρηστους χώρους - και δεν είναι λίγοι που έχουν ήδη κάνει παραχωρήσεις προσβλέποντας σε νομιμοποίηση- αλλά και να ζητήσουν “βελτιώσεις” ως προς τη διεύρυνση του όρου “τουριστική επιχείρηση”, σε υλοποίηση των αιτημάτων των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων. Αιτήθηκαν και πέτυχαν διεύρυνση του όρου “τουριστική επιχείρηση” σε κέντρα διασκέδασης κ.α. και όχι μόνο σε ξενοδοχειακές μονάδες, διάταξη που είχε προβλεφθεί σε προγενέστερο νομοσχέδιο του υπουργείου Τουρισμού.
Ενδεικτικό παράδειγμα ο Δήμος Χερσονήσου, ο οποίος με επιστολή «διαμαρτυρίας» προς την ΚΕΔΕ, ζητά νομιμοποίηση για τη χρήση αιγιαλού στις παραχωρήσεις που ήδη έχει κάνει!!
Ενδεικτικά, μεταξύ των Δημοτικών αρχών που είχαν παραχωρήσει παρόχθιες ζώνες και αιγιαλούς πριν την νομοθετική ρύθμιση, είναι οι Δήμοι Πύργου, Λήμνου, Νάξου, Λευκάδας, Άνδρου, Βόλβης, Κεφαλονιάς, Κέρκυρας κ.α.
Η Νομοθετική Ρύθμιση*
Η αναφορά σε “όμορες δημόσιες εκτάσεις”, αναλύεται στην ΚΥΑ-ΦΕΚ 801Β, όπου μεταξύ άλλων υπάρχει διάταξη, σύμφωνα με την οποία μπορούν να παραχωρηθούν και «προστατευόμενες» δημόσιες παράκτιες εκτάσεις για “τουριστική χρήση”, κατόπιν της σύμφωνης γνώμης των κατά περίπτωση συναρμόδιων Υπουργών!!
Η Ρύθμιση στηρίζεται στον ν.2971/01”Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις” και στη τελευταία Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών(ΦΕΚ 801Β 5/4/13).
Με την νομιμοποίηση πλέον της παραχώρησης της αποκλειστικότητας χρήσης των παράκτιων ζωνών, δημιουργούνται προνομιακές συνθήκες σε αυτούς που θα δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά σε παράκτιες ζώνες, ενώ το αντάλλαγμα είναι πενιχρό για το Δημόσιο(Δήμους)!!
Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για την ελεύθερη πρόσβαση χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα στις παραλίες, καθώς και “αντισταθμιστικά οφέλη” για τις επιχειρήσεις (μικρές και μεσαίες) που δεν θα έχουν τα “προνόμια” και θα δραστηριοποιούνται σε λιγότερο “ευνοημένες” περιοχές.
*Αυτούσια η Ρύθμιση (1)
Μέχρι τις 31.12.2013, ξενοδοχειακές εν γένει επιχειρήσεις, κάμπινγκ ή κέντρα αναψυχής θεωρούνται, για την εφαρμογή της παρ. 4 του άρθρου 13 του ν. 2971/2001, ως όμορες, ακόμα και αν μεταξύ των προβολών που εκκινούν από τις πλάγιες πλευρές της επιχείρησης και του αιγιαλού παρεμβάλλεται δημόσιο κτήμα, εφόσον έχουν ήδη αιτηθεί ή αιτηθούν προς την Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.), μέσω της οικείας Κτηματικής Υπηρεσίας, την μίσθωση του ανωτέρω τμήματος δημοσίου κτήματος που ορίζεται από τις προβολές, εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Η ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε. υποχρεούται να προβεί στη σύναψη των μισθωτηρίων συμβολαίων, εφόσον πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις και σύμφωνα με τη νομοθεσία που τη διέπει. Σε περίπτωση που δεν συναφθεί μισθωτήριο συμβόλαιο, λόγω μη συνδρομής των προβλεπόμενων προϋποθέσεων, εφαρμόζονται οι κείμενες διατάξεις περί προστασίας δημοσίων κτημάτων.
*Η ρύθμιση έχει περιληφθεί στον νόμο “Επείγοντα μέτρα εφαρμογής των νόμων 4046/2012, 4093/2012 και 4127/2013)
ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΙΔ.4. 1.
*Ορισμοί (2)
«Αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της.
«Παραλία» είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.
«Παλαιός αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
«Όχθη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών είναι η χερσαία ζώνη, που περιστοιχίζει αυτούς και βρέχεται από τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των υδάτων τους.
«Παρόχθια ζώνη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών, είναι η με τη συνδρομή των προϋποθέσεων της παραγράφου 2 προστιθέμενη στην όχθη ζώνη ξηράς, που καθορίζεται σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από το προς την ξηρά όριο της όχθης.
«Παλαιά όχθη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της οριογραμμής της όχθης των μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών.
«Όμορες» θεωρούνται οι επιχειρήσεις που γειτνιάζουν, ακόμα και αν μεταξύ των προβολών που εκκινούν από τις πλάγιες πλευρές της επιχείρησης και του αιγιαλού παρεμβάλλεται δημόσιο κτήμα
«Παραλία» είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.
«Παλαιός αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
«Όχθη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών είναι η χερσαία ζώνη, που περιστοιχίζει αυτούς και βρέχεται από τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των υδάτων τους.
«Παρόχθια ζώνη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών, είναι η με τη συνδρομή των προϋποθέσεων της παραγράφου 2 προστιθέμενη στην όχθη ζώνη ξηράς, που καθορίζεται σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από το προς την ξηρά όριο της όχθης.
«Παλαιά όχθη» των μεγάλων λιμνών και των πλευσίμων ποταμών είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της οριογραμμής της όχθης των μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών.
«Όμορες» θεωρούνται οι επιχειρήσεις που γειτνιάζουν, ακόμα και αν μεταξύ των προβολών που εκκινούν από τις πλάγιες πλευρές της επιχείρησης και του αιγιαλού παρεμβάλλεται δημόσιο κτήμα
Σάββατο 4 Μάη 2013